Γράφει η Μαίρη Τσίλη
Έρχεται φθινόπωρο. Και τι με αυτό; Θέλω να σου πω ότι μου λείπεις και ούτε που ξέρω αν σου λείπω κι εγώ. Κι ούτε θα σε ρωτήσω. Πέρασα ολόκληρο καλοκαίρι με ένα σώμα μισό από εσένα και το σκόρπισα και αυτό σε άλλα σώματα και σε έρωτες τρελαμένους.
Το δικό μου καλοκαίρι είχε πάντα κάτι από την δική σου μυρωδιά. Μετά από εσένα έγινα ακριβή στον έρωτα και ακόμα πιο μονάκριβη στην ζωή. Αδιαφορώ για τις μέρες που μικραίνουν. Ενδιαφέρομαι για κάτι έρωτες σαν εσένα που κάνουν πιο φτωχά τα όνειρά μου.
Ναι, τελειώσαμε κι εμείς. Εύχομαι να με θυμάσαι σε στιγμές που από μοναξιά θα κλαις. Δεν θα είμαι εκεί και δεν θα είσαι εδώ. Έπρεπε να αγαπήσω την βρωμιά για να εκτιμήσω ένα μπουγέλο με καθαρό νερό επάνω στα μούτρα μου. Μην με ψάξεις άλλο πια. Λέω πως σε ξέχασα προς το παρόν.
Ας σκοτώσουμε το πόσο μου λείπεις και το πόσο σου λείπω εγώ. Κι ύστερα ας ξαναζήσουμε στο χωριστά πίνοντας μια φθινοπωρινή βροχή. Μικρή κι ανόητη αγάπη μου, ούτε η χαζή καθημερινότητα μου δεν αντέχει πια να σε πνίξει με τα φιλιά μου και με την αγάπη μου.
Φθινοπώριασε ψυχή μου. Κι εγώ κι εσύ μαζί σαν έρωτας γραμμένος επάνω σε φύλλα κιτρινισμένα που πέφτουν επάνω στην νοτισμένη από το κλάμα καρδιά μου.
Σε ερωτεύτηκα σαν καλοκαίρι ανέμελο, σε αγάπησα σαν φθινόπωρο. Σε ντύνομαι σαν χειμώνα και πεθαίνω από έρωτα. Αν έρθει πάλι η άνοιξη, τότε ίσως από έρωτα να ξαναγεννηθώ. Μόνο που μέχρι τότε θα είμαι αλλιώς. Σαν ένας Σεπτέμβρης που πέρασε ο χρόνος κι έμεινε μισός με ένα "σε αγαπώ" αλμυρό στα χείλη του.
Έρχεται φθινόπωρο. Και τι με αυτό; Ένα τσιγάρο δρόμος ήταν μέχρι να αγαπηθούμε και ύστερα να σβήσουμε ο ένας τον άλλον και δεν φταίει καθόλου καμιά εποχή για κανέναν χωρισμό.
🍃
Copyright © Μαίρη Τσίλη All rights reserved, 2017
Το συνοδευτικό κολάζ δημιουργήθηκε από φωτογραφία της Μαίρης Τσίλη, επιλογή της ίδιας.
Επίσης:
