Η συμφορά είναι πλάσμα της φαντασίας.«Η Πανούκλα» το αριστουργηματικό αφήγημα του Αλμπέρ Καμύ είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Όλα ξεκινούν σε μια συνηθισμένη πόλη, όπου οι αρουραίοι αρχίζουν να βγαίνουν από τους υπονόμους και να πεθαίνουν στους δρόμους. Η ζωή των ανθρώπων της αλλάζει από τη μια στιγμή στην άλλη, καθώς ο ιός μεταδίδεται ανεξέλεγκτα από τα ζώα στους ανθρώπους και έρχονται αντιμέτωποι με την αρρώστια, τη μοναξιά, τον φόβο, την τρέλα και τον θάνατο. Ο γιατρός Ριέ βάζει στο μικροσκόπιό του το χάος που προκαλεί μια τέτοια κρίση, παλεύει ακατάπαυστα για την υγεία των συμπολιτών του και δίνει όλες του τις δυνάμεις για να πολεμήσει, όχι μόνο την αρρώστια, αλλά κυρίως την απελπισία.[1]
Αυτός που οριοθετεί, οριοθετείται.Είμαστε εξόριστοι από τους εαυτούς μας.
Στην Πανούκλα μαθαίνουμε ότι απαγορεύεται ο έρωτας, αφού η πανούκλα είναι ο μοναδικός έρωτας. Απαγορεύονται και –ο σκοπός– οι αναμνήσεις!
Σύντομα στην Πανούκλα άρχισε και η τρέλα και κάποιοι μάλιστα χαίρονταν. Οι άνθρωποι είχαν την εντύπωση ότι το κακό είναι προσωρινό και ότι η πανούκλα είναι πράγμα της φαντασίας. Οι πρωταγωνιστές ισχυρίζονται ότι κάποια πράγματα ανθίζουν στον καιρό της συμφοράς. Μάλιστα κάποιες φορές έχεις την απορία να μάθεις τον λόγο που υποφέρεις. Γιατί εσύ; Βέβαια τα δεινά συχνά συνετίζουν τον άνθρωπο και η πανούκλα μοιάζει να είναι μια ατελείωτη ήττα. Έτσι, οι άνθρωποι πρέπει να παλέψουν, αφού οι νίκες είναι και αυτές εφήμερες.
Οι δίκαιοι δεν πρέπει να φοβούνται, μα οι φαύλοι.
Η μάσκα στους ανθρώπους σίγουρα δεν είναι αποτελεσματική, αλλά εμπνέει εμπιστοσύνη στους άλλους. Στην Πανούκλα έπρεπε όλοι να σκληρύνουν για να κάνουν τη δουλειά τους. Και ναι, οι άνθρωποι πια ήταν ανίκανοι να αγαπούν και να επιθυμούν. Το ανθρώπινο θέατρο καταρρέει και η πανούκλα πια είναι επί σκηνής. Η αλήθεια είναι όμως ότι οι συμφορές ποτέ δεν πάνε όλες μαζί…
Επίσης, πολλές φορές αγανακτούμε με ό,τι δεν μπορούμε να καταλάβουμε, όμως στη πραγματικότητα πρέπει να αγαπάμε ότι δεν μπορούμε να καταλάβουμε! Είναι αδιαμφισβήτητο ότι ο καθένας μέσα του κουβαλάει την Πανούκλα…
Τι πρέπει να κάνουμε για τη φιλία μας; Μπάνιο στη θάλασσα!Οι καλοί φεύγουν πρώτοι… Έτσι είναι η ζωή!
Στην Πανούκλα οι άνθρωποι ήταν αδελφωμένοι μόνο και μόνο επειδή ήξεραν ότι αύριο ξεκινάει μια απλή μέρα! Τέλος, ακόμη και στις πιο σκοτεινές εποχές «υπάρχουν στον άνθρωπο πολλά περισσότερα πράγματα να θαυμάσεις, παρά να περιφρονήσεις».[1]
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Η ομάδα GAFF μετά τον επιτυχημένο «Παίκτη» του Φ. Ντοστογιέφσκι, σε σκηνοθεσία Σοφίας Καραγιάννη, επανέρχεται με ένα ακόμη λογοτεχνικό έργο στη σκηνή του θεάτρου 104. Ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης, ο Κωνσταντίνος Πασσάς, και ο Δημήτρης Μαμιός επί σκηνής ζωντανεύουν το αλληγορικό τοπίο του έργου και αναρωτιούνται για το νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Σοφία Καραγιάννη
Μετάφραση - Δραματουργική επεξεργασία: Σοφία Καραγιάννη, Μιχάλης Βραζιτούλης
Σκηνικά - Κοστούμια: Κωνσταντίνα Κρίγκου
Μουσική: Στάθης Δρογώσης
Επιμέλεια κίνησης: Μαργαρίτα Τρίκκα
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Βασιλική Διαλυνά
Φωτογραφίες: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Trailer: Στέφανος Κοσμίδης
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Παραγωγή: GAFF
Ερμηνεία: Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Κωνσταντίνος Πασσάς, Δημήτρης Μαμιός
Μουσικοί επί σκηνής: Ευσταθία Λαγιόκαπα και Στάθης Δρογώσης (εναλλάξ)
Έως Τρίτη 22 Φεβρουαρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15
[1] Από το δελτίο τύπου.
