Ο Απόστολος Ντίας είναι ένας παθιασμένος τραγουδοποιός με ροκ ήχους. Ειδικά η βόρεια Ελλάδα αναγνωρίζει την φωνή του κι εξάλλου μετρά πάνω από εκατό εμφανίσεις σε όλη την επικράτεια και συνεργασίες με χώρους όπως το Δέντρο, το Bar, το Saloon Crazy Horse κ.ά.
Πλέον είναι σε θέση να γιορτάζει την κυκλοφορία του πρώτου προσωπικού του δίσκου, Έντεκα, σε στίχους και μουσική δική του.
Διαβάστε όσα απάντησε στις ερωτήσεις μου και ακούστε τα τραγούδια του...
Απόστολος Ντίας: Καλησπέρα! Η πρώτη μου επαφή με κάποιο μουσικό όργανο έγινε σε πολύ μικρή ηλικία, 5 ή 6 ετών ήμουν τότε και με πήγαν οι γονείς μου να μάθω πιάνο. Δεν πέτυχε… Αρκετά αργότερα, το 1997, στην ηλικία των 12 ήταν η πρώτη φορά που ήθελα από μόνος μου να μάθω κάποιο όργανο και έτσι ξεκίνησα κιθάρα σε ωδείο. Και από τότε, παρόλο που εγώ και η μουσική περάσαμε αρκετές αναταραχές, συνεχίζουμε να είμαστε παρέα και μάλιστα καλύτερα από ποτέ!
Πώς προκύπτει η έμπνευση; Τι σας εμπνέει;
Α.Π.: Καλώς ή κακώς γράφω κυρίως βιωματικά. Είναι είτε δικές μου ιστορίες είτε πράγματα που έχω ανάγκη να μοιραστώ. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι την ώρα που συμβαίνουν αυτά υπάρχει και η έμπνευση ή η όρεξη για τη σύνθεση ενός τραγουδιού. Είναι όμως κάπου μέσα φυλαγμένα. Είναι πράγματα που έχω ανάγκη να εξωτερικεύσω που όταν έρχεται η κατάλληλη στιγμή παίρνουν και αυτά μορφή. Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο μοτίβο ή καταστάσεις που δημιουργώ ώστε να έρθει η «έμπνευση». Απλά, είναι οι κεραίες μου ανοιχτές. Και πολλές φορές μπορεί να με εμπνεύσει μία μελωδία, ένα άλλο τραγούδι, μία ωραία ατάκα, μία συγκινητική ταινία… Κυρίως ενεργειακά το βλέπω. Υπάρχουν λέξεις, έννοιες και μελωδίες που έχουν την ενέργειά τους και μερικές φορές αυτό ξυπνάει κάτι μέσα μου. Τότε λοιπόν παρατάω ό,τι άλλο κι αν κάνω και δουλεύω αυτήν την ενέργεια. Και αυτά τα πράγματα που ήθελα να πω γίνονται στίχοι. Και η μελωδία που παίζει στο κεφάλι μου γίνεται μουσική. Και, αν όλα πάνε καλά, στο τέλος έχουμε και το τραγούδι.
Ποια μουσική σας εκφράζει περισσότερο;
Α.Ν.: Rock και πάλι Rock! Από βρεφική ηλικία αυτά ήταν τα ακούσματά μου, αυτά συνέχισαν να είναι και αυτά θα παραμείνουν! Και ξέρεις Τζένη, πειραματίστηκα, και πάντα γυρνούσα όλο και περισσότερο στην ροκ. Αυτό είναι για εμένα!
Ποια είναι η μεγαλύτερη καταξίωση για έναν καλλιτέχνη;
Α.Ν.: Σίγουρα εδώ οι απαντήσεις ποικίλουν. Σίγουρα ο κάθε ένας έχει τους δικούς του προσωπικούς λόγους που επιδιώκει αυτά που επιδιώκει αλλά πιστεύω πως η μεγαλύτερη πλειοψηφία θέλει και αναζητά την αναγνώριση των κόπων τους. Γιατί πραγματικά είναι ένας κλάδος που έχει ατελείωτη δουλειά, τρομερή πίεση και δυστυχώς ελάχιστη αναγνώριση από το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου για αυτόν τον κόπο. Και για να είμαι ξεκάθαρος, δεν μιλάω για την αναγνώριση ως μέτρο δημοσιότητας και δημοτικότητας. Καθόλου! Ως μέτρο αξιοπρέπειας.
Ένα όνειρό σας;
Α.Ν.: Έχω πάρει τόσα, μα τόσα πολλά από την μουσική! Ήταν πάντα δίπλα μου. Μου έδωσε προσωπικότητα. Με βοήθησε σε δυσκολίες. Μου έμαθε να ταξιδεύω. Το μεγαλύτερό μου όνειρο είναι να «γυρίσω κάτι πίσω». Αν καταφέρω και αγγίξω και δώσω σε έναν άνθρωπο κάτι από αυτά που εγώ πήρα από την μουσική θα έχω πετύχει τον σκοπό μου! Αυτή η ανάγκη είναι που με κινητοποιεί και έκανα την μουσική επάγγελμα. Γιατί όπως ξέρεις είναι ένας δύσκολος δρόμος επαγγελματικά!
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Α.Ν.: Έτσι όπως κατέληξαν τα πράγματα, να επιβιώσουμε από τον κορωνοϊό για αρχή. Και το λέω και αστεία αλλά κυρίως σοβαρά. Είναι δύσκολη εποχή για να κάνει κάποιος σχέδια. Είχα σχέδια… Τώρα το πάω μέρα τη μέρα και βλέπουμε…
Ο Απόστολος Ντίας γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Από τις πρώτες ημέρες της ζωής του ηχούσαν στα αφτιά του ροκ ακούσματα μιας και η μητέρα του τον νανούριζε με Βασίλη Παπακωνσταντίνου και ο πατέρας του με Led Zeppelin! Aν και δεν τρελαινόταν για τα μαθήματα στο σχολείο, παρ' όλα αυτά τελείωσε ΤΕΙ λογιστικής και έπειτα εργάστηκε πάνω στον τομέα της οικονομίας και διοίκησης επιχειρήσεων. Πάντα όμως είχε στη σάκα του αγαπημένες μουσικές συλλογές και ένα σημειωματάριο για να καταγράφει εικόνες ή να σκαρώνει στίχους.
Αυτό που αγαπούσε πάντα, και ήξερε πως ήθελε να ασχοληθεί, ήταν η μουσική και συγκεκριμένα το rock τραγούδι σε όλες του τις εκφάνσεις. Παρακολούθησε μαθήματα φωνητικής παράλληλα με τις σπουδές του σε κλασική, ακουστική και ηλεκτρική κιθάρα. Αρκετά αργότερα τον κέρδισε και η μαγεία του πιάνου και όταν βρέθηκε στο δρόμο του ένα πιάνο αντίκα του 1830, άρχισε σιγά σιγά να δημιουργεί νέες ιστορίες πάνω του.
Links to music:
Νομίζω το αξίζω, το πρώτο του video clip!
