Σε αχνοφωτισμένο θέατρο βρέθηκα. Ένα σκηνικό από άλλο πλανήτη, επιβλητικά δεσπόζει στη σκηνή…
Ο Τσέχωφ είναι δω… κι ο Σαίξπηρ, σκέφτηκα.
Και να που ο βασιλιάς εμφανίζεται απ' τα παρασκήνια… τρεκλίζοντας… κουτσαίνοντας… χαμένος στο σκοτάδι!
«Φύσηξε αγέρα, σκάσ' τ' ασκιά σου! Λύσσα! Φύσα! Νεροποντές και καταρράχτες ξεχυθείτε ώσπου να πνίξετε Πύργους κι ανεμοδείχτες! Σεις, φλόγες θειάφινες και σαν τη σκέψη γρήγορες, που τρέχετε μπροστά από κεραυνούς κι αστροπελέκια, ελάτε, τ' άσπρα μαλλιά µου καψαλιάστε!»
Αυτό περιμένω ν' ακούσω…
Κι όμως όχι! Όχι, δεν βλέπω Βασιλιά Λιρ… Θα περιμένω λίγο ακόμα!
Είναι το καταπληκτικό κείμενο της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη ,που ξεχύνεται και μας καθηλώνει… Λίγο ακόμα!
Ο έξοχος Χρήστος Βαλαβανίδης μας το κοινωνεί με άριστο τρόπο! Εσωτερικός, εκφραστικός, δυναμικός, αψεγάδιαστος… ξεδιπλώνει την ανεξάντλητη υποκριτική του γκάμα και «μπαίνουμε» μαζί του στον κόσμο του ήρωα που υποδύεται.
«Έπαιζα μπούφους, κωμικούς, φακίρηδες, σαλτιμπάγκους... άρχισα να διαφθείρω τα γούστα του κοινού. Κι όμως, τι καλλιτέχνης που ήμουνα! Τι ταλέντο που είχα! Το 'θαψα το ταλέντο µου, έγινα χυδαίος, μιλούσα ελεεινά.»
Να το πάλι… Όχι δεν είναι Τσέχωφ! Θα περιμένω λίγο ακόμα!
Ίσως να εμπνέεται η συγγραφέας από το κύκνειο άσμα του Τσέχωφ, αλλά όσο περνά η θεατρική ώρα τα πράγματα ξεκαθαρίζουν…
Το βλέμμα του ηθοποιού μας διαπερνά… η φωνή του παίζει αρμονικά με τα νοήματα! Ώρες και φορές, δείχνει μια παραίτηση, μια αδιαφορία, ένα τέλμα… Κι όμως στην άκρη της παραίτησης διακρίνεται μια φλόγα, μια δύναμη, που κραυγάζει: λίγο ακόμα!
Και τότε εμφανίζεται ένας νέος… και το «πράγμα» περιπλέκεται. Μια συνάντηση αναπάντεχη σ' ένα μισοφωτισμένο θέατρο, που οδηγεί σε μια σχέση που δύσκολα μπορείς να διακρίνεις πού θα καταλήξει. Μια μποτίλια με ποτό τους ενώνει! Η διαφωνία συνεχίζεται… Θα συγκρουστούν; Θα περιμένω λίγο ακόμα!
Ο νέος, ένας σύγχρονος νέος της εποχής μας, συμπεριφέρεται αναπάντεχα κυνικά, σχεδόν εκνευρίζει τον ηθοποιό με τις απαντήσεις που δίνει, παρασέρνοντάς μας σε σκέψεις πως θα καταλήξει το έργο σε κάτι εντελώς διδακτικό, πεζό κι εύκολο. Δεν είναι έτσι όμως, Και εδώ είναι η έκπληξη, το εύρημα, που εναγωνίως ψάχνουμε στα κείμενα, Κι ο νέος, ο Χρήστος Σωνάκης, με υπέροχο τρόπο, με θεατρική συνέπεια και εντιμότητα, στέκεται αντάξια δίπλα στον δάσκαλο! Δεν προδίδει τίποτα μέχρι το τέλος. Μας παρασέρνει κι αυτός. Για πόσο; Λίγο ακόμα!
Οι ανατροπές μέχρι το φινάλε του έργου είναι πολλές! Κι αυτό είναι μεγάλο συγγραφικό χάρισμα. Θεατρική αρετή. Δεν κουράζεσαι… μπαίνεις στη συνθήκη των ηρώων κι εκεί που λες «το 'χω», πάλι ανατρέπονται τα πράγματα. Και έτσι περιμένεις λίγο ακόμα!
«Όπου υπάρχει ταλέντο, δεν υπάρχουν γεράματα!» Αυτό είναι Τσέχωφ!
Η ίδια η συγγραφέας, Κωνσταντίνα Νικολαΐδη, σκηνοθετεί την παράσταση. Την «καλοκουρδίζει» θα 'λεγα… κι έχουμε ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα.
