Αγαπώ τα δέντρα κι ας ψηλώνουν σκόπιμα. Καθένα μου κρύβει ένα κομμάτι ουρανού, καθένα με καρφώνει στο παρόν. Έρχονται μέρες να παραμερίσουν άλλες μέρες.
Το ογδόντα τοις εκατό του ανθρώπου λέξεις, το είκοσι σιωπή φτιαγμένη από λέξεις... κυκλοφορούμε, εκφραζόμαστε με ένα "εξασκημένο χαμόγελο".
Στεγνώνει το δέρμα της ψυχής, το δέρμα των ονείρων.
Αμμόλοφοι σκέψεων φυσώντας θα διαλυθούν κι ο ξυλοκόπος των ονείρων θα διασκεδάσει την πλήξη του πληρώνοντας σε τοπικό νόμισμα.
Έσφαξα το παρελθόν, γέμισε η αυλή με αίματα και ασήμαντες λεπτομέρειες.
Αχνίζει μια ομιλητική σιωπή. Μια υγρασία καλοκαιριάτικη το παράλογο, που στέλνει στο μυαλό του ένα στρατό ξυπόλητων λέξεων. Την βάραιναν κι οι λέξεις που κουβάλαγε και ποτέ δεν είπε.
Ξεπουλάει η ποίηση -και όχι μόνο- το βασίλειό της... λέξεις ταξί, λέξεις μονόξυλα, λέξεις μαντρόσκυλα είναι εδώ για να σας περιθάλψουν… Αυξάνονται οι ρύποι των λέξεων.
Κρύψου στον ίσκιο μιας λέξης, θα δεις... μέχρι να γεννήσουν τα όνειρά σου.
Η συλλογή της Ιωάννας Διαμαντοπούλου, Στρατός ξυπόλητων λέξεων, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Η Ιωάννα Διαμαντοπούλου γεννήθηκε το 1960 στην Αθήνα. Φοίτησε στο Τοσίτσειο Αρσάκειο και στη συνέχεια σπούδασε Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Αποφοιτώντας έφυγε για τη Γερμανία όπου και εργάζεται σαν Μαθηματικός στο Πολυτεχνείο της Heilbronn.
Αγαπώντας το θέατρο, έλαβε πολλάκις μέρος σε σεμινάρια όπως στο Πειραματικό του Τριβιζά. Πραγματοποίησε επίσης σπουδές ξένων γλωσσών στο Γαλλικό Ινστιτούτο, στο Αρσάκειο και στο Ινστιτούτο Γκαίτε.
Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές: Παραμύθι στερνό και παράλογο για απογευματινές ώρες (εκδόσεις Ελεύθερος Τύπος), Άστεγη Μέρα (εκδόσεις Μελάνι).
Η ανάρτηση αποτελείται από τμήματα της συλλογής (πλαγιογραμμένα μέρη)
