Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Φωνή τέχνης *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ ebooks ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Η πτώση * Η Βεσσαραβία μου: Εργασία για το σπίτι * Άλκηστη * Η γκαλερί των νεκρών * Συνοδός κορυφής * Το σπίτι μόνο * Ψωμί καθάριο * Ζήτα το! * Σκότωσε σαν τον Στίβεν Κινγκ * Όταν το «σαν» μπήκε στη ζωή μας * Της αλός νεύμα * Τα κύματα ** Ποίηση: Σκοτεινή κουκκίδα * Περιγραφές του ανεκπλήρωτου * Φως όπως μανταρίνι ** Άλλα: Περί ιατρικής Κέλσου ** Νουβέλα: Μπαρτάκοβα... η δωδεκάχρονη πόρνη * Τα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης * Στην άλλη πλευρά του κρεβατιού ** Διηγήματα: Οι επισκέπτες * Συνέβη στη Θεσσαλονίκη ** ΑΛΜΠΟΥΜ ΜΟΥΣΙΚΗΣ: She sleeps to the sound of knives, The boatman on the downs

Το λουλουδάκι

Μια φορά κι έναν καιρό στην άκρη ενός λιβαδιού φύτρωσε ένα λουλουδάκι. Ένα λουλουδάκι σαν τα χιλιάδες άλλα με λεπτό πράσινο μίσχο, μυτερά καλοσχηματισμένα φύλλα και όμορφα κόκκινα πέταλα. Γεννήθηκε μια ημέρα της άνοιξης και ενώ ήταν τόσο ίδιο με όλα τα άλλα λουλούδια του λιβαδιού, ήταν παράλληλα και τόσο διαφορετικό. Λίγο πιο λεπτό, λίγο πιο ψηλό, λίγο πιο κόκκινο. Ένα σωστό ρουμπίνι στην άκρη ενός σμαραγδένιου λιβαδιού. Τα άλλα λουλούδια το έβλεπαν και το ζήλευαν. Και όσο περνούσε ο καιρός τόσο η ζήλια τους μεγάλωνε. Μέχρι που έφτασαν σε σημείο να το μισούν. Εκείνο το κακόμοιρο ιδέα δεν είχε για όλο αυτό. Εξάλλου ποιος ευθύνεται αλήθεια για την εμφάνισή του; Ο καθένας γεννιέται όπως όρισε η τύχη ή μια ανώτερη δύναμη που κάνει τη γη να κινείται και που σίγουρα δεν απολογείται. Η ζήλια όμως είναι πολύ κακός σύμβουλος. Θολώνει το μυαλό και γεννά ιδέες και καταστάσεις που μόνο ένας άρρωστος νους θα μπορούσε να γεννήσει. Φτάνει κάθε πλάσμα στα άκρα και το κάνει κακό και μίζερο και ικανό για τις πιο μεγάλες σκευωρίες. Έτσι έγινε κι εδώ.

Τα άλλα άνθη του λιβαδιού μην μπορώντας να αντέξουν την αδιόρατη υπεροχή του κόκκινου λουλουδιού καθώς και ότι οι πεταλούδες το επισκέπτονταν πολύ συχνότερα από εκείνα, έβαλαν σε εφαρμογή ένα καταχθόνιο σχέδιο. Φώναξαν τα μυρμήγκια της γης και παρακάλεσαν να πάνε να του μασουλήσουν τα πέταλα μέχρι να πέσουν. Έτσι το μικρό λουλούδι θα έχανε την ομορφιά του.

Την επόμενη κιόλας μέρα τα μυρμήγκια πήγαν και αφού φτάσανε στο μικρό λουλούδι και ανέβηκαν πάνω στον ανθό του άρχισαν να του μασουλάνε τα πέταλα και να τα τραβούν να πέσουν. Το ένα μετά το άλλο τα πέταλα του μικρού λουλουδιού βρέθηκαν στο έδαφος κι εκείνο απέμεινε γυμνό να το περιγελούν τα υπόλοιπα λουλούδια του λιβαδιού. Ό,τι συνέβη διαδόθηκε σε όλο το λιβάδι και πραγματικά κανείς δε χάρηκε γι’ αυτό καθώς το λουλουδάκι ήταν αρεστό και αγαπητό σε όλους και ποτέ δεν είχε προσβάλει ή προκαλέσει κανέναν.

