Υπάρχουν λέτε ποιητικές συλλογές που να διαβάζονται ακόμα και εκείνες τις ημέρες που δεν είμαστε και τόσο καλά, που δεν έχουμε καλή διάθεση ή κέφι; Υπάρχουν, είναι η απάντηση και αυτό το βιβλίο, η συλλογή Προφητείες του Γιώργου Δάμπαση, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν, είναι (και) ένα τέτοιο βιβλίο.
Πριν απ' οτιδήποτε άλλο θα ήθελα να σημειώσω την αξία ενός συγγραφέα που όχι μόνο αφουγκράζεται την εποχή του αλλά «κοιτάζει» και πιο μπροστά, πέρα από το προφανές τού σήμερα και έξω από τα στερεότυπα ή τις όποιες κοινωνικές συμβάσεις, νόρμες κ.ο.κ. Ειδικά στην τέχνη (η λογοτεχνία και η ποιητική συμπεριλαμβάνονται) ο δημιουργός οφείλει ως έναν μεγάλο βαθμό να διαθέτει τέτοια χαρακτηριστικά όπως και να κάνει τον σχολιασμό του, όπου κι όταν χρειάζεται, ή να διαχωρίζει τα χαρακτηριστικά της κάθε εποχής ή να επιχειρεί συγκρίσεις μεταξύ των διαφόρων εποχών τονίζοντας τα σημεία σύγκλισης ή απόκλισης. Και όλα αυτά είναι σημαντικά καθώς η ιστορία και η παράδοση αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του κόσμου μας, του πολιτισμού μας, ενώ το να είσαι σε θέση να υπογραμμίσεις αυτό που συμβαίνει τώρα ή ό,τι συνέβη στο παρελθόν ή ό,τι έρχεται στο προσεχές μέλλον είναι απολύτως επιθυμητό –αν όχι απαραίτητο ή επιβαλλόμενο.
Αυτές οι εσχατολογικές προφητείεςμ' έχουν κάνει να χάσω τον ύπνο μου.
Στο προκείμενο, ο ποιητής παραμένει επίκαιρος σε όλη την έκταση, παρακολουθεί τα σημεία της εποχής του, ακολουθεί την εποχή του, απεγκλωβισμένος από συνήθειες παλαιότερες και μελετά ό,τι ισχύει τώρα σε σχέση με το βαθύ παρελθόν του ανθρώπου. Μια σύγκριση αν θέλετε, με κωμική χροιά που προσφέρει ψυχαγωγία και διασκέδαση στον αναγνώστη όμως, προσοχή, χωρίς να περνά τη γραμμή. Μια ποιητική κωμωδία χωρίς γελοιοποίηση. Ένα σοβαρότατο πόνημα που είναι και άκρως χιουμοριστικό.
Ο Γιώργος Δάμπασης, ως δημιουργός, είναι λόγιος και λαϊκός, απλός και σύνθετος μαζί. Είναι πνευματώδης, σκεπτόμενος κι έχει πάντα έναν κρυμμένο άσσο στο μανίκι, κάτι που δεν θα το περιμένεις ή κάτι τολμηρό, μια έκπληξη κ.α. Δημιουργεί ή ξέρει πώς να δημιουργεί ή πώς να εξάπτει το ενδιαφέρον και συνεπακόλουθα, πώς να σε εγκλωβίσει στους στίχους του δομώντας μια συλλογή έργων που δύσκολα παρατάς. Το πιθανότερο είναι να διαβάσεις το βιβλίο απνευστί παρά οτιδήποτε άλλο (μια τμηματική ανάγνωση ας πούμε).
Συναντάμε μπόλικο χιούμορ –και υποδόριο. Γίνεται καυστικός και σατιρικός όμως διατηρώντας πάντα μια τέλεια αναλογία και παραμένοντας αστείος αλλά τόσο όσο απαιτείται για να εξυπηρετηθεί η ισορροπία/συνθήκη/περίσταση. Είναι ένας σχολιαστής με μέσο του τον στίχο και αν έγραφε διηγήματα τότε το βιβλίο θα περιείχε –μεταξύ άλλων– ιστορίες που θα συνέχιζαν στο σήμερα τις ιστορίες από τις Γραφές, συνδέσεις περιστατικών που έγιναν ή γράφτηκαν με άλλα που συνέβησαν στο παρόν κ.λπ.
Δεν ξέρω, για να 'μαι ειλικρινήςαν είναι εύκολη υπόθεσητο γκρέμισμα των κραταιών τειχών.
Επιπλέον, αυτό το προσωπικό του σχόλιο, πολλές φορές, είναι αποδομητικό όμως θέτει στην κρίση μας ανοιχτά τα επιχειρήματά του, δηλαδή το αίτιο. Είναι επικριτικός αλλά (ξέρει πώς να) χαράζει αβίαστα χαμόγελα στον αναγνώστη του.
γιατί το σεξ είναι το υπέρτατο αγαθόστον Αιώνα τον Άπαντα.
Με μια λέξη, θα έλεγα ότι είναι ψυχοθεραπευτικός. Ψυχαγωγικός (αγωγή της ψυχής) και γόνιμος. Αφήνει απόσταγμα, προσφέρει έναυσμα και εκκινεί θέματα προς συζήτηση, ανάπτυξη ή περαιτέρω διερεύνηση. Εμπλουτίζει δε τους στίχους του με πολλή μουσική. Την εμβολίζει με τον δικό του τρόπο.
Απευθύνεται σε άπαντες.
Αποκτήστε το!
Στο οπισθόφυλλο:
ότι ο όφις εξαπάτησε την Εύα
να φάει τον απαγορευμένο καρπό
είναι παραμύθια της Χαλιμάς.
Η Εύα,
απλώς δάγκωσε με λαχτάρα το μήλο,
γιατί κατάλαβε
ότι εκεί ήταν κρυμμένα
τα μυστικά της Γνώσης.
Αυτό επιβεβαιώνεται τη σήμερον ημέραν
με το όραμα του Steve Jobs
δημιουργώντας
έναν επίγειο παράδεισο
της Apple
στο Cupertino της Καλιφόρνιας
όπου οι μύστες των computers
εξερευνούν
την Αληθινή Αλήθεια.
Επίσης: Περισσότερη επαφή με τον Γιώργο Δάμπαση και ηλεκτρονική ανάγνωση της ποιητικής του συλλογής Αγγειογραφίες.