Πώς σας ήρθε η ιδέα;
Άρης Παχής: Εδώ και κάποια χρόνια, πολύ συχνά βλέπουμε στις ειδήσεις αποτρόπαια εγκλήματα κατά των γυναικών. Πάντα γίνονταν αυτά και δεν τα μαθαίναμε λόγω του ότι δεν είχαμε την άμεση ενημέρωση; Ή τον τελευταίο καιρό έχει γίνει αυτό το ξέσπασμα; Τι είναι ο βιασμός; Τι συμβαίνει σε έναν βιασμό είτε κρατήσει δέκα λεπτά είτε έξι ώρες; Τι αντίκτυπο έχει στο θύμα και στον κοντινό του κοινωνικό κύκλο; Ποια η τύχη του δράστη; Υπάρχει δικαιοσύνη;
Πού γράψατε το βιβλίο σας;
Α.Π.: Το έγραψα όταν έμενα σε μια γκαρσονιέρα. Ο μικροσκοπικός εκείνος χώρος, αντί να με κάνει να ασφυκτιώ, μου έδωσε ανάσα εκείνη την περίοδο. Η απομόνωση που μου χάρισε, μου έφερε ιδέες, έμπνευση. Θυμάμαι, υπήρχαν μέρες που μετά τη δουλειά πήγαινα σπίτι και μιας και έμενα μόνος, δεν έβγαζα μιλιά μέχρι το επόμενο πρωί. Αντί να βγαίνουν οι λέξεις από το στόμα, βγαίνανε πάνω στο χαρτί. Επίσης, κάποια κομμάτια της ιστορίας τα έγραψα σε σχολικό τετράδιο, ρουφώντας φρέντο σε καφετέριες και κάνοντας διαλείμματα για να χαζέψω τα πρόσωπα, το βάδισμα και τα ρούχα των βιαστικών περαστικών.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Α.Π.: Ξεκίνησα να το γράφω γύρω στα τέλη του 2019 και μου πήρε κι ένα μέρος από το 2020. Θα έλεγα πως χρειάστηκαν περίπου έξι μήνες για να μπει η λέξη «Τέλος», στο πρωτόλειο κείμενο.
Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Α.Π.: Είναι μια σκληρή ιστορία. Από αυτές που αναρωτιέσαι, «Μα, γίνονται αυτά τα πράγματα;» Μετά κοιτάς τριγύρω σου. Διαβάζεις, ακούς. Και με ένα σφίξιμο στην καρδιά, συνειδητοποιείς πως ναι. Γίνονται.
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Α.Π.: Είναι ένα σκληρό, κοινωνικό δράμα εγκλήματος. Όταν εμφανίζονται οι κατάλληλες συνθήκες, οι ηθικές αναστολές καταρρέουν και η ανθρώπινη ζωή απαξιώνεται. Η ικανοποίηση της ανθρώπινης διαστροφής γίνεται προτεραιότητα και μετά... Μετά κάνουν επίσκεψη οι βασανιστικές ενοχές. Το μίσος κι η ακόρεστη δίψα για εκδίκηση και λύτρωση πλημμυρίζουν τις σελίδες του βιβλίου. Το αίμα πληρώνεται με αίμα, αποτελεί πια τον μοναδικό νόμο που έχει κυριαρχήσει μέσα στο μυαλό του πρωταγωνιστή.
Είναι μια ιστορία που διαδραματίζεται στην Αθήνα την δεκαετία του '90. Ο Παύλος Βακράτσης γρήγορα μαθαίνει κάποια συνταρακτικά νέα. Αλλά το κρύβει από την κόρη του, την πρώην γυναίκα του. Από όλους. Και ξαφνικά, γίνεται ένα άλλο... «μπαμ»! Ένα γεγονός που δεν το περίμενε ποτέ. Από κει και μετά, όλες οι συμπεριφορές και πράξεις τόσο του ιδίου όσο και των υπολοίπων πρωταγωνιστών καθορίζονται από αυτό το γεγονός. Πρόκειται για έναν βιασμό σώματος και ψυχής. Και τον παρουσιάζω με την σκληρότητα που θεωρώ πως του αρμόζει.
Ο λόγος που αποφάσισα να τον δείξω έτσι είναι γιατί έπιασα το εαυτό μου να συνηθίζει όλα αυτά τα φρικαλέα παρόμοια γεγονότα που βλέπουμε πολύ συχνά στα κεντρικά δελτία των ειδήσεων. Μαθαίνουμε τι συνέβη, αλλά δεν έχουμε και καμιά πρεμούρα να μάθουμε πώς είναι η μετέπειτα ψυχολογία του θύματος.
Μην ξεχνάμε τα λόγια του μεγάλου μας, Μάνου Χατζηδάκι: «Όταν όμως το πρόσωπο του τέρατος πάψει να μας τρομάζει, τότε πρέπει να φοβόμαστε... γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε αρχίσει να του μοιάζουμε.».
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Α.Π.: Τον ωμό ρεαλισμό του.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Α.Π.: Η Αναστασία Βακράτση. Γιατί είναι ένα κορίτσι που πέταξε τη μάσκα της.
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Α.Π.: Την ευκαιρία να θυμώσει και να προβληματιστεί αντικρίζοντας την απελπισία των χαρακτήρων και την αδικία της ζωής.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Α.Π.: Μην χάσω τον πλούτο της ζωής μου (δηλαδή τα χρόνια που μου απομένουν), ψάχνοντας να βρω το νόημά της.
