Γιώργου Καριώτη
Ευτυχώς τα ποτάμια δεν καίγονται!
Δυστυχώς οι ζωές δεν ανάβουν ξανά
Είναι μύθος ότι τα λουλούδια ευδοκιμούν
στις κάννες των όπλων
γιατί εκεί δήθεν νοιώθουν την θαλπωρή
της αγκαλιάς τους.
Είναι αλήθεια ότι τα χωράφια
σαγηνεύονται από τα βόδια
γιατί σέρνουν ερωτύλα άροτρα
όχι τα σαρκοβόρα χαλύβδινα αρμαντίλλο μας.
Αδελφοκτόνοι
από τότε που ο ανάδοχος όφις
μας βάφτισε στο πιθάρι της Πανδώρας
μέχρι σήμερα, μέχρι πάντα
για μια δεκάρα με μια τρύπα στην καρδιά.
Μικρά
νομίζαμε ότι ήτανε παιχνίδι
–έτσι μας δασκάλευαν–
άκακα πλαστικά στρατιωτάκια
η Μπάρμπι με στολή νοσοκόμας
ή κάτι άσφαιρα νεροπίστολα
οι μπουναμάδες μας.
Αργότερα,
για να μορφωθούμε αποστηθίζαμε
–με την παραίνεση της βίτσας–
την γραμμένη από τους νικητές ιστορία,
για να ψυχαγωγηθούμε βλέπαμε ταινίες
με τα κατορθώματά τους
το αίμα τοματοπολτός, οι νεκροί άμαχοι
ατάλαντοι κομπάρσοι.
Ιδέα δεν είχαμε τι είναι η εκατόμβη,
η γενοκτονία, η νεκρόπολη
το ολοκαύτωμα.
Ιδέα δεν είχαμε ότι καλοί ή κακοί
θα καταλήξουν σ' ένα λάκκο
σκαμμένο από ασπάλακες
για να τους φιλοξενήσουν.
Ευτυχώς τα ποτάμια δεν καίγονται!
Μόνο οι καλαμιές που γεννήθηκαν
στις όχθες τους
γιατί ανάμεσά τους λαθροβιεί
η ειρήνη.
🌺
Copyright © Γιώργος Καριώτης All rights reserved, 6.3.22
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Συνοδεύεται από έργο Αναστασίας Καρανάσιου
