Γιάννη Σμίχελη
Ακόμη και κει που δεν υπάρχει θεός
Σαν τον αδέσποτο αέρα
Δίχως κατεύθυνση μονάχα
Πέρα δώθε εκεί και εδώ
Κάπως έτσι γαληνεύει μια εξαγριωμένη ψυχή
Συνάντησα τη σημασία μου στην ξεγνοιασιά
Απέναντι στον κυματισμό μιας αόρατης θάλασσας
Να βρέχω την αύρα μου με τα κύματα
Έτσι ώστε το ανεπαίσθητο να γίνεται αισθητό
Με τα κύτταρα της σιωπής
Στην μόνη άγκυρα που με βεβαιότητα
Δεν θα χαθεί στα βάθη του ωκεανού
Μπορεί να με παρασύρει αλλά
Πάντα είναι αφοσιωμένη στο σώμα μου
Η αναπνοή μου διαδραματίζει τους πολλαπλούς ρόλους
Του κουτιού της χαράς
Και στην πιο μεγάλη τρικυμία
Με κρατά αεικίνητο
Ναι υπάρχει ένας χώρος δίχως τριβή
Η ενέργεια ξεκινά από μόνη της
Έχει με την αρμονία να κάνει
Κενού, σώματος και ροής
Χωράω τον εαυτό στο είναι μου
Και ξάφνου κινούμαι δίχως κανένα κίνητρο
Καμία ώθηση, φυσικά χωρίς εξαναγκασμό
Ή αναγκαιότητα
Υπάρχει μια κατάσταση χωρίς φθορά
Μια εσωτερική ατμόσφαιρα
Με χαμογελαστά σύννεφα
Σώματα από το κορμί μου
Το ενεργειακό πεδίο του
Γεννά την υφήλιο της ευδαιμονίας
Με τα άπειρα τσίνορά της
🍉
Copyright © Γιάννης Σμίχελης All rights reserved, 2023
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Vera Kober (painting of a crocus)
Το κείμενο αποτελεί μέρος της ποιητικής συλλογής του Γιάννη Σμίχελη, Πέρα παραπέρα, που δημοσιεύεται στο koukidaki.gr τμηματικά, κάθε Τετάρτη, από τις 2 Αυγούστου του 2023
