Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Η.Β.: Το Όταν πονάει μια ψυχή, αγαπημένο βιβλίο, όχι μόνο βγήκε αυθόρμητα στο χαρτί, αλλά έζησα τις αγωνίες όλων των ηρώων μου. Αληθινές ιστορίες, η μία μπλεγμένη στην άλλη. Όσα συμβαίνουν σε αυτό το βιβλίο με έκαναν να αναρωτηθώ αν και τί κάνω κι εγώ λάθος στη πορεία της ζωής μου και στην επαφή μου με τους άλλους ανθρώπους. Μπορεί να μην εμπλέκομαι στα πρόσωπα του βιβλίου, δεν πίστευα όμως τί μπορεί να σκαρφιστεί κάποιος ώστε να προκαλέσει τόσο πανικό, φόβο, ανάμεσα σε λάθος χειρισμούς, ματαιοδοξίες… Σε φιλία, ερωτικές σχέσεις…
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Η.Β.: Σύγχρονη ιστορία! Διαζύγια, απογοητεύσεις, τρίτα πρόσωπα, οικογενειακή βία, λεκτική και όχι μόνο… Να πω κι άλλα;
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Η.Β.: Είναι σκληρό βιβλίο, όπως είπα, αληθινές ιστορίες. Αλλά, πόσοι άνθρωποι, θα διδαχθούν για μια καλύτερη σχέση; Πόσοι θα βρουν παρηγοριά, ψυχική και σωματική, στους μη λάθος ανθρώπους;
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Η.Β.: Ανάμεσα στη Νάπολη και το Σαλέρμο, στη χερσόνησο του Σορέντο, στην νότια Ιταλία, απλώνεται η Ακτή Αμάλφι. Χωριά σκαρφαλωμένα σε πλαγιές λόφων, ψηλοί γκρεμοί, απόκρημνοι δρόμοι και μια υπέροχη, απέραντη θέα στα γαλαζοπράσινα νερά του ωκεανού και στο πράσινο των βουνών.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Η.Β.: Συνήθεια... Μια τόσο μαγική λέξη και ταυτόχρονα δέσμια των εννοιών της. Επαναλαμβανόμενη πράξη, λοιπόν. Ένωση ανθρώπινων σχέσεων, φιλιών... γάμων… Ισχύει, κάτι τέτοιο; Και αν, ναι, γιατί μπλέκει τόσο τη ζωή;
Επειδή, η ζωή είναι ένα τετράδιο, σαν αυτό πού κάνουν τους μαθηματικούς λογαριασμούς...
Εκεί, γράφονται οι στιγμές.
Τι είναι οι στιγμές, όμως;
