Αφιέρωμα Λούλας Αναγνωστάκη και Γιώργου Χειμωνά

Ο ουρανός κατακόκκινος και Ο δικός μου χειμώνας. Ένα θεατρικό αφιέρωμα στη Λούλα Αναγνωστάκη και τον Γιώργο Χειμωνά, στο θέατρο Μικρός Κεραμεικός, σε σκηνοθεσία Στέβης Μπουζιάνη.

Η Πολύνα-Ευτυχία Γκιωνάκη φοράει μαύρα γυαλιά, κατακόκκινο, έντονο κραγιόν. Είναι σικάτη, κομψή, πανέμορφη, όπως ακριβώς ήταν κι η θεατρική συγγραφέας Λούλα Αναγνωστάκη. Ανεβαίνει στη σκηνή και αφηγείται στιγμές από τη ζωή της με τον εκλιπόντα σύζυγό της και καθηγητή ψυχιατρικής Γιώργο Χειμωνά.

Έντα

Μια παράσταση προσαρμοσμένη από δύο συγγραφείς δικούς μας, που τολμάνε να δώσουν άλλο ύφος, χροιά και χρονική περίοδο στο έργο του μεγάλου Νορβηγού συγγραφέα Χένρικ Ίψεν, με τίτλο Έντα Γκάμπλερ.

Η Έντα, του Γιώργου Παλούμπη και του Αντώνη Τσιοτσιοπούλου, είναι μία γυναίκα που η ιστορία της υπάρχει στο έτος 2032 όπου, μετά από πολλές καταστροφικές κυβερνήσεις, η ηρεμία ήρθε με μια αλλαγή σελίδας από έναν πολιτικό που θεωρείται ο πιο έντιμος που έχει κυβερνήσει αυτή τη χώρα.

Ο Γεράσιμος Βαρδαβάς είναι αυτός ο άνθρωπος, που επαναπροσδιόρισε τον τρόπο που πρέπει να εφαρμοστεί η πολιτική στα τέσσερα χρόνια που κυβερνά το κράτος. Οι φιλελεύθερες δυνάμεις κατάφεραν επιτέλους να συμπράξουν σε αυτό το πρόσωπο καταφέρνοντας έτσι να επικρατήσουν απέναντι στη λαίλαπα του συντηρητισμού, που για χρόνια κατέστρεφε τη χώρα. Η καινούργια πολιτική κίνηση είναι γνωστή ως Σύμπραξη όμως σε λίγο πρέπει να ξαναπάει η χώρα σε εκλογές με τον Γεράσιμο να βρίσκεται βαριά άρρωστος στην οικία του. Δίπλα του, συνεχώς, η κόρη του Έντα.

Άγιος Νεόπλουτος

Διάλογος με τον Πεσσόα
Απέναντι στο βιβλίο της ανησυχίας

Γιάννη Σμίχελη

Κοινωνία, πολιτική, πολίτης σε μια πολύπτυχη παρακμή. Όταν πια οι λέξεις μοιάζουν σαν λιωμένα παγωτά και χύνονται σ' όλα τα υλικά της ύπαρξης –σάρκα, υγρά και σιωπές– παίρνοντας ακανόνιστα σχήματα, κηλίδες από χαλασμένο γάλα, καλά θα ήταν να γίνονταν πετρέλαιο, θα γνωρίζαμε το είδος της μόλυνσης και τη μέθοδο καθαρισμού, όμως με τα χαλασμένα παγωτά είναι αλλιώς, ενώ κάποτε ήταν σχηματοποιημένα γλυκίσματα, στερεοποιημένα σε βαθιά κατάψυξη, όμορφα και χαριτωμένα, μπιλχιμπιδένια και γουστόζικα, τώρα πια στις υψηλές θερμοκρασίες της κοινωνικής έκρηξης γίνονται πηγή τροφικών δηλητηριάσεων. Έτσι ήταν ο εθνικισμός τον δέκατο όγδοο και δέκατο ένατο αιώνα, ένας ιδανικός καταψύκτης λαϊκών νοοτροπιών, κοσμοαντιλήψεων, πολιτιστικής ταυτότητας για να μετεξελιχθεί λόγω ανήκεστης βλάβης σε τοξικό περιβάλλον στις συλλογικές και ατομικές συνειδήσεις στον εικοστό και οι λέξεις να γίνονται σφαίρες σύγχυσης, παραπλάνησης και ποδηγέτησης για τις εγκληματικές δράσεις των παραφρόνων λογικών εξυπηρέτησης ιδιοτελών συμφερόντων. Οι Έλληνες κομμουνιστές του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου είναι μια από τις ελάχιστες πολιτικές οντότητες που υπηρέτησαν τις λέξεις έκφρασης των ιδεών τους με τέτοια συνέπεια ώστε να τιμωρηθούν για την ιδεολογική τους πίστη με τον πιο μεθοδικά βάναυσο και απάνθρωπο τρόπο. Οι κατηγορίες πως δήθεν επιδίωκαν την ένταξη της χώρας στο ανατολικό μπλοκ, πως ήθελαν να εκχωρήσουν την Μακεδονία στους Σλάβους και τους Βούλγαρους, ότι στόχευαν στην απαλλοτρίωση της ατομικής ιδιοκτησίας και στη μετατροπή της χώρας σε Σοβιετία, ήταν όλες κάλπικες και σκηνοθετημένες. Γιατί οι πάντες γνώριζαν πως οι Ρώσσοι, οι οποίοι είχαν φτάσει στην Βουλγαρία, δεν θα εισέρχονταν στην ελληνική επικράτεια αν και είχαν την ευκαιρία να ξεκινήσουν μια Κορέα πριν τη δεκαετία του πενήντα μέσα στην Ευρώπη που θα ονομαζόταν Ελλάδα.

