Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο
Ε.Σ.: Η αφήγηση μιας δολοφονίας από μια φίλη, στον χώρο των Αλυκών.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Ε.Σ.: Αλάτι.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Ε.Σ.: Να ετοιμαστεί για μια πρωτόγνωρη αίσθηση.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίνατε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Ε.Σ.: Θα επισκεπτόμουν αν ήταν δυνατόν τις Αλυκές του κόσμο.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Ε.Σ.: «Σημασία έχει πως ήταν μια υπέροχη ιστορία που μιλούσε για τον κόσμο από τότε, μέχρι και τώρα. Για το αλάτι που έσφιγγε τη ζύμη του κόσμου και μετέβαλλε τον κόσμο αυτόν σε εύγευστο ψωμί. Σημασία έχε,ι ότι η ιστορία έλεγε πως ο κόσμος αυτός, ήταν το ψωμί που κρατούσε τον Θεό ζωντανό.»
Το μυθιστόρημα της Ελένης Στασινού, Μαινάδες του Κηφισού, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γκοβόστη. Περισσότερα για το βιβλίο θα βρείτε εδώ.
Στο οπισθόφυλλο γράφει:
Πόσο ένοχες θα είναι καταστρέφοντας ένα παράνομο φορτίο αλατιού;
Από πού έλκει τη δύναμή του το Αλάτι, ώστε να τιμωρείται όποιος ασχημονεί εις βάρος του, όποιος δεν μετρά και δεν υπολογίζει την αρχέγονη δύναμή του, όποιος δεν σέβεται τη θέση του στην αλυσίδα της ζωής μας και της ζωής πέραν της ζωής; Υπάρχουν δυνάμεις –όπως η αγάπη και η φιλία– που να δύνανται να αναχαιτίσουν την απονομή αυτής της ανώτατης δικαιοσύνης;
Ή η αρχαία του μνήμη διαχέεται στις γενιές καθορίζοντας συμπεριφορές και πεπρωμένα;
Υπάρχει θάνατος που μπορεί να χαρακτηρισθεί «κομψοτέχνημα»;
Να είναι αλήθεια πως ο έρωτας μπορεί να ζωντανέψει ένα νεκρό σώμα;
Ότι οι άνθρωποι δύνανται να περπατήσουν στο νερό; Τα παραμύθια του αλατιού που λέγονται στις Αλυκές τις νύχτες της ξεκούρασης, τι ρόλο μπορεί να παίξουν στις ζωές των πρωταγωνιστών; Μπορεί το αλάτι με κάποιον ανεξήγητο τρόπο να προκαθορίσει τη μοίρα των ηρώων μας, μπορεί να βοηθήσει σε αυτοκάθαρση η κάθαρση μέσω τιμωρίας;
Αγγίζει την εποχή μας η πεποίθηση της κοσμοθεωρίας των αρχαίων Ελλήνων, που καθοριζόταν από το σχήμα ὓβρις - ἂτη – νέμεσις - τίσις;
Είναι τελικά το δαιμονοποιημένο στοιχείο της ατυχίας ή μήπως έχει την υπερφυσική δύναμη που πίστευαν οι Αλχημιστές, οι μάγοι, και οι σοφοί;
Σε μια χώρα που η ανθρώπινη γλώσσα ελάχιστα περιέγραψε, τη χώρα του αλατιού, όλα είναι δυνατά. Και καθώς η ιστορία των νυχτερινών παραμυθιών με το «τρόπαιο» που θα δοθεί στον άριστο αφηγητή θα επαναλαμβάνεται, θα αναρωτηθούμε πόσο τέλειος είναι αυτός ο κόσμος που πάντα θα ολοκληρώνει σε κύκλους αρχετυπικούς το καθετί που δείχνει τυχαίο.
Περισσότερα από/για την Ελένη Στασινού:
Η Ελένη Στασινού και Ο χορός των κρυστάλλων
Οι πιρογιέριδες του έρωτα
Η αυτοκρατορία των δήθεν
