Πέτρου Λυγίζου
Αυτά τα Χριστούγεννα δεν παίρνω δώρα
ούτε ευχές…
Απλώς δανείζομαι τα ψεύτικα στολίδια των δρόμων,
χαμόγελα σε κάδους σκουπιδιών,
αγγελάκια που πετούν επιπόλαια
και φτιάχνω το δέντρο μου.
Δεν έχει φωτάκια.
Σκοτάδι.
Άλλωστε, είμαι άμαθος στο φως…
Αυτά τα Χριστούγεννα δεν χαρίζω τίποτα.
Σιωπή…
Τίποτα…
Μόνο στην πλατεία θα ζωγραφίσω μια θάλασσα
με ένα αστέρι αιχμηρό
ίσα να μου δείχνει το αδιέξοδο.
Δεν περιμένω τον Άη Βασίλη.
Άλλωστε, δεν έχω τζάκι…
Το μόνο που έχω
είναι μια μνήμη ακουμπισμένη στο συρτάρι
κρυμμένη στη σκόνη της,
έναν πέτρινο, χιονισμένο δρόμο χωρίς τέλος
και μια παλιά συνταγή για πρόχειρες χειραψίες…
Κατά τα άλλα,
μην ξεχάσω να σιδερώσω τη στολή αγγαρείας,
να κάνω μια καλή πράξη,
να μιλήσω σε όσους με έχουν πια ξεχάσει
και -το κυριότερο-
τα ηρεμιστικά μου…
Άγιε μου Βασίλη,
αν κλείσω τις παιδικές μου νύχτες που σε περίμενα μάταια
σε ένα τυχαίο φεγγάρι,
σε πειράζει να φτιάξω μια πιθανή ανατολή,
ίσα μόνο να φανταστώ
πως -ακόμη κι εγώ- έχω ένα δώρο Χριστουγέννων;
🎄
Copyright © Πέτρος Λυγίζος All rights reserved
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο του Vladimir Volosov (Christmas, λάδι σε καμβά, 2015)
Επίσης:
