Μελίνας Τριανταφυλλίδου
Κάποιες φορές θέλεις να φτάσεις μέχρι το τέλος
ακόμα κι αν όλες οι πιθανότητες είναι αρνητικές.
Θέλεις να το ζήσεις
μέχρι να μη μπορείς
να αναπνεύσεις πια...
Ορμάς μέσα στα κύματα γνωρίζοντας τον κίνδυνο
με μια παρόρμηση αδάμαστη, τρελή.
Δεν σε τρομάζει πια ο εαυτός σου
που μέχρι πρότινος τον ήξερες καλά,
τώρα μπερδεύεσαι, δεν ξέρεις το καλό σου
μα δεν σε νοιάζει, θες να πέσεις στα βαθιά.
Εκεί στ΄ ανέγγιχτα νερά της φαντασίας σου,
στ΄ απάτητα όρη των μεγάλων στεναγμών,
στων αγριμιών τα δάση τα απόκοσμα
και στην απατηλή σαγήνη των φιλιών.
Θες να χαθείς στο μελωμένο ψέμα του,
μέσα στο βλέμμα του να μπεις και να κρυφτείς,
θες να κυλήσεις σαν ποτάμι μες το αίμα του,
γι΄ αυτόν να πεθάνεις και να ξαναγεννηθείς.
Θες να χωρέσεις στη μικρή σχισμή της σκέψης του,
θες να του κλέψεις ένα ψίχουλο φωτιάς,
θες να τρυπώσεις σα χαμόγελο στις λέξεις του
και τη μορφή του να γλυκάνεις μονομιάς.
Ποθείς να τρέξεις στα απύθμενα σκοτάδια του,
να εντρυφήσεις στα μυστήρια του μυαλού,
να εξερευνήσεις τ΄ ακανθώδη μονοπάτια του,
τα ομιχλώδη νεφελώματα του νού.
Διψάς να πιείς την έναστρη αγάπη του,
να κοινωνήσεις της ψυχής του τους χυμούς,
να εισχωρήσεις στ΄ ανυπέρβλητα τα βάθη του
για να γνωρίσεις τους μεγάλους ουρανούς!
🌹
Μελίνα Τριανταφυλλίδου
Το έργο συμμετέχει στον 1ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό koukidaki.
