Το βιβλίο σας είναι αφιερωμένο «σε κάθε παιδί που ονειρεύεται και θα έδινε τα πάντα για να είναι ο κόσμος του καλύτερος». Πιστεύετε λοιπόν ότι ο κόσμος μας μπορεί να γίνει καλύτερος;
Έλενα Αρτζανίδου: Πιστεύω πως οι νέοι, τα παιδιά, έχουν στα χέρια τους, αν το θελήσουν, τη δύναμη για να γίνει η ζωή σε κάθε πτυχή της καλύτερη και κυρίως να σταματήσουν πριν είναι αργά τη μεγάλη πληγή της Γης, εννοώ να ανατρέψουν την κατάσταση που έχει περιέλθει το περιβάλλον από τα έργα των ανθρώπων –γιατί αλίμονο. Αυτό όμως τα παιδιά και οι νέοι θα το πετύχουν μόνο αν φροντίζουν οι γενιές να τους παρέχουν παιδεία, άρα σχολεία και διαπαιδαγώγηση, άρα και οικογένεια. Ναι, λοιπόν, πιστεύω στον άνθρωπο και όσο υπάρχει, υπάρχει ελπίδα.
Στο τέλος του βιβλίου λέτε ότι «θα έδινα τα πάντα για πάντα». Πιστεύετε ότι υπάρχει το για πάντα;
Ε.Α.: Το «για πάντα» σε αυτήν τη περίπτωση αναφέρεται στο ότι πάντα θα παλεύει άνθρωπος, άρα για πάντα θα είναι σε μια εγρήγορση για να προστατεύει τη ζωή, να παλεύει για αυτήν, να είναι πάντα σε ετοιμότητα για να μην βρεθεί προ απροόπτου. Άρα για πάντα σε εγρήγορση.
Εσείς τι θα δίνατε για να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος;
Ε.Α.: Εγώ νομίζω από τη θέση της εκπαίδευσης, που βρέθηκα, 36 χρόνια προσπάθησα να καλλιεργήσω στα παιδιά το εμείς, τον σεβασμό και την αποδοχή σε κάθε μορφή ζωής και κυρίως την πίστη που έχω για την Τέχνη, το βιβλίο. Η δύναμη της λογοτεχνίας είναι μεγάλη, έτσι προσπάθησα να τους δείξω τον δρόμο της και να καλλιεργήσω την κριτική τους ματιά, την σκέψη για να είναι πάντα αναζητητές και κυρίως να μην αναμασούν ότι τους προσφέρεται. Αυτό προσπάθησα, να αφήσω έναν κόκκο στον μεγάλο ωκεανό της ζωής που έχει φουρτούνες, από το πουθενά σηκώνεται τσουνάμι, αλλά και μια θάλασσα λάδι. Μαζί, αγωνίζομαι και μέσα από τις ιστορίες που γράφω, μέσα από τα βιβλία μου. Άλλωστε πιστεύω πως οι λέξεις μπορούν να μας προχωρήσουν, να προκαλέσουν την σκέψη.
Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;
Ε.Α.: Να ξαναπροσδιορίσουν την πορεία της ζωής. Να δουν δίπλα τους και απέναντι. Να σκεφτούν ότι τίποτε δεν είναι αυτονόητο ούτε και σίγουρο. Ένα ποτήρι γάλα σήμερα μπορεί να μην το εκτιμούν κάποιοι, αύριο όμως να είναι δυσεύρετο. Να νομίζουν ότι η ελευθερία είναι εξασφαλισμένη μαζί με την ειρήνη και να έρχεται μια στιγμή που να έρχεται ο κόσμος τούμπα. Άρα ας δούμε όλοι μας ξανά και ξανά μέσα μας αλλά και γύρω μας. Περισσότερα διαβάζοντας το βιβλίο.
Μιλήστε για το βιβλίο σας με μια λέξη.
Ε.Α.: Ζωή!
Είστε ευχαριστημένη με τη συνεργασία σας με τις εκδόσεις Ψυχογιός;
Ε.Α.: Δεκαοχτώ χρόνια εξαιρετικής συνεργασίας. Είναι η δεύτερή μου οικογένεια. Τυχερή που είμαι μαζί τους. Απίστευτες στιγμές από κάθε άποψη έχω ζήσει και συνεχίζω μαζί τους. Κάθε βιβλίο που χτίζουμε είναι ένας κόσμος, μαζί και ο δικός μας κόσμος που έχει κουβέντες, διαφωνίες, συμφωνίες· μαζί όμως έχει την ανθρώπινή μας πλευρά, την έννοια, τη φιλία, τον αγώνα και πάντα το μότο όλων είναι η έννοια μας για τον αναγνώστη και κυρίως ο σεβασμός στον άνθρωπο/αναγνώστη. Αυτό άλλωστε ήταν και είναι το στίγμα του ιδρυτή του, του κύριου Θάνου Ψυχογιού· έτσι όλοι, σε αυτήν την οικογένεια των εκδόσεων Ψυχογιός, πορευόμαστε και έτσι μόνο δημιουργούμε.
