koukidaki: Ο απρόσκλητος επισκέπτης

Ατμόσφαιρα νουάρ και σασπένς ζήσαμε στο θέατρο Eliart.

Μια συγκλονιστική παράσταση, βέβαια θα μου πείτε, Άγκαθα Κρίστι πάμε να δούμε· σε καμιά περίπτωση να είναι κάτι που δεν θα αξίζει. Ο Οδυσσέας Σταμούλης που εγώ προσωπικά τον είχα γνωρίσει σε τηλεοπτικές σειρές, με το υποκριτικό του ταλέντο και όλη αυτή την ευκολία στον λόγο του, με άφησε άφωνη.

Φαντάζομαι πολλοί από εσάς που διαβάζετε το άρθρο μου έχετε διαβάσει το συγκεκριμένο μυθιστόρημα της αριστουργηματικής Αγκάθα Κρίστι.

Όπως σε όλα της τα έργα, φόνοι ανεξιχνίαστοι, ατμόσφαιρα σκοτεινή, γεμάτη μυστικά. Στο συγκεκριμένο έργο, ένας άντρας βρίσκεται νεκρός μέσα στο σπίτι του από μια σφαίρα στο κεφάλι. Μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Ίσως λόγω του άσχημου χαρακτήρα του κάποιοι από το περιβάλλον του, να τον ήθελαν νεκρό.

Μια μητέρα (Ιλιάς Λαμπρίδου), μια σύζυγος (Σοφία Μανωλάκου), μια οικονόμος (Αννέτα Παπαθανασίου), ένας νοσοκόμος (Κώστας Ζέκος) που φροντίζει τον παράλυτο νεκρό. Στην συνομοταξία αυτή μπαίνει και ένα παιδί με ειδικές ανάγκες, διανοητικά καθυστερημένο, παιδί από τον δεύτερο γάμο της μητέρας. Θεωρώ ότι για τον νεαρό ηθοποιό Νίκο Καϊνό είναι ένας ρόλος σταθμός για την καριέρα του. Δύσκολος ρόλος, γεμάτος απαιτήσεις. Οι συγκλονιστικές εκφράσεις του προσώπου του, οι κινήσεις του σώματος του μας έκαναν να ανατριχιάσουμε, είμαι σίγουρη ότι ένιωθε την αγωνία του ήρωα που υποδυόταν.

Πολλοί οι ύποπτοι, ένας όμως φονιάς.

Η σύζυγος που ομολογεί στον άγνωστο που βρέθηκε τυχαία στο σπίτι της ότι εκείνη το έκανε γιατί την κακοποιούσε, λέει όμως την αλήθεια;

Ο εραστής της συζύγου (Σαράντος Γεωγλερής), εμφανίζεται την στιγμή που όλοι ψάχνουν να βρουν τον ένοχο. Όλα δείχνουν, ότι το αμαρτωλό ζευγάρι θα ήθελε να βγάλει από την μέση τον παράλυτο βίαιο και αλκοολικό σύζυγο ώστε να ζήσουν την ζωή της με την περιουσία που θα κληρονομούσε η σαγηνευτική Λώρα…

Ένας αναπτήρας, ένα ποτήρι με ποτό μισό γεμάτο, ένα όπλο και ένα γράμμα επάνω στο πτώμα. Η ατμόσφαιρα αρχίζει να γίνεται αποπνικτική όταν εμφανίζεται ο επιθεωρητής της αστυνομίας (Γιώργος Φρατζεσκάκης), ο δολοφόνος στριμώχνεται.

Όλα τα μέλη της οικογένειας ανακρίνονται. Φαίνεται καθαρά η αγωνία στα πρόσωπα τους.

Τελικά ποιος είναι ο φονιάς;

Ένα καθηλωτικό έργο. Τα κουστούμια εποχής, υπέροχα. Η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν οι συντελεστές μας μετέφερε σε μια εποχή άλλη. Προτείνω την παράσταση ανεπιφύλακτα.

Είναι ίσως η καλύτερη έναρξη, τουλάχιστον για εμένα μιας και πηγαίνω πρώτη φορά μετά τον εγκλεισμό στο θέατρο ξανά. Ευχαριστώ για την υπέροχη εμπειρία όλους τους ηθοποιούς.

Όσον αφορά το θέατρο πληροί όλες τις προϋποθέσεις για μια ασφαλή θέαση. Στην αίθουσα φορέσαμε μάσκες αλλά πιστέψτε με, με συνεπήρε τόσο πολύ το έργο που δεν ένιωσα την παραμικρή δυσφορία.

Καλή θέαση.