koukidaki: Η Σοφία Μανωλάκου Με οικογένεια

Το βραβευμένο κλασσικό παιδικό μυθιστόρημα τoύ Hector Malot, Με οικογένεια, είναι ένα βιβλίο-ύμνος στην ανιδιοτελή αγάπη αλλά και στην δύναμη του ανθρώπου να επιτυγχάνει τους στόχους του παρ' όλες τις δυσκολίες και τις ατυχίες της ζωής. Ανοίγει παράθυρα στην ελπίδα και την επιμονή απέναντι στην αέναη μάχη του ανθρώπου για επιβίωση, όταν όλα γύρω του καταρρέουν. Αποτελεί ένα πολύτιμο μάθημα ζωής της ανθρώπινης πίστης, διδάσκοντας με αξιοθαύμαστη απλότητα και δύναμη ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει ποτέ να εγκαταλείπει την προσπάθεια.
Το έργο ανεβαίνει σε πανελλήνια πρώτη ενώ το βιβλίο αγαπήθηκε σε όλον τον κόσμο από μικρούς και μεγάλους. Μια περιπέτεια, γεμάτη χρώμα, τρυφερότητα, ευαισθησία και την αθωότητα των παιδικών μας χρόνων.

Η Σοφία Μανωλάκου, πρωταγωνίστρια στη σειρά του Open tv «Πρίγκιπας της Φωτιάς», απαντά σε λίγες καίριες ερωτήσεις για τη παιδική θεατρική παράσταση «Με οικογένεια» στο θέατρο Χυτήριο.

Πόσο ταυτίζεστε και πόσο διαφοροποιήστε από τον χαρακτήρα που υποδύεστε;

Σ.Μ.: Την ώρα της παράστασης θεωρώ ότι αν δεν ταυτιστώ με τον ρόλο ο θεατής δεν θα μπορέσει να παρασυρθεί από το έργο... Όταν η σκέψη του ηθοποιού φεύγει την ώρα της παράστασης, κατά έναν μαγικό τρόπο, νομίζω πως ο θεατής το αντιλαμβάνεται.

Υπήρξαν δυσκολίες; Ποιες ήταν αυτές και πώς ξεπεράστηκαν;

Σ.Μ.: Υπήρξαν σκηνές του έργου που με δυσκόλεψαν, όπως η σκηνή που "χάνω" τη μητέρα μου.

Η ηρωίδα μέσα από την απώλεια του μοναδικού ανθρώπου που της έχει απομείνει στον κόσμο πρέπει να βρει την δύναμη για να αγωνιστεί για την επιβίωση της. Η Αθανασία Καλογιάννη με τις σκηνοθετικές της οδηγίες με βοήθησε να ξεπεράσω τις όποιες δυσκολίες αντιμετώπισα ως Σοφία προσπαθώντας να προσεγγίσω το ρόλο.

Αν έπρεπε να περιγράψετε την παράσταση με τρεις λέξεις, ποιες θα 'ταν αυτές;

Σ.Μ.: Δύναμη - Πίστη - Ελπίδα.

Τι θέλετε να μείνει στο θεατή μετά το κλείσιμο της αυλαίας;

Σ.Μ.: Η δύναμη της θέλησης για ζωή.

Πολλές φορές οι καθημερινές δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε όλοι μας μας ευνουχίζουν... μας κάνουν να νιώθουμε αδύναμοι... άπιστοι και να παραδίδουμε τα όπλα. Η ιστορία της Πέρριν μας θυμίζει πως πρέπει να είμαστε πιστοί στους εαυτούς μας αλλά και στα όνειρά μας.