Κάποτε τα νέα φτάσανε και στα αυτιά της Κυράς τους δάσους που πάρα πολύ στενοχωρήθηκε, αλλά και θύμωσε. Με μιας βρέθηκε κοντά στο λουλούδι και απέμεινε να το κοιτάζει που στεκόταν εκεί κορδωτό, χωρίς πέταλα και με λιγοστά πια φύλλα.

«Μη στενοχωριέσαι του είπε γλυκά. Σύντομα θα διορθώσω όλο το κακό που σου έκαναν.» Μάζεψε λοιπόν όλες τις αράχνες και τους είπε, «Θέλω να πάτε και να υφάνετε τον πιο όμορφο ιστό σας. Τον πιο δυνατό και τον πιο γυαλιστερό και να φτιάξετε για το λουλουδάκι πέταλα που να μοιάζουν με υπέροχο πέπλο. Θέλω να γυαλίζει στον ήλιο και όλοι να στέκουν να το κοιτούν.» Χωρίς δεύτερη σκέψη οι πιο διάσημες υφάντρες της φύσης άρχισαν το περίπλοκο έργο τους και πριν καλά καλά νυχτώσει το λουλούδι είχε ένα υπέροχο αδιόρατο άνθος που φώτιζε ακόμα και τη νύχτα. Στην καρδιά του η καλή Κυρά άφησε ένα μαγικό φιλί και αυτή βάφτηκε χρυσοκίτρινη. Όταν το είδαν τα άλλα λουλούδια ζήλεψαν τόσο πολύ που από την κακία τους έπεσαν τα δικά τους πέταλα και άρχισαν τα ίδια να μοιάζουν πια με ξερόχορτα.

Τι κι αν τα πέταλά σου πέσουν; Τι κι αν στα ρίξουν και χαθούνq Όσο έχεις τις ρίζες σου βαθιά στη γη και όσο ζεις, την τύχη σου την ορίζεις εσύ. Και από κει που νομίζεις ότι γονάτισες μπορεί να βρεθείς με ένα ολοκαίνουριο φόρεμα και ένα χρυσό φιλί να σε θαυμάζει όλο το σύμπαν.
Περισσότερα από την Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου
Η συνοδευτική εικόνα βρέθηκε εδώ

ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
Ψωμί καθάριο, Παναγιώτας ΣμυρλήΤο σπίτι μόνο, Κοραή ΔαμάτηΗ γκαλερί των νεκρών, Κρις ΚάρτερΤης αλός νεύμα, Κωνσταντίας Σκανδάλου-ΚορδολαίμηΤα κύματα, Βιρτζίνια ΓουλφΠεριγραφές του ανεκπλήρωτου, Δημήτρη ΜπαλτάΣαν λουκούμι τριαντάφυλλο, Οικογένεια Καραντίνα, Μικροί και μεγάλοι αναγραμματισμοί και Γυναίκα σημαίνει πόνος
Περί ιατρικής ΚέλσουΣτην άλλη πλευρά του κρεβατιού, Άνθιας Χριστοδούλου-ΘεοφίλουΣυνοδός κορυφής, Μαίρης ΒανδώρουΟι επισκέπτες, Πέτρου ΕυαγγελόπουλουShe sleeps to the sound of knives και The boatman on the downsΜπαρτάκοβα... η δωδεκάχρονη πόρνη, Ελευθερίας ΚαραδήμουΌταν το «σαν» μπήκε στη ζωή μας, Μιχαήλ Ράλλη
Σκοτεινή κουκκίδα, Γιάννη ΣμίχεληΤα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης, Πόπης ΚλειδαράΣκότωσε σαν τον Στίβεν Κινγκ, Δημήτρη ΜαμαλούκαΆλκηστη, Μαρίας ΚέιτζΣυνέβη στη Θεσσαλονίκη (συλλογικό)Φως όπως μανταρίνι, Έφης ΝικολαΐδουΖήτα το!, Μαρίας Καραμπίνη-Ανθούλη