Ρόζας Βλαχογιάννη
Είναι βαθύ το σκοτάδι, δε μας προειδοποίησε κανείς.
Λυμαίνεται τις ευαίσθητες καρδιές,
λυτρώνεται με τ' αγνό, αθώο αίμα.
Λιώνει με τις ματωβαμμένες μπότες του
όλους τους λαιμούς των αδυνάτων,
ώσπου να μην παίρνουν ανάσα,
ώσπου να μη σηκώνουν ανάστημα,
ώσπου να πάψει να ηχεί στ' αφτιά του δυνάστη,
το παράπονό τους:
«Μάνα, σε τι έφταιξα;
Ήταν λάθος το χρώμα μου, το φύλο,
η καταγωγή, η ύπαρξή μου ολάκερη
και πλήρωσα τη Ζωή με τη ζωή μου;»
Γι' αυτήν την τραγωδία καμιά μάνα δε μας προειδοποίησε.
Ήρθαμε ανυποψίαστοι και πάναγνοι.
Απ' τη μήτρα της, αναδυθήκαμε γυμνοί
στα ζοφερά λύματα του Ερέβους.
Εδώ βιάστηκε η αθωότητά μας,
την πέταξαν στις ερημιές,
ευτέλισαν την ουσία της με πρόσχημα το νόμο,
πολτοποιήθηκε απ' τα σάπια δόντια του μίσους.
Όχι, κανείς δε μας προειδοποίησε.
Όσοι απομείναμε ασυμβίβαστοι,
κοιτάμε τον ήλιο και παλεύουμε.
Οι ρεαλιστές μ' αγώνες,
οι ρομαντικοί με την πένα,
οι ριψοκίνδυνοι με τη ζωή τους.
Γιατί ήρθαμε ανυποψίαστοι,
αλλά δε φεύγουμε ηττημένοι.
Ας είναι βαθύ το σκοτάδι,
ας μη μας προειδοποίησε κανείς.
🌻
Copyright ©️ Ρόζα Βλαχογιάννη All rights reserved, 2020
Πρώτη δημοσίευση
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα ζωγραφικής Peder Severin Kroyer [Boys bathing at Skagen, Summer Evening, 1899]
