Έχετε προσέξει τελευταία μια αύξηση των τίτλων που αφορούν συλλογές διηγημάτων; Είχα σημειώσει πολλές φορές στο παρελθόν ότι ο Έλληνας δεν προτιμά αυτά τα βιβλία αλλά τούτη η παραγωγή μού δίνει το "ελεύθερο" να υποθέσω ότι αφού ο Έλληνας γράφει τόσες μικρές ιστορίες σίγουρα ενδιαφέρεται για αυτές και πως αφού τόσοι εκδότες προσθέτουν συνεχώς αυτό το είδος στην παραγωγή τους υπάρχει ικανοποιητικό κοινό. Σε γενικές γραμμές πάντα όλα αυτά γιατί η ποσότητα δε συνάδει με την ποιότητα -ισχύει σε όλα τα είδη, φυσικά- και σίγουρα θα έχετε απογοητευτεί κι εσείς πολλές φορές με τέτοιες συλλογές...
Στο προκείμενο, έχουμε έναν τόμο με τέσσερις σκοτεινές ιστορίες του Γιώργου Δόλγυρα που αξίζουν τη ματιά μας.
Το βιβλίο ξεκινά με τα «Τριαντάφυλλα και νύχια». Μια γοητευτική εφηβική ιστορία γεμάτη βία, αίμα και φρίκη. Πέρα του στοιχείου fantasy και της σκοτεινής πλευράς της ιστορίας, εδώ έχουμε κι ένα εξαίσιο παράδειγμα διδακτικού ενδιαφέροντος, τόσο σε ό,τι αφορά στις επιλογές της βασικής ηρωίδας και της μητέρας της, όσο και στις επιπτώσεις αυτών. Οι χαρακτήρες, εν τω συνόλω, πέρα από την σκοτεινή ή κρυφή τους διάσταση, είναι σε θέση να ξεχωρίσουν το καλό, το σωστό και το ηθικό και "δουλεύουν" προς αυτή την κατεύθυνση, γεγονός που αποτελεί μια διαφοροποίηση του συγγραφέα σε σχέση με άλλες μυθογραφίες του είδους -μάλιστα, κάποιες στιγμές καταπατούν ακόμα και την ίδια τους τη φύση!
Άραγε έπραξα ορθά που ξύπνησα μία τέτοια ανεξέλεγκτη, άγρια, αδάμαστη δύναμη ή όχι;
Το κτήνος έχει ευαισθησίες. Θα ζει και θα σκοτώνει μόνο όταν και όσο είναι απαραίτητο για την επιβίωσή του.
Ο κύριος Δόλγυρας επιχειρεί μια αντιπαραβολή εδώ. Από τη μια βρίσκεται η κοινωνία που βιάζει και "τρώει" το άτομο, κι από την άλλη το τέρας που βιάζει και κατασπαράζει τον άνθρωπο, όχι όμως από κόμπλεξ, αδιαφορία, κακία, φθόνο, εγωισμό κ.ο.κ. αλλά από πείνα, για την αυτοσυντήρηση. Μια αντιπαραβολή δηλαδή που σε τοποθετεί μπρος των ευθυνών σου ως μέλος ενός συνόλου και παράλληλα δίνει το άλλοθι ξεκάθαρα προς το μέρος του κτήνους, όσο βέβαια αυτό κάνει ό,τι κάνει για την επιβίωσή του. Η επιβίωση είναι ξεκάθαρα μια αρχέγονη ανάγκη που φιλτράρεται μέσα από ένστικτα κι εκεί είναι το σημείο που ένα τέρας κερδίζει μια συμπάθεια. Τελικά, αν αφαιρέσει κανείς το φανταστικό στοιχείο, παίρνει ένα κάλλιστο κοινωνικό διήγημα για το μπούλινγκ, τις επιπτώσεις του και για τη σχέση γονέα-παιδιού.
Στο «Παλαιό βιβλιοπωλείο» μεταφερόμαστε στη δεύτερη δεκαετία του εικοστού αιώνα, σε μια κωμόπολη κάπου στον κόσμο, όχι στην Ελλάδα, όπου θα διαδραματιστούν τα γεγονότα μιας ατμοσφαιρικής γοτθικής ιστορίας εποχής. Ενώ, στο επόμενο, «Το μηχανάκι», μια σύγχρονη ιστορία, αναγνωρίζουμε άλλη τεχνική αφηγηματικότητας με χιούμορ στα σημεία και μια συστηματική επαναληπτικότητα για να αναδείξει την αέναη επανάληψη της καθημερινότητας, τη ρουτίνα· το κάνει πολύ πετυχημένα. Στην τελευταία ιστορία, «Θηλιά στο λαιμό», συναντάμε το τέρας να ψυχαναλύεται για τα εγκλήματά του -ένα βαμπίρ στο συγκεκριμένο- σε μια αντι-θριλερική ιστορία που έχει τούτη την πρωτοτυπία: το τέρας δεν είναι ελεύθερο εκεί έξω να τρομοκρατεί ή να απειλεί υποψήφια θύματα αλλά δέσμιο κι ελεγχόμενο, σε μια προσπάθεια εύρεσης λύσης και από τις δύο πλευρές.
Γενικά, με κέρδισαν οι δημιουργικοί τίτλοι που τελικά είναι πολύ σημαντικοί σε ένα πόνημα, και το κακό που μπορεί να είναι ο θύτης όμως, ενίοτε, είναι και θύμα! Παντού "ακούς" τους χτύπους του ρολογιού. Ο χρόνος και ο ρυθμικός παλμός του -είτε από ένα ρολόι είτε από ένα καρδιοχτύπι- έχουν σημαίνουσα αξία, υπογραμμίζονται διαρκώς από τον συγγραφέα εντείνοντας την θριλερική οπτική. Τα τοπία από την άλλη, τα μέρη, οι πόλεις, τα δάση κ.λ.π. απλά αναφέρονται. Δεν περιγράφονται παρά ελάχιστα ώστε να μην εστιαστεί ο αναγνώστης πουθενά αλλού πέρα από τους χαρακτήρες.
Συνολικά, πρόκειται για όμορφη εμπειρία. Υπάρχει ποικιλία (ένα κορίτσι συμφωνεί με μια μάγισσα να γίνει λυκάνθρωπος, μια μάγισσα διεκδικεί τον ανθρώπινο κόσμο, ένας ντελιβεράς επιστρέφει στον κόσμο των ζωντανών...), όμορφη αναγνωστική χροιά και απόσταγμα.
Η συλλογή διηγημάτων του Γιώργου Δόλγυρα, Σκοτεινά φεγγάρια, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή.
Ευχαριστώ τον εκδότη και το συγγραφέα για τη διάθεση του βιβλίου.
Το παραπάνω περιέχει αποσπάσματα.
Περισσότερα:
