Γράφει η Τζωρτζίνα Κουριαντάκη
Είναι φορές που τ ’άδικο το μέσα σου αγριεύει,
στιγμές που η απώλεια σε καίει και σε πυρώνει.
Ό,τι και να σου τάξουνε, ωχριά σ’ αξίωσή σου
να ‘τανε τάχα μπορετό το παρελθόν ν’ αλλάξεις.
Να ζωντανεύαν οι νεκροί, το ξέρεις ουτοπία,
κι όμως ευχή ‘ναι, μοναχή κυρίαρχος του νου σου.
Όσο και να το προσπαθείς συμβιβασμό να δείξεις,
γαλήνη, πίστη στ’ αύριο καλά μαντάτα να ‘χει,
τίποτα δεν παρηγορεί πια τους συλλογισμούς σου
που ακόμα αρνούνται να δεχτούν το μέγεθος του πόνου.
Ακόμα και στην προσευχή, στερεύει το μυαλό σου,
αδυνατείς να ονειρευτείς έκβαση ελπιδοφόρα.
Ένα μονάχα σιγοκαίει στα σωθικά σου μέσα,
θυμός, γινάτι με κραυγές τη θέση έχει πάρει
νύξης καλοπροαίρετης για κάποια ψυχραιμία.
Δεν το αντέχει ανθρώπου νους πόσα μπορεί να χάσει
σε μια στιγμή ο άνθρωπος μέσα στ’ αποκαΐδια.
Οι ειδήσεις σ’ αρρωσταίνουν πια και η αδικία σμιλεύει
ταξίδια μαύρων σκέψεων, συνθήκη υπογράφει.
Σε συμφωνία ήρθατε με τα τετελεσμένα
και ένα το συμπέρασμα των δυο συμβαλλομένων.
Παρότι εσείς αντίθετοι βρεθήκατε σε όλα,
σε τούτο συμφωνήσατε - πως σ’ όλα διαφωνείτε.
Έτσι εξακολουθείς εσύ ν’ αρνείσαι τους θανάτους,
ζητώντας στα μελλούμενα το παρελθόν να σβήσουν.
Αξιώνεις απ’ το αύριο θαυματουργά να σβήσει
τα όσα σου αγρίεψαν το βλέμμα και την όψη.
Όχι, δεν το χωρά ο νους, τούτος είναι ο λόγος
που σαλεμένος σου ζητά διόρθωση πεπραγμένων.
Μ’ αλίμονό του του τρελού, κανείς δεν τον ακούει,
τώρα κι εσύ ένας τρελός, ψάχνεις για το χωριό σου.
Έτσι ανεμπόδιστος θ’ ακούς το άπληστο μυαλό σου
και ανενόχλητος θα ζεις, τ’ άφταστα να ελπίζεις.
🌾
Copyright © Τζωρτζίνα Κουριαντάκη All rights reserved
Η Τζωρτζίνα Κουριαντάκη γράφει για την απώλεια μετά την καταστροφική φωτιά της 23ης Ιουλίου 2018 στην Αττική
Το συνοδευτικό κολάζ δημιουργήθηκε από φωτογραφία του Γιάννη Κοντού (από το ίδιο συμβάν)
Της ίδιας:
Ανάθεμα
Άκου το παιδί
Ονείρου ανάμνηση
Το συνοδευτικό κολάζ δημιουργήθηκε από φωτογραφία του Γιάννη Κοντού (από το ίδιο συμβάν)
Της ίδιας:
Ανάθεμα
Άκου το παιδί
Ονείρου ανάμνηση