Τα βαρύγδουπα του θρήνου

Ευαγγελίας Αλιβιζάτου

Σαν ταξιδέψω για τον άλλο κόσμο θα σπάσουν τα εσώψυχα άλλων για λίγο μόνο...

Θα ξεχαστώ σαν το τσιγάρο στο τασάκι, εκεί που η καύτρα γίνεται στάχτη.

Είναι δε βέβαιο πως η ζωή συνεχίζεται...

Πότε με αργούς, πότε με γρήγορους ρυθμούς.

Οι ποιητές, σαν μεγαλουργούν με αυταρέσκεια, θα γράψουν βαρύγδουπα για τα ύστερα του κόσμου, θα μυρίζουν μοσχολούλουδα και θα προσποιούνται πως συμπάσχουν με την απώλεια...

Αρμόζει να υπάρξει λειτουργία της ψυχής μου και έπειτα, αφού θα έχω την ανακούφιση να κοιτώ από ψηλά, θα μπορώ, χωρίς να κρίνω ή να με κρίνουν, να ξεχωρίζω το πνεύμα από το σκοτάδι.

Χωρίς να μετράω το κακό που ένιωθα μαζί σας.

Οδυσσέας: Το πιο πετυχημένο μάρκετινγκ έβερ

Αναφέρεται πάντα στις λίστες των καλύτερων λογοτεχνικών έργων της σύγχρονης εποχής και σε εκείνες με τα βιβλία που πρέπει να διαβάσεις, ειδικά αν είσαι φιλαναγνώστης ή βιβλιοφάγος – ή θέλεις να είσαι. Ο Οδυσσέας του James Joyce, που διάβασα και που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κάκτος, μου κράτησε συντροφιά για πολλές μέρες. Ο όγκος του και οι ιδιαιτερότητές του απαιτούν χρόνο κι εγώ του τον αφιέρωσα. Κι εδώ, παρακάτω, γράφω όλες τις σκέψεις μου, το πώς μου φάνηκε, πώς πέρασα και τι πιστεύω προσωπικά για το πόνημα.

Τα Χριστούγεννα της Πραλίνας

Μικροί μου φίλοι, όταν οι εκδόσεις Παρισιανού μού έστειλαν το βιβλίο που θα σας παρουσιάσω σήμερα. Δεν είχα την υπομονή να περιμένω να έρθει η σειρά του για να το διαβάσω, γιατί και μόνο από τον τίτλο του γέμισα αγωνία.

Ποια είναι η Πραλίνα και πόσο διαφορετικά θα είναι τα Χριστούγεννά της;

Να είναι σοκολατένια;

Να είναι γλυκά ή κάτι άλλο κρύβεται πίσω από τον τίτλο;

Άρχισα να κάνω σενάρια στο μυαλό μου και γρήγορα γρήγορα ξεκίνησα να διαβάζω την ιστορία της Στέργιας Κάββαλου, ένα σύντομο βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου.

Οβερτούρα

Η Ελένη Τζαγκαράκη ανήκει στη γενιά των δημιουργών που κινούνται ανάμεσα στις τέχνες, μεταφέροντας την ευαισθησία του θεάτρου και της μουσικής στον λόγο. Γεννημένη στην Αθήνα, με ρίζες από το Ρέθυμνο, φέρει μέσα της τη διπλή ταυτότητα του αστικού πολιτισμού και της κρητικής ψυχής, μια ένωση που καθρεφτίζεται έντονα στο έργο της.

