Ρόζας Βλαχογιάννη
Απορώ
γιατί ρεμβάζω τις νύχτες
σ' ένα μπαλκόνι ταξιδεύοντας...
Έρημοι δρόμοι, φώτα σβηστά
κι ένα χλωμό φεγγάρι διασκεδάζει
την πλήξη στον ουρανό των απόκληρων.
Το ξημέρωμα ο ήλιος ταμπουρώνεται πίσω από σκυφτά πρόσωπα.
Βγαίνει για λίγο στις ματιές ερωτευμένων και στ' αθώα παιδικά γέλια.
Απορώ και με σένα
που ονειρεύεσαι ελπίζοντας…
οι αποφάσεις πάρθηκαν από νωρίς… δεν το 'ξερες;
πρώτα μας κλέψαν τα φτερά, μετά την ελπίδα, ύστερα τ' όνειρο.
Μονάχα ένα χλωμό φεγγάρι πορεύεται δειλά,
τις αβέβαιες νύχτες που μελαγχολούμε ρεμβάζοντας
στα μπαλκόνια αυτού του κόσμου…
🌾
Copyright © Ρόζα Βλαχογιάννη All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Συνοδεύεται από έργο του εικαστικού Σπύρου Γρατσία (Fairy)