Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Φωνή τέχνης *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ ebooks ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Ουδείς εκών κακός * Η πτώση * Η Βεσσαραβία μου: Εργασία για το σπίτι * Άλκηστη * Η γκαλερί των νεκρών * Συνοδός κορυφής * Το σπίτι μόνο * Ψωμί καθάριο * Ζήτα το! * Σκότωσε σαν τον Στίβεν Κινγκ * Όταν το «σαν» μπήκε στη ζωή μας * Της αλός νεύμα * Τα κύματα ** Ποίηση: Σκοτεινή κουκκίδα * Περιγραφές του ανεκπλήρωτου ** Άλλα: Περί ιατρικής Κέλσου ** Νουβέλα: Μπαρτάκοβα... η δωδεκάχρονη πόρνη * Τα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης * Στην άλλη πλευρά του κρεβατιού ** Διηγήματα: Οι επισκέπτες * Συνέβη στη Θεσσαλονίκη ** ΑΛΜΠΟΥΜ ΜΟΥΣΙΚΗΣ: She sleeps to the sound of knives, The boatman on the downs

Χρόνια πολλά

Κάθονταν εκεί όμορφη και στολισμένη. Πάντα λεπτοφτιαγμένη και ντελικάτη. Μία χρυσοκέντητη κορδέλα στόλιζε τα μαλλιά της, κάνοντας την να φαίνεται νεότερη. Σκούρες μπούκλες, σαν κύματα κατέληγαν τρικυμίες στους γυαλιστερούς της ώμους. Έξω έβρεχε δυνατά. Μπήκα μέσα στο εστιατόριο και την είδα να χαμογελάει. Όλη η οικογένεια της ήταν καθισμένη στρογγυλά στο ξύλινο τραπέζι. Χαίρονταν στιγμές ζεστασιάς κάτω από το ατμοσφαιρικό φως που τόνιζε το σταχτί της δέρμα. Όμως δεν ήταν η ιδέα μου. Όταν αντιλήφτηκε την παρουσία μου πάγωσε όπως έκανα και εγώ. Δυο παγωμένες στήλες στη μέση της αβύσσου. Μόνο εγώ και αυτή. Ο αέρας με δυσκολία γέμιζε τα πνευμόνια μου. Όλα τριγύρω μαύρισαν. Η οικογένεια της στιγμιαία χάθηκε. Η δική μου συντροφιά εξαφανίστηκε. Με κοίταξε. Με αναγνώρισε. Πάγωσε. Πάγωσα.

Πάνε τόσα χρόνια. Αλήθεια πόσα; Και όμως το μυαλό θυμήθηκε και το σώμα αντέδρασε στην υπερβολή του. Ανατριχίλα παντού. Φόβος και πόθος αναδεύτηκαν μεταξύ τους. Οι ρυτίδες μάς είχαν αλλοιώσει και τους δυο. Τα ίχνη του χρόνου μαρτυρούσαν την ηλικία μας. Τα συναισθήματα όμως παρέμεναν παρθένα. Τόση νοσταλγία πώς να την αντέξει μια ψυχή; Ήταν ακόμη γλυκιά, καλοσυνάτη, ιδιαίτερη, ήταν… αυτή! Το κερί στο τραπέζι αντικατοπτρίζονταν πάνω της. Δυο φλόγες τα μάτια της. Οι φωτεινές αχτίνες τα έκαναν να φαίνονται γυάλινα, προδίδοντας συναισθήματα και σκέψεις απόκρυφες. Το ξέρω αυτό το βλέμμα. Το γνωρίζω. Ίδια αθωότητα όπως τότε που ήμασταν νέοι.

Τι ξένοιαστα χρόνια! Ενώσαμε την απειρία μας στον έρωτα με τον πιο γλυκό και τον πιο καταστροφικό τρόπο. Οδεύαμε από την αρχή αυτόν τον αδιέξοδο δρόμο, προσπαθώντας να τον ξεμακρύνουμε για να πλανευτούμε ακόμη λίγο ο ένας συνάμα στον άλλο. Κάποια στιγμή το τείχος του τέλους υψώθηκε μπροστά μας. Και φάνταζε τόσο ψηλό. Απροσπέλαστο! Αμάθευτοι και οι δυο στις δυσκολίες. Εκεί χωριστήκαμε. Εγώ δεξιά και εκείνη αριστερά. Αριστερά εγώ και εκείνη δεξιά. Δεν έχει σημασία…

Είχαν περάσει πολλές έντονες στιγμές μέχρι εκείνο το χωρισμό. Οι πύλες του ονείρου είχαν ανοίξει διάπλατα και εμείς τις είχαμε διαβεί χωρίς δεύτερη σκέψη. Συναισθήματα πηγαία, φτιαγμένα στον παράδεισο για τον κόσμο των θνητών. Εκρήξεις και πυροτεχνήματα εκτοξεύονταν στον δικό μας κόσμο σαν αγγιζόμασταν. Χορεύαμε στους ρυθμούς του έρωτα. Χανόμασταν στα πρωτόγνωρα σκιρτήματα, στα αθώα πειράγματα που δεν είχαν τελειωμό. Η κάμαρα, χρονομηχανή που μας μετέφερε σε μέρη παραμυθένια. Μεθυστικά τραγούδια και μουσική ολόγυρα. Ασημένια σκόνη και αχνό φως από παντού και εμείς στη μέση να κάνουμε όνειρα… που παρέμειναν όνειρα.

