Ένας τίτλος που συμπυκνώνει πλήθος στοιχείων και φανερώνει την τόλμη της επιλογής του σε μια εποχή που προωθούνται περισσότερο ευχάριστοι και εύπεπτοι τίτλοι.
Η συμπύκνωση αυτή εμφανίζεται και στη γραφή του Παναγιώτη Κωνσταντόπουλου. Πότε βαθιά στοχαστικός, αναπτύσσοντας ολόκληρους άξονες φιλοσοφικών θεωριών, πότε αγγίζοντας το όριο της δοκιμιακής γραφής, ο συγγραφέας ντύνει τις ιδέες του με το ένδυμα απλών ιστοριών, εκμυστηρεύσεων και γεγονότων που χωρίς να είναι υπερβολικά (αν και σε κάποιες περιπτώσεις γίνεται η προσπάθεια να παρουσιαστούν ως τέτοια) γίνονται η αφορμή για μια διείσδυση σε αιώνια ερωτηματικά της ζωής.
Ενδιαφέρουσα βρήκα την παρεμβολή στίχων τραγουδιών που πλαισιώνουν τον πεζό λόγο, οι οποίοι επιτείνουν το συναίσθημα και δίνουν το αίσθημα της γλυκιάς νοσταλγίας στον αναγνώστη. Η γραφή σε αρκετά σημεία θυμίζει καταγραφή ημερολογίου, χωρίς τη χρήση εκφράσεων επιτηδευμένων λογοτεχνικά. Δίνεται έτσι η αίσθηση ότι είμαστε μάρτυρες μιας προσωπικής αποκάλυψης, μιας εξομολόγησης σε πρώτο πρόσωπο που είναι ποτισμένη με μια αόριστη χαρμολύπη.
Έτσι ακριβώς παρουσιάζεται και στον αναγνώστη «Το μνημόσυνο». Ως μια κατάσταση χαρμολύπης, που η συνέχεια της ζωής αντιμάχεται τη θλίψη της απουσίας και της απώλειας, ως μια αφορμή για αυτοπροσδιορισμό απέναντι σε όσα χάνονται και όσα μένουν. Όπως αναφέρεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου πρόκειται για μια ιστορία με διάρκεια μόλις τεσσάρων ημερών, η οποία ξεκινά και τελειώνει ποτισμένη με χαρά. Η πάλη της αποδοχής της πραγματικότητας, το ναι ή το όχι που της οφείλουμε ως απάντηση, είναι ο κεντρικός άξονας πάνω στον οποίο δομείται η ιστορία.
Το δυνατό της σημείο σίγουρα δεν είναι η πλοκή και η ύπαρξη μιας δομής που να δημιουργεί την αγωνία. Δε θεωρώ πως αυτός ήταν ο στόχος του Κωνσταντόπουλου εξ’ αρχής. Είναι η δήλωση μιας κοσμοθεωρίας, το απόσταγμα μιας ατομικής ζωής που ανθίζει για να ξεφύγει από τον κλοιό της ατομικότητας. Για όσους θέλουν, λοιπόν, να σκεφτούν, να προβληματιστούν και να σταθούν απέναντι σε φιλοσοφικές αναζητήσεις που αφορούν όλους μας το βιβλίο αυτό θα αποτελέσει μια ιδανική και ευχάριστη επιλογή.
Καλές αναγνώσεις.
Το μυθιστόρημα, Το μνημόσυνο, του Παναγιώτη Κωνσταντόπουλου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Στην περίληψη γράφει μεταξύ άλλων:
Δύο παράλληλα ταξίδια τον ίδιο σκοπό: ένα μνημόσυνο.
Το μνημόσυνο του Παναγιώτη Κωνσταντόπουλου είναι μια ιστορία τεσσάρων ημερών. Ξεκινά με μια γιορτή και τελειώνει μ’ ένα γλέντι. Περιγράφει την πραγματικότητα και την επίφασή της. Την πραγματικότητα και την άρνησή της.
Ο Παναγιώτης Κωνσταντόπουλος γεννήθηκε στην Καλαμάτα, το 1964. Τυγχάνει δικηγόρος στην Αθήνα. Το μνημόσυνο είναι το πρώτο του μυθιστόρημα, αν και θα ’πρεπε να είναι το τρίτο -τουλάχιστον.