Έτσι με σεβασμό έγινε και το «Θα έδινα τα πάντα», ένα βιβλίο που οι εκδόσεις Ψυχογιός με την υψηλή αισθητική τους και την πίστη στις αξίες και στον αναγνώστη/αναγνώστρια κυκλοφόρησαν τον Απρίλη του 2022 κι αυτό ο κόσμος το αναγνώρισε και το αγκάλιασε. Ένα βιβλίο για όλες στις ηλικίες σε καταπληκτική εικονογράφηση της Έφης Λαδά.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;
Ε.Α.: Τον Νοέμβριο του 2023 θα έχουμε να μιλήσουμε για το νέο μου έργο. Κάθε μας βιβλίο με τις εκδόσεις χτίζεται καιρό, πάνω από χρόνο, με πολλή δουλειά, με την editor μου Δομηνίκη Σάνδη να ζητά το καλύτερο από εμένα ενώ συγχρόνως να προχωρά όλα τα άλλα που απαιτεί το βιβλίο μέχρι να στηθεί... Είμαι σίγουρη πως οι αναγνώστες και αναγνώστριες θα έχουν πολλά να μας πουν, κυρίως να νιώσουν και να στοχαστούν.
Και τους διαβεβαιώνω πως θα κρατήσουν και πάλι ένα κόσμημα από άποψη αισθητικής, αλλά και με το βάρος των λέξεων...
Ραντεβού λοιπόν το φθινόπωρο.
Η Έλενα Αρτζανίδου γεννήθηκε στη Δυτική Γερμανία. Στα εννιά της χρόνια ήρθε στο Μαυρονέρι του Νομού Κιλκίς και αργότερα στη Θεσσαλονίκη, όπου τελείωσε το Λύκειο της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής. Είναι πτυχιούχος της Σχολής Νηπιαγωγών Καρδίτσας και του Παιδαγωγικού Τµήματος Νηπιαγωγών του ΑΠΘ. Συνταξιοδοτήθηκε το 2020 από την εκπαίδευση. Ασχολήθηκε µε τη συγγραφή χρονογραφημάτων στην εφημερίδα Μακεδονία της Θεσσαλονίκης. Δίδαξε παιδική λογοτεχνία στα Εργαστήρια του Βιβλίου του Ιανού. Το 1996 κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο στις εκδόσεις Πατάκη, ενώ από το 2005 μέχρι σήμερα είναι στις εκδόσεις Ψυχογιός. Το βιβλίο Με λένε Πρόμις συµπεριλήφθηκε στον κατάλογο The White Ravens για το 2007. Είναι δημιουργός του βραβευμένου από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου ιστολογίου. Το 2020 συµπεριλήφθηκε το έργο της Η Ξένη στον Ρήνο στη βραχεία λίστα του Βραβείου Εφηβικού Βιβλίου από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, ενώ το 2021, το έργο της Ο Στύλιος και οι στύλοι του, βρέθηκε στη βραχεία λίστα του βραβείου «Πηνελόπη Μαξίμου» για συγγραφέα βιβλίου αφήγησης βραχείας φόρμας για παιδιά από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Με αφορμή το μυθιστόρημά της Γκασταρμπάιτερ: Η οδυνηρή φυγή, η σκηνοθέτιδα Κωστούλα Τωμαδάκη τής πρότεινε να λάβει μέρος στο ντοκιμαντέρ «Η μητέρα του σταθμού», που από τα μέσα στο 2022 προβλήθηκε –και συνεχίζει με διακρίσεις– σε αίθουσες του εξωτερικού και εσωτερικού, κυρίως σε φεστιβάλ, ενώ θα προβληθεί και στην ΕΡΤ, που είναι χορηγός του. Το εικονογραφημένο βιβλίο της, Θα έδινα τα πάντα, συμπεριλήφθηκε στη βραχεία λίστα του Βραβείου σε εικονογράφο και σε συγγραφέα εικονοβιβλίου από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, το 2022. Από τις εκδόσεις Ψυχογιός κυκλοφορούν άλλα δεκαέξι βιβλία της.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
