Είχα διάθεση να διαβάσω μια ιστορία ψυχολογικού θρίλερ. Βρέθηκε στα χέρια μου το «Ίσκιος στον καθρέπτη: Σκοτεινές μνήμες» της Μαρίας Δαμιανάκου που επανακυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2021 από τις εκδόσεις Υδροπλάνο.
Το εξώφυλλο με έκανε να σκεφτώ ότι κάτι περίεργο και σκοτεινό κρύβει το βιβλίο αυτό. Είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ όπου η συγγραφέας μπερδεύει το παρελθόν με το παρόν και οδηγεί το μυαλό σε επικίνδυνα μέρη. Συνδετικός κρίκος του παρελθόντος με το παρόν είναι ένα σπίτι.
Η συγγραφέας μας μεταφέρει στον χειμώνα του 2005. Το κρύο είναι αφόρητο και τα πάντα έχουν σκεπαστεί από πυκνό χιόνι. Στο περίεργο αυτό σπίτι, η Τζένη που ζει εκεί μαζί με τη μητέρα της, μαζεύει την παρέα της ένα βράδυ για να πιουν ένα ποτό μπροστά στο τζάκι και να περάσουν μια χαλαρή και όμορφη βραδιά. Καθώς η βραδιά κυλούσε όμορφα, αποφασίζουν να διηγηθούν ιστορίες τρόμου. Έτσι ξεκίνησε ένα παιδί από την παρέα, ο Γιάννης, να διηγείται μια ιστορία λέγοντάς τους μάλιστα ότι η ιστορία είναι αληθινή και αφορά το σπίτι αυτό.
Η εξιστόρησή του ξεκινά την άνοιξη του 1955 και πρωταγωνιστές είναι ένα ζευγάρι, ο Δημήτρης και η Άννα, στην πιο ευτυχισμένη ημέρα της ζωής τους, στον γάμο τους. Παρακολουθούμε μέσα από την αφήγηση του Γιάννη, τη γλυκιά και γεμάτη έρωτα ζωή του ζευγαριού. Εξελίσσονται, μεγαλώνουν και βιώνουν την απόλυτη ευτυχία αποκτώντας και τα τρία παιδάκια τους. Και ενώ η ιστορία προχωρά και θυμίζει πολύ ρομάντζο, γίνεται ξαφνικά η ανατροπή.
Από κάποια στιγμή και μετά η συγγραφέας καταφέρνει να «παίξει» με το μυαλό του αναγνώστη. Είναι σαν να κρατά στα χέρια της δυο μπαλάκια, τη λογική και την παράνοια, και να τα πετά στον αέρα όπως ένας ταχυδακτυλουργός. Παίρνει την ηρωίδα της, την Τζένη, και την φτάνει στα άκρα. Λεηλατεί και κινεί το μυαλό και την ψυχή της μέχρι να την καταστρέψει. Αυτά που συμβαίνουν είναι απίστευτα. Όλα όσα εξελίσσονται, παίζονται ταινία μπροστά μας.
Δεν ξέρω αν το έχετε ακούσει αυτό που λένε «μια κλωστή χωρίζει τη λογική από την τρέλα». Ένα «κλικ» στο μυαλό και χάνεσαι. Δεν υπάρχεις. Δεν είσαι αυτό που ήξερες και ήξεραν όλοι όσοι σε συναναστέφονταν. Και βυθίζεσαι όλο και πιο πολύ σε αυτό που πιστεύεις για αλήθεια και που κανείς δεν ξέρει. Κανείς δεν ακούει τις φωνές που ακούς, κανείς δεν βλέπει αυτά που βλέπεις. Είσαι μόνος σε όλο αυτό και ψάχνεις λύτρωση γιατί δεν αντέχεις αυτό το βασανιστήριο που περνάς.
Στην αρχή του βιβλίου η συγγραφέας αναφέρει:
Λογική ή παράνοια;
Πού σταματάει το πρώτο
και πότε ξεκινάει το δεύτερο;
Και ποιο υπερισχύει στα άδυτα
του μυαλού ενός ανθρώπου;
Η συνοδευτική εικόνα είναι φωτογραφία της συντάκτριας.
