Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Φωνή τέχνης *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ ebooks ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Ουδείς εκών κακός * Η πτώση * Η Βεσσαραβία μου: Εργασία για το σπίτι * Άλκηστη * Η γκαλερί των νεκρών * Συνοδός κορυφής * Το σπίτι μόνο * Ψωμί καθάριο * Ζήτα το! * Σκότωσε σαν τον Στίβεν Κινγκ * Όταν το «σαν» μπήκε στη ζωή μας * Της αλός νεύμα ** Ποίηση: Σκοτεινή κουκκίδα * Περιγραφές του ανεκπλήρωτου ** Άλλα: Περί ιατρικής Κέλσου ** Νουβέλα: Μπαρτάκοβα... η δωδεκάχρονη πόρνη * Τα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης * Στην άλλη πλευρά του κρεβατιού ** Διηγήματα: Οι επισκέπτες * Συνέβη στη Θεσσαλονίκη ** ΑΛΜΠΟΥΜ ΜΟΥΣΙΚΗΣ: She sleeps to the sound of knives, The boatman on the downs

Μαύρο είναι το χρώμα το μαλλιών της

Black is the color of my true love’s hair
Παραδοσιακό σκωτσέζικο τραγούδι

Το μόνο που θυμάμαι είναι τα μαύρα της μαλλιά. Αυτό το μαύρο. Τα μαλλιά της είχαν αυτό το μαύρο που νιώθεις όταν χάνεις κάποιον δικό σου. Αυτό το μαύρο που έχω τώρα στη ψυχή μου. Τώρα που δεν είναι πια κοντά μου. Το μόνο που μου έχει απομείνει είναι μια τούφα από τα μαύρα της μαλλιά.

Είναι σαν μια παλιά ιστορία, που κάποιος βρίσκει μια τούφα μαλλιά σε ένα ξεχασμένο μπαούλο, ψάχνει να βρει την προέλευση τους, λίγο λίγο τα ερωτεύεται και στο τέλος μην μπορώντας να βρει την γυναίκα που της άνηκαν τρελαίνεται κ’ αυτοκτονεί.

Εγώ την είχα. Ήταν δική μου. Αγαπούσα το έδαφος που ακουμπούσε, και τον αέρα που ανάσαινε. Και τώρα έχω μόνο αυτή την μαύρη τούφα. Αυτό που θαύμαζα περισσότερο σ' εκείνη. Όχι το χαμόγελο της. Όχι τα ευγενικά της χέρια, ούτε τη μικρή της μύτη. Όχι το άσπρο της δέρμα, ούτε τις χιλιάδες μικρές ελιές της.

Τα μαύρα της μαλλιά.

Αυτή η μικρή τουφίτσα είναι ό,τι μου έχει απομείνει.

Την έχω πάντα κάτω από το μαξιλάρι μου όταν κοιμάμαι.

Όταν φοβάμαι την αναζητώ, και όταν κλαίω την ποτίζω με τα δάκρυα μου.

Όταν πεθάνω μια τελευταία φορά, θέλω να με θάψουν με αυτή τη μικρή τουφίτσα. Μέχρι τότε θα επιζώ με αυτό που κάποτε ήταν τα μαύρα της μαλλιά. Αυτά που τώρα έχουν, το χρώμα της ψυχής μου.


Johny Cash των πάμφτωχων

Το έργο συμμετέχει στον 1ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό koukidaki.

ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
Η Βεσσαραβία μου: Εργασία για το σπίτι, Νικολάε ΝταμπίζαΤο σπίτι μόνο, Κοραή ΔαμάτηΗ γκαλερί των νεκρών, Κρις ΚάρτερΤης αλός νεύμα, Κωνσταντίας Σκανδάλου-ΚορδολαίμηΨωμί καθάριο, Παναγιώτας ΣμυρλήΠεριγραφές του ανεκπλήρωτου, Δημήτρη ΜπαλτάΣαν λουκούμι τριαντάφυλλο, Οικογένεια Καραντίνα, Μικροί και μεγάλοι αναγραμματισμοί και Γυναίκα σημαίνει πόνος
Περί ιατρικής ΚέλσουΣτην άλλη πλευρά του κρεβατιού, Άνθιας Χριστοδούλου-ΘεοφίλουΣυνοδός κορυφής, Μαίρης ΒανδώρουΟι επισκέπτες, Πέτρου ΕυαγγελόπουλουShe sleeps to the sound of knives και The boatman on the downsΜπαρτάκοβα... η δωδεκάχρονη πόρνη, Ελευθερίας ΚαραδήμουΌταν το «σαν» μπήκε στη ζωή μας, Μιχαήλ Ράλλη
Σκοτεινή κουκκίδα, Γιάννη ΣμίχεληΤα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης, Πόπης ΚλειδαράΣκότωσε σαν τον Στίβεν Κινγκ, Δημήτρη ΜαμαλούκαΆλκηστη, Μαρίας ΚέιτζΣυνέβη στη Θεσσαλονίκη (συλλογικό)Η πτώση, Νίκου ΤσουρλάκηΖήτα το!, Μαρίας Καραμπίνη-Ανθούλη