Ι.
Πυροτεχνήματα στο τέλος του επόμενου
αργοπορημένου χρόνου
πέφτουν στον γιορτινό
κατακερματισμένο κόσμο μας.
Τα παρακολουθούμε από την τηλεόραση να εκρήγνυται
ζαλισμένοι, μουδιασμένοι καθώς
μυστικοί κώδικες και φαρμακευτικές παρενέργειες
συνυφαίνονται με παραισθήσεις,
αυθεντικές απόψεις, αντιφάσεις,
εξαιρέσεις.
ΙΙ.
Είμαστε άτονοι, γκρι
όταν ξυπνάμε τρέμοντας απ' τον κρύο, ξηρό άνεμο
που φτερουγίζει στο δωμάτιο
από έναν άλλον κόσμο.
Σπαταλήσαμε ασύνετα το Φως
και πάλι αυτόν το χρόνο
με τα ξενόφερτα δώρα παρελθόντων εποχών
και το ξημέρωμα αργό και αμυδρό
εύκολα χάνεται.
ΙΙΙ.
Πυροτεχνήματα αδιάσπαστα
ηχούν σαν εύθραυστες καμπάνες
στον θαμπό και πολυσύνθετο ουρανό μας
θρυμματίζοντας σε αμέτρητα κοφτερά θρύψαλα
την αποχαυνωμένη φαντασία μας.
Ας περπατήσουμε κατά μήκος της κορυφογραμμής
μέχρι ο κόσμος να ξαναγίνει αλώβητος
σαν το άπειρο των παιδικών μας χρόνων.
Ας αναρωτηθούμε αν ακούμε τον άνεμο
που μας καλεί αβαρής
σαν χελιδόνι επαναπατρισμένο
από μια ξένη γη.
Βασιλική Δραγούνη
Η Βασιλική Δραγούνη γεννήθηκε στην Αθήνα και έχει σπουδάσει Αγγλική Φιλολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ευρωπαϊκή Συγκριτική Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Γάνδης με μεταπτυχιακό στον τομέα των Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς. Αρκετά διηγήματά της και ποιήματα έχουν λάβει επαίνους, βραβεία και τιμητικές διακρίσεις σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς σε Ελλάδα και εξωτερικό ενώ κάποια έχουν εκδοθεί σε συλλογικά έργα. Έργα της ίδιας δημοσιεύονται σε λογοτεχνικές ιστοσελίδες και διαδικτυακά ή ψηφιακά περιοδικά.
Copyright © Βασιλική Δραγούνη All rights reserved, 2016
Η συνοδευτική εικόνα αποτελεί επιλογή της ίδιας και προέρχεται από το έργο του Charles Pollock, Fireworks, 1950