Σπούδασε θεατρική τέχνη στη σχολή του Πέλου Κατσέλη, όπου μυήθηκε στην έννοια της ερμηνείας και της σκηνικής παρουσίας, και παράλληλα στο Εθνικό Ωδείο, όπου εκπαιδεύτηκε στο κλασικό τραγούδι. Οι δύο αυτοί δρόμοι –του θεάτρου και της μουσικής– έθρεψαν τη βαθιά της σχέση με τον ρυθμό, τη φωνή και τη σιωπή, στοιχεία που αποτελούν και τον πυρήνα της ποιητικής της γραφής.

Θέλω να σου κρατάω το χέρι

Θέλω να σου κρατάω το χέρι, στο θέατρο Άλφα, σε σκηνοθεσία και μουσική επιμέλεια Θάλειας Ματίκα με την ίδια και τον σύζυγό της Τάσο Ιορδανίδη στη σκηνή, ο οποίος έγραψε το κείμενο εμπνευσμένος από το τραγούδι των Beatles που κυκλοφόρησε το 1964 στη Βρετανία με τίτλο I want to hold your hand.

Η στήλη του λόγου

Πλάσματα λατρείας

Ο παγκόσμιος κύκλος των ιερών ζώων

Η κατανόηση της ζωολατρίας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα

Μέρος 4ο [συνέχεια από το προηγούμενο]

Άλλοτε πάλι το θηρίο γίνεται άγαλμα και στέκει ως φρουρός. Παρόμοια λειτουργία είχε και η αιγυπτιακή Σφίγγα, στις ποικίλες μορφές της. Αρχαιολογικά ευρήματα παρουσιάζουν τους Αιγύπτιους φαραώ να στέκονται ή να κάθονται ακριβώς μπροστά από μια σφίγγα, η οποία είχε ρόλο προστατευτικό. Ακόμη, μικρά ομοιώματά της θάβονταν μαζί με τους νεκρούς για να γίνουν οδηγοί και φύλακές τους στον Άλλο Κόσμο.

Το πιο γνωστό λιοντάρι δεν είναι άλλο από την περίφημη Σφίγγα, δίπλα στις πυραμίδες της Γκίζας στην Αίγυπτο. Έχει το κεφάλι ενός φαραώ, του Χεφρήνα, κατά την επικρατέστερη άποψη, κοντά στην πυραμίδα του οποίου βρίσκεται. Στο κεφάλι φέρει τον ουραίο, την ιερή κόμπρα. Το γιγάντιο άγαλμα (20 μ. ύψος και περίπου 60 μ. μήκος) σκαλίστηκε σε ένα μεγάλο κομμάτι ασβεστόλιθου, το οποίο είχε ήδη πάρει κάποιο σχήμα από τη διάβρωση του ανέμου, κατά τη βασιλεία του φαραώ Χεφρήνος (2529-2504 π.Χ.). Ατενίζει προς την ανατολή, προς το σημείο όπου ο ήλιος αναδύεται στο ηλιοστάσιο.

Ο Γιάννης Τσιτσίμης και Ο άνεμος χορεύει ανάμεσα στις καλαμιές

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Γιάννης Τσιτσίμης: Ο δοσιλογισμός και οι συνεργάτες του φασισμού στη χώρα μας που δεν δικάστηκαν ποτέ, αντιθέτως διέπρεψαν και ο απόγονοί τους δημιούργησαν τις βάσεις για το οργανωμένο έγκλημα στη χώρα μας.

Πώς βιώνετε την εμπειρία της ανάγνωσης των έργων σας μετά από ένα χρονικό διάστημα, όταν αυτά έχουν τυπωθεί σε ένα βιβλίο και έχει περάσει καιρός από τη δημιουργία τους; Εξακολουθείτε να συμφωνείτε και να έχετε τον ίδιο ενθουσιασμό;

Γ.Τ.: Όλα μου τα βιβλία (και τα 8) είναι παιδιά μου, επομένως μπορεί ένας πατέρας να αρνηθεί ή να μη συμφωνεί στο τέλος με τα παιδιά του (ακόμη κι αν παραστράτησαν κάπου...);

Έχετε διαφωνήσει ποτέ με τον δημιουργικό εαυτό σας;

Γ.Τ.: Με τον εαυτό μου διαφωνώ καθημερινά σε πολλά πράγματα και επιλογές, αυτό είναι το μυστικό για να έχεις εσωτερική αρμονία και ισορροπημένο δρόμο...