Χρήστου Ντικμπασάνη
Το δηλητήριο της καθημερινής υποτέλειας
σακατεύει τις αρτηρίες μου,
διαβρώνει την ανάσα μου
Ξέρω μια χώρα στην άκρη της Μεσογείου
που οι κάτοικοί της έχουν το ίδιο πρόβλημα
Τα παράθυρα των σπιτιών τους είναι γεμάτα μούσκλια
Η στέγη τους τρυπημένη από καιρό
Όμως εκείνους κι εμένα
μας παγιδεύει το ποτάμι της ιστορίας
Μας προτρέπει να εγκαταλείψουμε
τ’ άχρονα πρωινά,
την ταχύτητα των αλληλοσυγκρουόμενων ονείρων
Μα η καρδιά μας φλέγεται
μέσα σε μια πικρή, διχασμένη ζωή που δεν την επιλέξαμε
Μας την επέβαλαν άλλοι
Μας υπέταξαν στο νόμο του αθέλητου διαχωρισμού
και της πράσινης γραμμής του
που δεν επιτρέπει την συνένωση των ονείρων
Μας τρύπησαν τους φυσικούς αγωγούς των πόθων μας
με τα επιτακτικά επιφωνήματά τους
Μας έδεσαν με αόρατες αλυσίδες
🌻
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2021
Πρώτη δημοσίευση
Εμπνευσμένο από τις εκδηλώσεις που διοργάνωσε ο Ερντογάν στην Αμμόχωστο, σήμερα 20 Ιουλίου 2021
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα ζωγραφικής της Άννας Κακουλλή
Επίσης:
