Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Νίκος Βαρδάκας: Τα κίνητρα ήταν πολλά. Το σημαντικότερο θεωρώ, ήταν το μωσαϊκό που απαρτίζουν οι κάτοικοι των πόλεων. Η συμπεριφορά τους, οι συνήθειες τους και τα άμεσα αποτελέσματα που προκύπτουν απ' την συμβίωση τους.
Φυσικά είτε σε προσωπικό, είτε σε ομαδικό επίπεδο.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Ν.Β.: Σύγχρονο!
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Ν.Β.: Να επιχειρήσει την εμβάθυνση των κειμένων. Ο αναγνώστης είναι ο ασφαλέστερος κριτής για την αξιολόγηση τους. Θεωρώ ότι η κρίση του, είναι η αφορμή αλλά και η αιτία ώστε ένας συγγραφέας να επιδοθεί σε αυτοκριτική, και να διορθώσει τα λάθη του.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Ν.Β.: Το ταξίδι θα διαρκούσε μία εβδομάδα. Όσες είναι οι μέρες, που ένας συνηθισμένος άνθρωπος εργάζεται και ξεκουράζεται. Με ένα μαγικό τρόπο, θα περιελάμβανε τον γύρο του κόσμου. Θεωρώ ότι οι συμπεριφορές των κατοίκων του πλανήτη, με λογικές αποκλίσεις βέβαια μοιάζουν πολύ, αν όχι συνταιριάζουν.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Ν.Β.: «Δεν αμφιβάλλω, ότι το εγχείρημα ενός δημιουργού ταιριάζει απόλυτα με εκείνο του βροχοποιού. Ειδικά στη σύγχρονη εποχή, η καθημερινότητα μας δεν είναι τίποτα άλλο από μια άνυδρη έρημος, όπου ο καθένας μας επιζητεί μια όαση.
(«Βροχοποιός»)
Το βιβλίο αποτελεί μια καλαίσθητη συλλογή αφηγημάτων και χωρίζεται σε δύο μέρη. Ο συγγραφέας κινείται ανάμεσά μας, αναπνέει τον αέρα μιας σύγχρονης πόλης και γράφει σε πρώτο πρόσωπο, κατευθείαν στην ψυχή του αναγνώστη, για αγαθά όπως η ελευθερία, η φιλία και η τροφή του πνεύματος και για πολίτες με επίκεντρο τους δημιουργικούς τύπους: καλλιτέχνες, ποιητές...
Τα πρωτοπρόσωπα αυτά πεζά δημιουργούν μια αυθεντικότητα εφόσον λειτουργούν ως μαρτυρίες, ως καταγραφές-καταθέσεις στο μυαλό του αναγνώστη, μιλούν διεισδυτικότερα μέσα του και, εντέλει, φαίνεται ότι ο Νίκος Βαρδάκας έχει περάσει σε ένα νέο, σοφότερο και πιο έμπειρο συγγραφικά εαυτό.
Στο δεύτερο μέρος, το εύρημα του ανθρωπολογικού κήπου του είναι συγκλονιστικό. Θα μπορούσε να «κρατηθεί» από αυτό και να αναπτύξει πολλές ιστορίες ή μία μεγαλύτερη -ένα μυθιστόρημα- κάτι που εύχομαι να κάνει. Ο Homo futura είναι ο ίδιος(;), ένας από εμάς(;) και όλοι μαζί. Ο συγγραφέας εδώ «βλέπει» πέρα από το χρόνο, μαντεύοντας ίσως αυτό που έρχεται ή που πιστεύει ότι έρχεται όμως με έναν τρόπο που δε μπορείς να καταλήξεις αν λατρεύεις ή απεχθάνεσαι και με σουρεαλιστικά στοιχεία που γοητεύουν.
Το βιβλίο είναι κάτι φρέσκο, σκεπτόμενο με πολλούς χαρακτήρες-πρόσωπα-ήρωες βατούς ή μη όμως σίγουρα αναγνωρίσιμους.
Τα πρωτοπρόσωπα αυτά πεζά δημιουργούν μια αυθεντικότητα εφόσον λειτουργούν ως μαρτυρίες, ως καταγραφές-καταθέσεις στο μυαλό του αναγνώστη, μιλούν διεισδυτικότερα μέσα του και, εντέλει, φαίνεται ότι ο Νίκος Βαρδάκας έχει περάσει σε ένα νέο, σοφότερο και πιο έμπειρο συγγραφικά εαυτό.
Στο δεύτερο μέρος, το εύρημα του ανθρωπολογικού κήπου του είναι συγκλονιστικό. Θα μπορούσε να «κρατηθεί» από αυτό και να αναπτύξει πολλές ιστορίες ή μία μεγαλύτερη -ένα μυθιστόρημα- κάτι που εύχομαι να κάνει. Ο Homo futura είναι ο ίδιος(;), ένας από εμάς(;) και όλοι μαζί. Ο συγγραφέας εδώ «βλέπει» πέρα από το χρόνο, μαντεύοντας ίσως αυτό που έρχεται ή που πιστεύει ότι έρχεται όμως με έναν τρόπο που δε μπορείς να καταλήξεις αν λατρεύεις ή απεχθάνεσαι και με σουρεαλιστικά στοιχεία που γοητεύουν.
Το βιβλίο είναι κάτι φρέσκο, σκεπτόμενο με πολλούς χαρακτήρες-πρόσωπα-ήρωες βατούς ή μη όμως σίγουρα αναγνωρίσιμους.
Η συλλογή διηγημάτων του Νίκου Βαρδάκα, Εκεί που ανθίζουν οι κραυγές, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Grotesque.
Περισσότερα από/για τον Νίκο Βαρδάκα:
Περισσότερα από/για τον Νίκο Βαρδάκα:
