Ρόζας Βλαχογιάννη
Ενόσω υπάρχει ακόμη αστείρευτο πηγάδι,
θ’ αλιεύω στίχους μ’ αμετανόητο ζήλο,
μετουσιώνοντας -με πόνο και πικρή σοφία-
ανεξάντλητη δυστυχία σ’ αναλαμπές χαράς.
Κάθε που εξορμώ στα μυστηριακά του βάθη,
για μια ακόμη κατάβαση ως τον πάτο,
οι θησαυροί του αράδα απαντέχουν
ν’ αναδυθούν στο Αιώνιο Φως με δύναμη: οι Λέξεις.
Αξίζει αυτή η μετάληψη στη θεία κοινωνία.
Ενόσω υπάρχει ακόμη του προσκυνητή η άγρια δίψα,
να ελευθερωθεί απ’ το φόβο σε ουράνια πελάγη,
να φυγαδεύσει την ορμή του σε χιλιάδες κύματα!
Ακόμη, ακόμη θα υπάρχει.
Ενόσω ακούω το γέλιο απ’ τα γάργαρα νερά του,
ενόσω κυλά η πηγή -στέρεη φλέβα- στο αίμα μου,
ακόμη θα υπάρχει.
Ενόσω προσδοκώ Ανάσταση στην κρήνη της Αιωνιότητας,
ενόσω αναδύομαι στο Φως του Αναπάντεχου Εγώ!
🍂
Copyright © Ρόζα Βλαχογιάννη All rights reserved, 2020
Πρώτη δημοσίευση
Πρώτη δημοσίευση
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο του εικαστικού Κώστα Ευαγγελάτου με τίτλο «Πάσχον βλέμμα»
