Το ημερολόγιο έδειχνε 1960 και όλα ήταν σα παλιά ανάμνηση. Στο τέλος του δρόμου περίμενε ένα αυτοκίνητο με τον κινητήρα να μουγκρίζει. Το ραδιόφωνο έπαιζε ένα παλιά αμερικάνικο τραγούδι του βασιλιά να βγαίνει από τα ηχεία και να απλώνεται στον αέρα. Η έρημος αγκάλιαζε την καυτή άσφαλτο οριοθετώντας τη ζωή με το θάνατο, την απόγνωση του τίποτα, αλλά και το δρόμο της ζωής που κοιτά στο άπειρο.
Ακριβώς εκεί φάνηκε μια πατημασιά και πιο πέρα μια φιγούρα να στέκεται μέσα στον ήλιο και μέσα στη σκόνη. Τα μαύρα ρούχα που φόραγε τράβαγαν τον Ήλιο σαν τρέλα. Εκείνος με μιας πέταξε το δερμάτινο ροκ σακάκι στο πίσω μέρος του αμαξιού και πάτησε το γκάζι. Η μηχανή μούγκρισε και το αυτοκίνητο χάθηκε σα δαιμονισμένο μακριά, στην αντανάκλαση που κάνει ο ήλιος πάνω στο δρόμο.
- Στο διάολο όλα. Δε σου χα πει να πάμε βόλτα;
Γύρισα να δω την απόκοσμη μορφή που μόνο από την κόλαση θα μπορούσε να είναι και μέσα στον τρόμο μου είδα τον εαυτό μου να ουρλιάζει απεγνωσμένα. Πίσω από το παρμπρίζ.
Ακριβώς εκεί φάνηκε μια πατημασιά και πιο πέρα μια φιγούρα να στέκεται μέσα στον ήλιο και μέσα στη σκόνη. Τα μαύρα ρούχα που φόραγε τράβαγαν τον Ήλιο σαν τρέλα. Εκείνος με μιας πέταξε το δερμάτινο ροκ σακάκι στο πίσω μέρος του αμαξιού και πάτησε το γκάζι. Η μηχανή μούγκρισε και το αυτοκίνητο χάθηκε σα δαιμονισμένο μακριά, στην αντανάκλαση που κάνει ο ήλιος πάνω στο δρόμο.
- Στο διάολο όλα. Δε σου χα πει να πάμε βόλτα;
Γύρισα να δω την απόκοσμη μορφή που μόνο από την κόλαση θα μπορούσε να είναι και μέσα στον τρόμο μου είδα τον εαυτό μου να ουρλιάζει απεγνωσμένα. Πίσω από το παρμπρίζ.
Είχα διώξει τους φόβους μου στην καυτή έρημο.
Γύρισα μπροστά και πήρα κι εγώ μια τζούρα.
- Δυνάμωσε τη μουσική, είπα. Απόψε τραγουδάει ο Βασιλιάς. Δεν θέλω να χάσω ούτε στιγμή.
Γύρισα μπροστά και πήρα κι εγώ μια τζούρα.
- Δυνάμωσε τη μουσική, είπα. Απόψε τραγουδάει ο Βασιλιάς. Δεν θέλω να χάσω ούτε στιγμή.
Το αμάξι μύριζε εκείνο το παλιό, το μουχλιασμένο σπίτι που ακόμα στέκει στα θεμέλιά του.
Έτσι μύριζαν και τα λάστιχα καθώς έλιωναν τον δρόμο με τον καπνό να χάνεται στον αέρα...
Έτσι μύριζαν και τα λάστιχα καθώς έλιωναν τον δρόμο με τον καπνό να χάνεται στον αέρα...
Η συνοδευτική φωτογραφία είναι δημιουργία του ίδιου.
Περισσότερα από/για τον Πέτρο Βαζακόπουλο:
Ψηφιακά όνειρα
Περισσότερα από/για τον Πέτρο Βαζακόπουλο:
Ψηφιακά όνειρα
