Άγιος Νεόπλουτος

Διάλογος με τον Πεσσόα
Απέναντι στο βιβλίο της ανησυχίας

Γιάννη Σμίχελη

Δεν άνηκα ποτέ σε σας, ακόμη κι όταν γεννήθηκα δεν ήμουν ένας από σας. Δεν υποκρίθηκα ποτέ πως σας μοιάζω, δεν θέλησα καν να προσπαθήσω, απλώς προχωρούσα με τον ρυθμό του αυτοπροσδιορισμού μου στα μονοπάτια σας ώστε να μάθω να βαδίζω. Και ξαφνικά άρχισα να τρέχω στα πεδία σας σαν πανικόβλητος, αναζητούσα μια διέξοδο σπασμωδικά, από ένστικτο αυτοσυντήρησης, γιατί ο τρόπος της επιβίωσής σας μ' έπνιγε, μ' οδηγούσε στον θάνατο, αργά, βασανιστικά, σαν να ήμουν ανάπηρος εξ αρχής για σας, απροσάρμοστος στην δίκη σας αλλοίωση, αντεστραμμένα ορισμένη ως φυσιολογική κατάσταση της υγιούς ανθρώπινης οντότητας, σύμφωνα με τις δικές σας λογικές. Μια αλλοτρίωση φτιασιδωμένη με υγιεινά καλλυντικά από φυσικές βιολογικές ύλες. Είναι δυνατόν ένα σαπισμένο σώμα να ζωντανέψει με μεταξωτά ανάερα φινετσάτα ενδύματα; Μου συστήνατε τον θάνατο, την αργή και συρτή παράλυση των υπαρξιακών αναζητήσεων ως ζωή κι εγώ δεν άντεχα ούτε Καρυωτάκη, μήτε Μποντλέρ, αλλά ούτε καν τα συμβιβαστικά παιχνιδίσματα του Σεφέρη ή έστω τον φευγάτο αλλά φραγκάτο Ελύτη στα αισθησιακά νερά του Αιγαίου. Άσιμος, Λαπαθιώτης, Καββαδίας και Αλκαίος, με κουπί τον Σαραντάρη, πανιά τον Λειβαδίτη, σκαρί εμένα τον ίδιο, τον άσχετο μα ανθεκτικό και πεισματάρη, και ο δρόμος άγνωστος όσο και η βαθύτερη ανόθευτη ψυχή μας. Ανησυχώ για τα πάντα γιατί δεν χαρίζομαι σε κανένα και σε καμία παράταξη, ακόμα κι όταν δηλώνω υποστηρικτής του κομουνιστικού κόμματος της Ελλάδας ή ψηφίζω Linke στην Γερμανία, δεν νιώθω υποστηρικτής τους, ή σαν εκδηλώνω την προτίμηση μου στον Ολυμπιακό ακριβώς επειδή στις γειτονιές του Κορυδαλλού η πλειονότητα των κατοίκων του ήταν οπαδοί αυτής της ομάδας και μεγάλωσα με την ατμόσφαιρα της γαυρίλας, δεν νιώθω ούτε καν φίλαθλός της, μάλιστα μ'

Γράφω ονόματα

Νεφέλης Πηγή

Γράφω ονόματα στους τοίχους, στην άμμο

αναρωτιέμαι τον λόγο της ύπαρξής μου.

Όσα ανταλλάγματα και να δώσω

δεν θα είναι αρκετά για να καλύψουν τη χαρακιά στο πρόσωπο.

Όσα νομίσματα κι αν ξοδέψω, το αδιέξοδο θα μένει πάντα μαύρο.

Καταλήγεις να γυρνάς εκεί στην ησυχία σου

και να κουρνιάζεις στην ήσυχη καρδιά μου, της μάνας σου.

🍂

Copyright © Νεφέλη Πηγή All rights reserved

Πρώτη δημοσίευση

Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου

Το ποιητικό περιέχεται στη συλλογή της Νεφέλης Πηγή Εφηβικά

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα ζωγραφικής της Barbara Kroll

Άνθρωποι

Ευαγγελίας Αλιβιζάτου

Πείτε μου τώρα πώς μπορείτε,

Τους άγνωστους να αμελείτε.

Τους προσπερνάτε τους εργάτες

Για τις δικές σας αυταπάτες.

Άνθρωποι που σμιλεύουν πέτρες,

Ψυχές που το τσαπί κρατούν.

