Νόπης Χατζηιγνατιάδου
Τις νύχτες θέλω να σύρω
τα πόδια μου γυμνά
επάνω στις μνήμες
το χάδι να νιώσουν
κι ύστερα ας ματώσουν
μα δε θυμάμαι ονόματα
χαμένων ηρώων
και ίσως, καλύτερα έτσι-
άρτια παραμένουν τα μέλη μου
Τις νύχτες θέλω να λεηλατήσω
τις στιγμές που γεννιόμουν
μα δε θυμάμαι χρονολογίες
επετείων, γενεθλίων και εορτών
και ίσως, καλύτερα έτσι-
ακέραιο στέκει το σαρκίο μου
κι η γέννηση στη λήθη
Στο μεταξύ
η γλώσσα μου βουβή
σμιλεύει τον άνεμο κι εμένα
σε υποσυνείδητο δρόμο
Άκου, διαβάτη και μη με λυπάσαι
πατρίδα δεν έχω
πουθενά δεν ανήκω
σώμα αλώβητο κι αρτιμελές
φορώ
σε έναν κόσμο που
φοβάται να γίνει
εκείνο που θέλει να γίνει,
πώς μπορώ, λοιπόν, εγώ να διαφέρω;
🌿
Copyright © Νόπη Χατζηιγνατιάδου All rights reserved
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα του εικαστικού Κώστα Ευαγγελάτου από τη σειρά έργων του με γενικό τίτλο Les Roses
Από την ίδια:
