Ανατέλλουσα ψυχή

Η ποιητική συλλογή Ανατέλλουσα ψυχή (εκδόσεις Βακχικόν) του Κυριάκου Ηρακλέους παρουσιάζει έναν δημιουργό που προσεγγίζει την ποίηση ως άσκηση ήθους και αυτογνωσίας. Από την αφιέρωση κιόλας –στους ανθρώπους που, όπως και ο ίδιος, παλεύουν να νοηματοδοτήσουν την τόσο σύντομη ανθρώπινη ζωή– γίνεται φανερό πως ο ποιητής καλεί τον αναγνώστη όχι να παρακολουθήσει ένα λυρικό θέαμα, αλλά να συμπορευθεί σε μια πορεία εσωτερικής αναζήτησης.

Δεσμώτες του πουθενά

Ένας ιδιαίτερος χώρος με πολλή αγάπη και μεράκι, από τον δημιουργό του Τάσο Προύσαλη, βρίσκεται στο Θησείο σε έναν πεζόδρομο, το ΕσωΘεάτρο. Ο Προύσαλης έφτιαξε έναν χώρο για να προσφέρει στο ελληνικό θέατρο νέους ανθρώπους που θα μάθουν δίπλα του τα σωστά βήματα παίζοντας έργα με ιδιαίτερο νόημα από μεγάλους συγγραφείς. Όμως εκτός ότι διασκευάζει με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο –παρουσιάζοντας διαφορετικές πτυχές– τα διάφορα έργα είναι και ο ίδιος συγγραφέας με ιδιαίτερη φιλοσοφία και ό,τι παρουσιάζει στο ΕσωΘέατρο έχει πάντα πολλά να πει.

Το πλυντήριο

Το πλυντήριο του Θανάση Τριαρίδη στο θέατρο Arroyo σε σκηνοθεσία Δανάης Γκενέ. Παίζουν: Κωνσταντίνα Ευθυμίου, Ελένη Υφαντή.

Μια ηλεκτρική συσκευή που έχει λύσει τα χέρια της κάθε νοικοκυράς σε όλο τον πλανήτη. Ένα τεχνολογικό θαύμα όπου με το πάτημα ενός κουμπιού, ακόμα κι από τη συσκευή του κινητού τηλεφώνου μας, ενεργοποιείται και εξαφανίζει τους λεκέδες από τα ρούχα κάνοντάς τα αφράτα και μυρωδάτα σε ανύποπτο χρόνο.

Μπράιαν Φρίελ

Ο Μπράιαν Φρίελ [Brian Friel] γεννήθηκε στην βόρεια Ιρλανδία το 1929 και σπούδασε στο Μπέλφαστ. Έγραψε αρκετά θεατρικά ενώ ασχολήθηκε και με τις μεταφράσεις.

Στο δραματουργικό έργο του υπάρχουν κάποια από τα πιο γνωστά και πολυπαιγμένα έργα, την μεγαλύτερη όμως επιτυχία του την πραγματοποίησε με το Χορεύοντας στην Λουνάσα που, εκτός από την απόλυτη αναγνώριση, του χάρισε και τρία βραβεία. Έγραψε επίσης τα έργα: Φιλαδέλφεια σου 'ρχομαι, τους Εραστές, τον Θαυματοποιό, τους Εθελοντές και τις Μεταφράσεις.

Ονειρικόν

Ρόζας Βλαχογιάννη

Τα όνειρά μου ατίθασα παιδιά,

τρέχουν σ' ολάνθιστα λιβάδια.

Κρίνα κι ανεμώνες ευωδιάζουν τη χαρά τους,

μια αγκαλιά ο κόσμος ξεπροβάλλει.

The Jungle Within

Μια ανατομία της εσωτερικής ζούγκλας

Με το The Jungle Within, οι Eli and the Portraits παραδίδουν ένα από τα πιο ιδιαίτερα concept albums της πρόσφατης ελληνικής indie σκηνής. Δεν πρόκειται απλώς για μια συλλογή τραγουδιών, αλλά για ένα πλήρες αφήγημα που ξετυλίγεται σαν σύγχρονο μουσικό παραμύθι. Ο ακροατής καλείται να ακολουθήσει τον Eli σε μια ονειρική ζούγκλα: Έναν τόπο όπου τα ζώα έχουν φωνή, οι φόβοι υλοποιούνται και κάθε πλάσμα αντιπροσωπεύει μια πτυχή της ανθρώπινης ψυχής. Το άλμπουμ λειτουργεί άλλοτε τρυφερά, άλλοτε σκοτεινά, άλλοτε με χιούμορ, αλλά πάντα με βαθιά ενσυναίσθηση για τις ανθρώπινες αδυναμίες.

Η πρωτόγονη εποχή

H πρωτόγονη εποχή αναφέρεται σε οικουμενικά ανθρώπινα χαρακτηριστικά, την ανάγκη του ανθρώπου αφενός να επιβιώσει μέσα από στοιχειωδώς οργανωμένα κοινωνικά σχήματα και αφετέρου να ανταποκριθεί στις φιλοσοφικές και μεταφυσικές του ανησυχίες. Η νοσταλγία του πολιτισμένου ανθρώπου για την επιστροφή σε μια «πρωτόγονη» εποχή φαίνεται να είναι τόσο παλιά όσο και η πολιτισμένη ικανότητά του για ενδοσκόπηση.

Αυτό που γενικά χαρακτηρίζει την ανθρώπινη φύση είναι πως το καθετί που μας φέρνει κοντύτερα σε μια αυξημένη πρόοδο, συνοδεύεται από ανησυχίες και αμφιβολίες αναφορικά με τη συνολική πολιτιστική εξέλιξη. Αν η τάση για το πρωτόγονο που ξεκινά από τους αρχαίους χρόνους και φτάνει ως τις αρχές του αιώνα μας, δημιουργεί στον πολιτισμένο άνθρωπο ένα δίλημμα ολοένα και περισσότερο εσωτερικευμένο και εναγώνιο, τότε μπορούμε να πούμε πως η τάση αυτή παραμένει αμείωτη ακόμα και σήμερα.

Τα πέντε μαύρα φορέματα

Τα πέντε μαύρα φορέματα στο θέατρο Αργώ. Κείμενο από τη Μαρία Μπουράνη, σκηνοθεσία από τη Μίνα Καθέρη. Παίζουν: Έβελυν-Τζην Κλάριτς, Χαρά Χατζηκαλυμνίου, Σάντρα Σταμούλη, Βένια Σάσσαλου, Μαρία Μπουράνη.

Η Μίνα Καθέρη σκηνοθετεί με απόλυτη ακρίβεια το κείμενο της Μαρίας Μπουράνη. Πέντε γυναίκες, πέντε ιστορίες, πέντε μαύρα φορέματα τα οποία ήταν η αφορμή να (γ-)ραφτούν σε ένα μοδιστράδικο.

Άγιος Νεόπλουτος

Διάλογος με τον Πεσσόα
Απέναντι στο βιβλίο της ανησυχίας

Γιάννη Σμίχελη

Κατά βάθος ήμουν ένα πολύ δεκτικό παιδί στην αγωγή και τις νουθετήσεις των γονιών και συγγενών μου. Παρά τον εσωτερικό αντάρτη μέσα μου ακολουθούσα την πορεία που μου χάραζαν ή μ' έπειθαν ως την πιο ρεαλιστική. Άλλωστε, είχα αποδεχτεί πως οι συντηρητικές επιλογές με τις οικογενειακές πρακτικές επιβίωσης ήταν μια καλή συνταγή ζωής. Έτσι βρέθηκα να στηρίζω τους Ιούδες, να είμαι δεκτικός στους Πιλάτους και να ανέχομαι τα προνόμια των σταυρωτών μου. Πάντα έβρισκα μια ευχάριστη θέση στην μετά θάνατον ζωή την οποία διαρκώς, όλο και πιο έντονα, αμφισβητούσα μιας και οι άλλοι προόριζαν για μένα απορρίπτοντάς την όμως για την πάρτη τους, αλλά υποκρινόμενοι τους αμετακίνητους και αδιάλλακτους πιστούς της. Αυτή η αδελφή και συνέταιρος του πατέρα μου με την οικογενειακή της κομπανία υμνούσε το χρήμα δοξάζοντας τον Θεό για τον θάνατο, μεταφορικό ή φυσικό, των άλλων. Φιλοτομαριστές ωσαννά. Κάπως έτσι ξεπάστρεψαν και τον γέρο μου, που τους έβγαζε πάντα το φίδι από την τρύπα, όμως όλο τον μπουρδούκλωναν, τα καλά και συμφέροντα των βαμπίρ, αφού ανίκανοι να λάβουν τις σωστές αποφάσεις και να συμπεριφερθούν ανάλογα ως αξιόπιστοι εστιάτορες με την ανοιχτόκαρδη φάτσα και τον ακριβή υπολογισμό της ήπιας κερδοφορίας, το λίγο πάνω από το νερό κάθε φορά, ή το λίγο ακόμα πιο βαθιά οι ρίζες στο χώμα και λίγο πιο ψηλά τα κλαδιά, εντούτοις, μαστόρια σε πισώπλατα χτυπήματα, παγαποντιές και όλο κατηγόριες και υποτιμήσεις μ' απειλές. Όταν πια πέθαινε, στο νεκροκρέβατό του έψελναν τους ύμνους του καλού κατευόδιου, αφού είχαν τους τραπεζικούς φίσκα, τα στομάχια ξέχειλα και την επιβράβευση του τεθλιμμένου συγγενή, με διαρκή σταυροκοπήματα στις εσωτερικές τσέπες του σακακιού με τα χωμένα πορτοφόλια.

Η γέννησή μου στ' άστρα

Χρήστου Ντικμπασάνη

Υποψία ελπίδας μού θυμίζει η γέννησή μου στο Σύμπαν

Διαστέλλεται ο χωροχρόνος

Η προσμονή του τοκετού ανασταίνεται

Έμοιαζε το διάστημα σκοτεινή θάλασσα

γεμάτη σιωπές

Οι κομήτες με προσπερνούσαν