Και οι μέρες κύλησαν σαν ποτάμι. Χείμαρρος ήταν που κατέληξε σε γκρεμνό. Τέλειωσαν τα χρόνια της ξεγνοιασιάς και χαθήκαμε. Σαν να μη γνωριστήκαμε ποτέ. Σαν δυο συνεννοημένοι σκλάβοι του έρωτα που είχαν συνάψει αμοιβαία συμφωνία με ημερομηνία λήξης. Όμως, δε γινόταν αλλιώτικα. "Θα σε θυμάμαι για πάντα", είχαμε υποσχεθεί ο ένας στον άλλο σε μια στιγμή αδυναμίας.

Και τώρα να την. Μπροστά μου. Τυφώνας τα συναισθήματα μεμιάς με τύλιξαν και με σήκωσαν ψηλά. Δυο μάτια ρυτιδιασμένα και όμως το ίδιο εκφραστικά! Η έμφυτη μελαγχολία ακόμη ξεχειλίζει από τις κόρες. Ένα συναίσθημα αβάσταχτο. Ένα θέαμα αποχαυνωτικό για όποιον μπορεί να συλλάβει την ομορφιά του. Και σαν τη συλλάβει, συλλαμβάνεται. Φυλακίζεται στα δεσμά του. Μείναμε να κοιταζόμαστε. Μια στιγμή, αναμνήσεις μιας ζωής.

Είχε αποκτήσει δυο όμορφα παιδάκια που πλέον ήταν έφηβοι, ίσως και ενήλικοι. Ο άντρας της δίπλα γκριζομάλλης, πιθανόν λίγο μεγαλύτερος από ‘κείνη. Μία τούρτα στεκόταν στο τραπέζι και ένα κερί στη μέση να περιμένει υπομονετικά ένα γλυκό της φύσημα. Σήμερα γίνεται πενήντα. Δυο μήνες μικρότερη από μένα. Είσαι ακόμη μικρή, της έλεγα πειράζοντας την. Για μένα πάντα θα φαντάζει μικρή.

Ένα κοίταγμα, άνοιγμα ενός ημερολογίου αμαρτωλού. Στιγμές θαμμένες αναδύθηκαν στην κορυφή. Εικόνες ελευθέρωσε η μνήμη. Συναισθήματα πλημμύρισαν τα μάτια της. Τί βουβή σκηνή! Αγανάκτηση! Διάφανο το δάκρυ, σταλαγματιά της ψυχής πολύτιμη, λαμπύριζε καθώς έπεφτε στο γλυκοφίλητο μάγουλο της. Διάφανα και τα δάκρυα του κεριού, σαν να συμμερίζονταν τον πόνο της. Χαμήλωσε με δυσκολία το βλέμμα, μισόκλεισε τα μάτια. Άφησε μια πνοή της να φτάσει τη φλόγα.

Χρόνια πολλά! Ακούστηκαν γελαστές οι φωνές τριγύρω της.


Περικοκλάδα

Το έργο συμμετέχει στον 1ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό koukidaki.

ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
Ψωμί καθάριο, Παναγιώτας ΣμυρλήΤο σπίτι μόνο, Κοραή ΔαμάτηΗ γκαλερί των νεκρών, Κρις ΚάρτερΤης αλός νεύμα, Κωνσταντίας Σκανδάλου-ΚορδολαίμηΤα κύματα, Βιρτζίνια ΓουλφΠεριγραφές του ανεκπλήρωτου, Δημήτρη ΜπαλτάΣαν λουκούμι τριαντάφυλλο, Οικογένεια Καραντίνα, Μικροί και μεγάλοι αναγραμματισμοί και Γυναίκα σημαίνει πόνος
Περί ιατρικής ΚέλσουΣτην άλλη πλευρά του κρεβατιού, Άνθιας Χριστοδούλου-ΘεοφίλουΣυνοδός κορυφής, Μαίρης ΒανδώρουΟι επισκέπτες, Πέτρου ΕυαγγελόπουλουShe sleeps to the sound of knives και The boatman on the downsΜπαρτάκοβα... η δωδεκάχρονη πόρνη, Ελευθερίας ΚαραδήμουΌταν το «σαν» μπήκε στη ζωή μας, Μιχαήλ Ράλλη
Σκοτεινή κουκκίδα, Γιάννη ΣμίχεληΤα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης, Πόπης ΚλειδαράΣκότωσε σαν τον Στίβεν Κινγκ, Δημήτρη ΜαμαλούκαΆλκηστη, Μαρίας ΚέιτζΣυνέβη στη Θεσσαλονίκη (συλλογικό)Η πτώση, Νίκου ΤσουρλάκηΖήτα το!, Μαρίας Καραμπίνη-Ανθούλη