Η σκηνογραφία (Μαρία Φιλίππου) είναι επιβλητική… διαπλανητική.
Η κίνηση των ηθοποιών (Χριστίνα Φωτεινάκη) ακριβής, μετρημένη (αναγκαία και μόνο), υπογραμμίζει τις ερμηνείες.
Οι φωτισμοί (Αργύρης Θέος) μας δημιουργούν εντυπωσιακές εικόνες, χωρίς ν' αλλοιώνουν τις μάσκες των ερμηνευτών.
Μια παράσταση έντονη και ενδιαφέρουσα, απ' την αρχή μέχρι το αναπάντεχο τέλος!
Μην την χάσετε!
Ηθοποιός, σκηνοθέτης, θεατρικός συγγραφέας
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Υπόθεση:
Ένας ηθοποιός, στη δύση πια της ζωής και της καριέρας του, εγκλωβίζεται μια βροχερή χειμωνιάτικη νύχτα στο θέατρο. Μετά το τέλος της παράστασης όπου υποδυόταν τον Βασιλιά Ληρ, αποκοιμιέται στο καμαρίνι του. Χωρίς να το γνωρίζουν, οι τεχνικοί του θεάτρου τον κλειδώνουν μέσα. Δεν είναι όμως μόνος. Ένας νεαρός θεατής, βρίσκεται κι αυτός εγκλωβισμένος μέσα στο θέατρο. Η γνωριμία τους, η συναναστροφή τους και η σταδιακή γεφύρωση των δύο γενεών, μέσα από κωμικές και δραματικές στιγμές, φέρνουν τον ηθοποιό αντιμέτωπο με το παρελθόν του, τις επιλογές του κι εν τέλει αντιμέτωπο με τον ίδιο του τον εαυτό.
«Αν δεν αντισταθείς στον εγωισμό σε καταπίνει και μαζί με σένα καταπίνει όλα σου τα παιδικά όνειρα και μαζί μ' αυτά όση αλήθεια έφερες κάποτε μέσα σου.»
Προλαβαίνει να αντισταθεί έστω και τώρα στον εγωισμό του; Να αποδεχτεί τα λάθη του και να θυμηθεί τα όνειρά του; Να ζήσει αληθινά για… λίγο ακόμα;
Συντελούν:
Κείμενο, σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
Σκηνικά, κοστούμια: Μαρία Φιλίππου
Πρωτότυπη μουσική, Sound design: Γιάννης Οικονόμου
Στίχοι, μουσική τραγουδιού: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
Κίνηση: Χριστίνα Φωτεινάκη
Σχεδιασμός φωτισμών: Αργύρης Θέος
Βοηθός σκηνοθέτη: Πάμελα Οικονομάκη
Creative Agency: Grid Fox
Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού
Παίζουν: Χρήστος Βαλαβανίδης, Χρήστος Σωνάκης
Στο Μικρό Άνεσις, Λ. Κηφισίας 14
Σημείωμα Κωνσταντίνας Νικολαΐδη:Πριν πέντε χρόνια διάβασα το «Κύκνειο Άσμα» του Τσέχωφ το οποίο με ταξίδεψε και μου έδωσε την απαραίτητη ώθηση ώστε να γράψω το «Λίγο ακόμα». Έμεινε στο συρτάρι (όπως γίνεται κάποιες φορές λόγω έλλειψης χρόνου κυρίως) και πριν λίγους μήνες ανέτρεξα σε αυτό. Το ξαναδιάβασα και ένιωσα ότι ήρθε η στιγμή να το παρουσιάσω στους θεατές μαζί με τον Χρήστο Βαλαβανίδη. Τον Χρήστο δεν τον γνώριζα προσωπικά, διαβάζοντας όμως ξανά το κείμενο ήταν ο πρώτος και ο μόνος ηθοποιός που θέλησα να δω να ενσαρκώνει αυτόν τον υπέροχο ρόλο. Είναι τιμή μου να συνεργάζομαι με έναν τεράστιο ηθοποιό όπως είναι ο Βαλαβανίδης και ακόμα μεγαλύτερη τιμή μου να τον αισθάνομαι φίλο μου γιατί πέρα από το ταλέντο του τον θαυμάζω για την δοτικότητά του, την απλότητά του, καθώς και για την αλήθεια και το πάθος που κουβαλάει. Αυτά, καθώς και δεύτερή μου συνεργασία με τον ταλαντούχο ηθοποιό Χρήστο Σωνάκη (η πρώτη μας είναι στον «Όλιβερ Τουίστ») αποτελούν την έμπνευσή και τη δύναμή μου και με κάνουν να θέλω να δώσω ότι καλύτερο και ότι ουσιαστικότερο έχω σ' αυτή τη νέα μας δημιουργία.