Περιπλάνηση στη νεοτερικότητα

Ο Georg Simmel εξετάζει εδώ τι επίπτωση έχει η νεοτερικότητα (modernity) στην ανθρώπινη ζωή και την κοινωνία. Σ' αυτό το δοκίμιο εστιάζει στην ανάλυση της σύγχρονης αστικής ζωής, εξετάζοντας πώς οι πόλεις, με τη σύνθετη κοινωνική τους δομή και την έντονη πολυπλοκότητα, επηρεάζουν την ψυχολογία του ατόμου και τις κοινωνικές σχέσεις. Η κεντρική του θέση είναι ότι η πόλη, ως αναπόσπαστο στοιχείο της νεοτερικότητας, συνιστά ένα παράδοξο πεδίο, που προσφέρει πολλές δυνατότητες ατομικής ανάπτυξης, όμως δημιουργεί κάποιες μορφές κοινωνικής αποξένωσης και ψυχικής απομόνωσης.

Μπουμπού

Μπουμπού στο θέατρο Εν Αθήναις. Ένας εκπληκτικός μονόλογος σε κείμενο Δημήτρη Μητσοτάκη, σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Πασσά και μια Δήμητρα Κολλά σε έναν ρόλο κυριολεκτικά κομμένο και ραμμένο επάνω της.

Τέλεση

Ο Φώτης Δούσος είναι μια γνωστή φυσιογνωμία για τους ανθρώπους του θεάτρου. Έχοντας σπουδάσει θεατρολογία στην Θεσσαλονίκη, είναι ένας άνθρωπος με πολλά ταλέντα και πολλές –και όλες πετυχημένες– παρουσίες, έχοντας γράψει αρκετά βιβλία με ιδιαίτερο και καυστικό στιλ όπως: Η πόλη των χαμένων ρομπότ, Τέλεση, Στη βιβλιοθήκη του Δον Κιχώτη, Χίμαιρα: Μικρά διηγήματα για μεγάλους και άλλα. Επίσης, είναι μέλος του συγκροτήματος Δάρνακες έχοντας ηχογραφήσει τρεις δίσκους και έχει πάρει μέρος σε πολλές συναυλίες σε Ελλάδα και εξωτερικό. Ως ανήσυχο πνεύμα ίδρυσε μαζί με τον Αλέξη Ράπτη την θεατρική ομάδα Hippo, κυρίως ασχολούμενος με το παιδικό θέατρο ως σκηνοθέτης. Ως αρθρογράφος οι γραφές του προβάλουν ηθικά και υπαρξιακά διδάγματα, ανησυχίες και θέματα για προβληματισμό.

Νεκρές ψυχές

Νεκρές ψυχές του Νικολάι Γκόγκολ στο θέατρο Θησείον, για δεύτερη χρονιά, σε σκηνοθεσία Σοφίας Καραγιάννη.

Η ομάδα GAFF, δηλαδή οι Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Διονύσης Λάνης, Χρήστος Παπαδόπουλος, Κωνσταντίνος Πασσάς και Γιάννης Μάνθος, μας άφησαν εκστασιασμένους από τον τρόπο που απέδωσαν το κείμενο.

Η Ευαγγελία Αλιβιζάτου και η Αμφι-λεγόμενη προσωπο-ποίηση

Μια συζήτηση για τη λογοτεχνία και τη δύναμη της κοινότητας

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν περιορίζονται απλά στο να συγγράφουν, αλλά δημιουργούν γέφυρες, πεδία επικοινωνίας, κοινότητες. Η Ευαγγελία Αλιβιζάτου είναι μια τέτοια περίπτωση: λογοτέχνης, αρθρογράφος, επιμελήτρια αλλά και εμψυχώτρια δημιουργών. Είχαμε συνομιλήσει για πρώτη φορά με αφορμή το Περγαμόντο για δύο, μια συλλογή διηγημάτων γεμάτη αρώματα μνήμης και ευαισθησίας, που κυκλοφορεί με επιτυχία από τις εκδόσεις Κούρος. Σήμερα, επιστρέφουμε για μια δεύτερη συνάντηση, αυτή τη φορά με αφορμή όχι μόνο ένα ψηφιακό εγχείρημα, που μεγαλώνει διαρκώς και προκαλεί αίσθηση, το «Λόγω τιμής», ένα λογοτεχνικό ιστολόγιο που συγκεντρώνει ποιήματα, πεζά, συνεντεύξεις και άρθρα από περισσότερους από 85 συντάκτες υπό την καθοδήγησή της, αλλά και τη νέα της ποιητική συλλογή, με τον εύγλωττο τίτλο Αμφι-λεγόμενη προσωπο-ποίηση, που αποτελεί αυτοέκδοση.