Μετά από ένα περιστατικό βίας που δέχεται ο ίδιος, αποφασίζει να εκπαιδευτεί στην αυτοάμυνα ώστε να είναι σε θέση να προστατευτεί. Έτσι με τα μαθήματα, τις προπονήσεις, τη δουλειά που έπρεπε να βρει και τη γνωριμία του με την Έρση θα περάσει το πρώτο έτος της φοιτητικής του ζωή. Η ανακάλυψη ότι η Έρση ανταποκρίνεται στα συναισθήματα του θα τον ανεβάσει στον παράδεισο για λίγο. Ο ξαφνικός και τραγικός χαμός της όμως θα τον στιγματίσει τόσο που θα κινδυνεύσει να του στοιχίσει τη ζωή.
Μετά το χαμό της Έρσης ο Παύλος θα δυσκολευτεί να βρει τις ισορροπίες του. Ακόμα περισσότερο θα δυσκολευτεί να δώσει χώρο σε κάποια άλλη γυναίκα να τον πλησιάσει και να αγγίξει την ψυχή του. Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που θα γνωρίσει τη Μαρία. Η Μαρία θα υπάρξει η γυναίκα σταθμός στη ζωή του. Για χάρη της θα αρχίσει να μπλέκεται στον υπόκοσμο και θα γνωρίσει εκ των έσω την πλευρά εκείνη της κοινωνίας που νομίζουμε ότι υπάρχει μόνο στις χολιγουντιανές παραγωγές.
Από την αποφοίτηση του και μετά, που θα σημαδευτεί από ακόμα ένα δυσάρεστο για εκείνον γεγονός, θα ξεκινήσει ένα κυκεώνας γεγονότων που θα τον παρασύρει. Θα προσπαθήσει να ξεφύγει, να ορθοποδήσει, να προκόψει και μέχρι κάποιο σημείο θα τα καταφέρει. Θα νομίσει ότι άγγιξε την ευτυχία. Μέχρι να έρθει ξανά η ζωή να του δείξει το χειρότερο της πρόσωπο και να τον τραβήξει στον δικό της ρυθμό. Εκείνον της δίψας για εκδίκηση που οδηγεί σε πράξεις άνομες. Πράξεις που πάνω απ’ όλα σου κλέβουν κάθε έννοια ανθρωπιάς, κάθε συναίσθημα και σε καθιστούν έρμαιο των γεγονότων τοποθετώντας σε στη μέση ενός κυνηγητού αέναου.
Ο Παύλος θα γυρίσει την υφήλιο, θα γνωρίσει φίλους και θανάσιμους εχθρούς, θα κυνηγήσει και θα κυνηγηθεί. Θα αποκτήσει αμύθητα πλούτη πάντα όμως θα του λείπει κάτι. Κι αυτό το κάτι που θα τον στοιχειώνει και που θα δίνει τα μουντά χρώματα στη ζωή του θα είναι η πλήρης απουσία συναισθημάτων και η ανθρώπινη επαφή. Όλα αυτά όμως μέχρι να αποφασίσει γελώντας να τα ανατρέψει για ακόμα μία φορά η ζωή, ίσως για τελευταία φορά, όπως μόνο εκείνη ξέρει.
Το βιβλίο του Βασίλη Ζησόπουλου είναι ίσως από τα πιο ανατρεπτικά βιβλία που έχω διαβάσει. Είναι γεμάτο γεγονότα έντονα και ανατροπές, δίνονται όμως με τρόπο τέτοιο ώστε δεν νιώθεις την πλοκή να σε παρασύρει με ιλιγγιώδη ταχύτητα αλλά να σε βολτάρει θαρρείς στα ήρεμα νερά ενός ποταμού. Και είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο το πώς έχει καταφέρει, την ίδια στιγμή που νιώθεις τις εξελίξεις να τρέχουν και τα πάντα να αλλάζουν, ταυτόχρονα να αποζητάς ταχύτητα στην πλοκή και την αποκάλυψη όσων νομίζεις ότι έχεις αντιληφθεί για την συνέχεια.
Η αφήγηση γίνεται παράλληλα σε παροντικό και παρελθοντικό επίπεδο με εναλλαγή στα διαδοχικά κεφάλαια, έτσι το παζλ ξεκινάει να αποτυπώνεται από τις άκρες και σταδιακά σου αποκαλύπτει όλο το μέγεθος των γεγονότων που οδηγούν στο σήμερα και την κατάσταση που αντιμετωπίζει και καλείται να επιλύσει ο Παύλος.
Σε όλο το φάσμα της αφήγησης είναι ιδιαίτερα εμφανής η μελέτη του συγγραφέα πάνω στην τέχνη του πολέμου, την κατασκοπεία και του εξοπλισμούς άμυνας, προστασίας και επίθεσης. Περιγραφές όπλων, εξαρτημάτων, στρατηγικών αλλά και των ίδιων των γεγονότων κατά τη διάρκεια μιας μάχης, μας ομηρίας, μιας πληρωμένης αποστολής ή μιας προσπάθειας για να μείνει ζωντανός ο πρωταγωνιστής γεμίζουν τον αναγνώστη ζωντανές εικόνες, ήχους, μυρωδιές ικανές να φτάσουν μέχρι τα τρίσβαθα της ψυχής και του μυαλού.
Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση του βιβλίου του κυρίου Βασίλη Ζησόπουλου είχα για ώρα εκείνη την αίσθηση στο στομάχι που σου προκαλεί η παρακολούθηση σκηνών ωμής βίας. Η έκπληξη μου σχετικά με την έκβαση των γεγονότων και την κατάληξη της ιστορίας ήταν μεγάλη. Έβλεπα ακόμα σκηνές να διαδραματίζονται μέσα στο κεφάλι μου, έψαχνα πώς θα μπορούσαν κάποια πράγματα να έχουν εξελιχθεί διαφορετικά ή τι μέλει γενέσθαι μετά το αποτυπωμένο τέλος. Κρατούσα στα χέρια μου ένα βιβλίο που θα μπορούσε να αποτελέσει σενάριο ταινίας δράσης, χωρίς να δίνει την εντύπωση αντιγραφής του αμερικάνικου κινηματογράφου.
Δυστυχώς την αρτιότητα στην πλοκή, της σύλληψη της ιδέας και την αποτύπωση της ήρθαν να αμαυρώσουν λάθη στην επιμέλεια διάσπαρτα μέσα στο βιβλίο, που εντοπίζονται κι από ένα άπειρο μάτι και είναι ικανά να μειώσουν την αξία του έργου τελικά όπως παρουσιάζεται στον αναγνώστη.
Ολοκληρώνοντας την παρουσίαση του βιβλίου του κυρίου Βασίλη Ζησόπουλου με τίτλο «Υπάρχουν ακόμα συναισθήματα», θέλω να του πω ένα μεγάλο ευχαριστώ που μου εμπιστεύθηκε το έργο του και να του ευχηθώ από καρδιάς να είναι καλοτάξιδο. Κλείνω με την ελπίδα και την προσμονή για τα επόμενα έργα που μπορεί να μας χαρίσει.
Το μυθιστόρημα του Βασίλη Ζησόπουλου, Υπάρχουν ακόμα συναισθήματα, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Δυάς.
