Γιάννη Σμίχελη
Το μαγαζί μου σαν το μαχαίρι του Καββαδία
Μία βαθιά συνωμοσία
Εγώ να φτιάχνω φαγητά και κείνο να με κόβει
Γλυκά, πολύ γλυκά, στα πιάτα τα κομμάτια μου
Για τον κρασί-μεζέ με σκοτεινό το χιόνι
Και η καρδιά να βυθίζεται σε λόγια και κουβέντες
Παράπονα και μυστικά και μια σιωπή
Σαν τον χαρταετό με μία ουρά
Το μαγαζί μου μια φωνή πνιγμένη στο κρασί του
Και ένα μεθύσι παλαβό σαν σε ανήλιαγο καιρό για την μόνη διαφυγή μου
Χορεύουν τα κατρούτσα του πάνω στα πρωτοβρόχια
Γεμίζουν βρόχινο αλκοόλ και γίνομαι ανεμώνα
Έτσι για το χατήρι σας άντεξα μέχρι που 'ρθε
Η πιο αδίστακτη βοή και πιο ατίθαση πνοή
Που ο διάολος δεν κουμαντάρει
Άνοιξαν εντός μου τα βουνά
Το χιόνι δάκρυ έλιωνε απ' τη λαχτάρα
Την άγνωστη τη χαρά
Και η φωτιά μου έκαψε το μαγαζί στο δέρμα
Το πρόσωπο καψάλισε και τα μαλλιά μια φλόγα όλο τρέλα
Το μαγαζί μου στην πυρά κι εγώ από τα σωθικά του
Με την σφυρήλατη καρδιά η κατσαρόλα
Για φορεσιά στα στήθη και το μαντέμι
Να καίει πάντα στο μυαλό
Από τις αναμνήσεις των στιγμών
Που ρίζωσαν σαν δέντρα
🍂
Copyright © Γιάννης Σμίχελης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Edward Hopper (New York Office, 1962)
Ο δημιουργός σημειώνει: Είναι μια απόπειρα ενός πεντάπτυχου. Τα Κλαμπατσίμπαλα, ένας μονόλογος που επικεντρώνει στις διαστάσεις μιας πτώχευσης, το Συμφωνία τεφαρίκι είναι ένας διάλογος γυμνός των εμπλεκομένων προσώπων και παράθεση των γεγονότων δίχως ποιητικό ντύσιμο ενώ Το μαγαζί μου είναι μια ψυχοσυναισθηματική απεικόνιση της σχέσης ιδιοκτήτη εστιατορίου με ψυχαναλυτική προσέγγιση για την ανάδειξη της υποσυνείδητης διάστασης.
Ακολούθησαν τα: Κλήρωση στημένη και το τελευταίο κείμενο του πεντάπτυχου «Το πλεκτό της παρακμής», το Καραγκιοζιλίκια
