Οκτώ τρόποι για να πεις αντίο

Ο Αντόνιο Βιβάλντι (1678-1741), ο «κοκκινομάλλης παπάς» όπως τον αποκαλούσαν λόγω του χρώματος των μαλλιών του, ήταν Ιταλός συνθέτης, βιολιστής και ιερέας. Γεννήθηκε στη Βενετία και είχε μια σημαντική καριέρα ως συνθέτης βιολιού (αξέχαστες «Οι τέσσερις εποχές» του) αλλά όταν μετοίκησε στη Βιέννη κατόπιν πρόσκλησης του αυτοκράτορα Καρόλου του ΣΤ΄, πέθανε πάμφτωχος γιατί ο πάτρονάς του πέθανε σχεδόν αμέσως μόλις ο Βιβάλντι εγκαταστάθηκε στην Αυστρία. Έναν χρόνο πριν τον θάνατό του, εξαθλιωμένος, ο μεγάλος μουσουργός δέχεται να μάθει στη σύζυγο ενός ευγενούς από την αυλή του Λουδοβίκου βιολί σε διάστημα έξι εβδομάδων. Θα καταφέρει να μεταμορφώσει την ανεπίδεκτη και άμουση κοπέλα σε βιρτουόζο; Τι συνέπειες θα έχει αυτό στη γνωριμία τους; Πώς γίνεται από αυτήν την τυπική συνεργασία να ξεπηδήσει ένας πρωτόφαντος έρωτας;

Η παράσταση είναι καλοκουρδισμένη και κυλάει ευχάριστα. Η κυρία Κατερίνα Μάντζιου είναι η γυναίκα που βαριέται την κοινωνική της θέση και πλήττει στον πεθαμένο ερωτικά γάμο της, οπότε μόνη της χαρά η μελέτη και φροντίδα των κήπων του ανακτόρου. Ο κύριος Γιάννης Καλατζόπουλος, αγαπημένη φωνή των μεταγλωττίσεων, υποδύεται τον μουσουργό που αναπολεί τη ζωή του, νοσταλγεί τις τροφαντές κορασίδες στο ορφανοτροφείο όπου δίδασκε βιολί και αγωνίζεται να μάθει στη γυναίκα πιάνο.
Οι δύο ηθοποιοί έδεσαν αρμονικά πάνω στη σκηνή και μου άρεσε πολύ ο τρόπος που ήρθαν σε επαφή. Η παράσταση ξεκινάει με παράλληλους μονολόγους που προετοιμάζουν το έδαφος της γνωριμίας και στη συνέχεια ένα ωραίο εύρημα τους φέρνει σε επαφή. Κινούνται με άνεση πάνω στη σκηνή και μπαινοβγαίνουν από όλες τις εισόδους και εξόδους του χώρου, δίνοντας μια ποικιλία στην ερμηνεία. Το τέλος είναι σχεδόν αναμενόμενο, δίνει όμως πολλά ερεθίσματα στον θεατή για να σκεφτεί πάνω στο διαχρονικό των ανθρώπινων σχέσεων και την ποικιλία στον τρόπο έκφρασης, αλληλεπίδρασης και υποστήριξης δύο αντίθετων ανθρώπων που κάποια στιγμή υπέκυψαν και μίλησαν την ίδια γλώσσα. Χιούμορ και εσωτερικοί προβληματισμοί συνυπάρχουν αρμονικά στο κείμενο και η παράσταση, με άψογους φωτισμούς και σωστά ηχητικά εφέ, με ταξίδεψε στην εποχή και τον τόπο που περιγράφεται.

Τα σκηνικά σχεδόν αφαιρετικά αλλά λειτουργικότατα ενώ το βιολί ήταν ανύπαρκτο, δίνοντας την ευκαιρία στους ηθοποιούς να ασκηθούν επάξια στη μιμητική. Ειδικά εκεί που η κυρία Μάντζιου κάνει τα πρώτα της βήματα στο μουσικό αυτό όργανο οι κινήσεις της συνταιριάζονται τέλεια με τα ηχητικά εφέ (ανατρίχιασα και μόνο στη σκέψη). Για τη μουσική δεν μπορώ να γράψω κάτι, πέραν του ότι με ταξίδεψε, γιατί οι ήχοι του Βιβάλντι χαρίζονται απλόχερα από την αρχή ως το τέλος και είναι τόσο μα τόσο όμορφοι και δυνατοί, ένα υπέροχο δείγμα μπαρόκ! Σε γενικές γραμμές, το «Οκτώ τρόποι για να πεις αντίο» είναι μια όμορφη παράσταση που αξίζει της προσοχής του κοινού.

Το έργο της Ιαπωνο-Καναδής συγγραφέως Mieko Ouchi «Οκτώ Τρόποι Για Να Πεις Αντίο – ΤΗΕ RED ΡRIEST» σε μετάφραση Μαργαρίτας Δαλαμάγκα-Καλογήρου και σκηνοθεσία Γιάννη Καλατζόπουλου παίζεται στο θέατρο Αγγέλων Βήμα, Σατωβριάνδου 36, στάση μετρό Ομόνοια, 2105242211. (Περισσότερες παραστάσεις στο Αγγέλων Βήμα εδώ!)

Σκηνικό-κοστούμια: Τόνια Αβδελοπούλου

Κίνηση-χορογραφία: Κατερίνα Ανδριοπούλου

Διδασκαλία βιολιού: Λυδία Μπουντούνη

Προβολές: Ιφιγένεια Πιτούλη Moebius

Φωτισμοί: Βαγγέλης Μούντριχας

Βοηθός σκηνοθέτη: Κάτια Παπαϊωάννου

Παίζουν:

Βιβάλντι: Γιάννης Καλατζόπουλος

Γυναίκα: Κατερίνα Μάντζιου

Οι String Demons (Κων/νος και Λυδία Μπουντούνη) έκαναν την διασκευή του "Storm" από τις 4 εποχές του Βιβάλντι.

Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00

Διάρκεια παράστασης: 80 λεπτά