Φοβάστε...
Α.Π.: Μην ζήσω τη ζωή μου χωρίς να δρω και χωρίς να κάνω αυτό που φοβάμαι.
Αγαπάτε...
Α.Π.: Τον εαυτό μου περισσότερο απ' όσο τον αγαπούσα παλιά.
Ελπίζετε...
Α.Π.: Όλοι μας να μάθουμε να ξεμπροστιάζουμε τον εαυτό μας λέγοντας «Συγγνώμη». Χωρίς περαιτέρω δικαιολογίες.
Θέλετε...
Α.Π.: Όταν έρθει η ώρα να περάσω και πάλι στην ανυπαρξία, να έχω επανορθώσει για όσο περισσότερα λάθη έχω και θα έχω κάνει.
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Α.Π.: Εκείνοι που θέλουν να τους φανερώνεται η σκληρή πραγματικότητα της ζωής μέσα στις χάρτινες σελίδες των βιβλίων. Εκείνοι που δεν θέλουνε να συνηθίσουνε στο Τέρας.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Α.Π.: Δεν υπάρχει «πρέπει». Ο καθένας ας διαβάσει ό,τι κάνει κέφι. Από Ποπάι μέχρι και επιστημονικές διατριβές στην Κβαντική Φυσική. Για το βιβλίο «Καβαλάρης Θάνατος» όμως, έχω να πω πως μπαίνει γρήγορα στο «ζουμί». Έχει δράση ενώ κάνει απόπειρα να ψυχογραφήσει τους χαρακτήρες του. Μέσα στις σελίδες του, ένα ολόκληρο κεφάλαιο αφιερώνεται στην ανάγνωση ενός γράμματος, που δεν είναι άλλο, πέρα από μια συνταρακτική εξομολόγηση, ενώ παράλληλα αποκαλύπτεται μια πλεκτάνη. Μια εξαπάτηση με κίνητρα, φυσικά οικονομικά. Το σκοτάδι αυτού του βιβλίου μας ωθεί, θέλουμε δεν θέλουμε, να δούμε την ανθρώπινη ύπαρξη στα πιο ζοφερά της.
Γιατί δεν πρέπει;
Α.Π.: Οι αναγνώστες που θέλουν να διαβάσουν κάτι για να κάνουν ένα διάλειμμα από την πραγματικότητα και τις δυσκολίες της καθημερινότητας, θα δυσκολευτούν να απολαύσουν το βιβλίο αυτό.
Πού/πώς μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Α.Π.: Μπορείτε να το βρείτε ή να το παραγγείλετε σε όλα τα βιβλιοπωλεία της Ελλάδας. Επίσης και στο φυσικό ή ηλεκτρονικό κατάστημα των εκδόσεων Ελκυστής. Όσο για την Κύπρο, μπορείτε να το παραγγείλετε στο τηλέφωνο 99326813 (D.E.S. Bookworld).
Πού μπορούμε να βρούμε εσάς;
Α.Π.: Στα μεγάλα φεστιβάλ βιβλίου που γίνονται στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη. Και διαδικτυακά (Facebook: Aris Pachis, Instagram: aris_pch, Email: arispahis@yahoo.com). Τώρα, αν κάποιος με πετύχει σε καμιά καφετέρια να κοιτώ τον ουρανό με το βλέμμα της αγελάδας, να ξέρει πως εκείνη την στιγμή στοχάζομαι αμπελοφιλοσοφίες της κακιάς ώρας...
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Α.Π.: Φαντάζομαι έναν καμβά βαμμένο στο μαύρο. Και η πάνω δεξιά γωνία του να χρυσαφίζει. Κάποιες ζωές χάνονται για ν' ανοίξουν νέοι δρόμοι για τους άλλους. Δρόμοι φωτεινοί. Καθαροί.
Ποια μουσική;
Α.Π.: Οι στίχοι και η βαριά μελωδία του Unforgiven των Metallica.
Ποιο άρωμα;
Α.Π.: Το άρωμα της απόγνωσης που έχει σταθεί κάτω απ' τα ρουθούνια του ανθρώπου που ψάχνει να βρει έναν λόγο να κρατηθεί στη ζωή.
Ποιο συναίσθημα;
Α.Π.: Ο θυμός, το μίσος και η αγωνία του να ψάξεις να βρεις δικαιοσύνη και ένα μικρό φως όταν ο κόσμος των πρωταγωνιστών καταρρέει και βυθίζεται στην λάσπη.
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Α.Π.: Πρώτα θα ήταν είδηση στο απογευματινό δελτίο. Και λίγο καιρό μετά, ντοκιμαντέρ εγκλήματος.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Α.Π.: Κάποιος «πνιγμένος» που προσπαθεί απεγνωσμένα να βρει έναν δημιουργικό τρόπο να εκφράσει τις αγωνίες του, τους φόβους του και τους προβληματισμούς του για τη ζωή, τον εαυτό του και γενικότερα τον άνθρωπο.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Α.Π.: Παλιότερα είχα εμμονή με τα μεγάλα «Τέρατα», όπως Ντοστογιέφσκι, Καμί, Κάφκα. Εδώ και καιρό τους έχω αφήσει στην άκρη. Διαβάζω διάφορους και ποικίλα είδη λογοτεχνίας. Θέλω να δω πως σκέφτονται και γράφουν συγγραφείς που διαφέρουν μεταξύ τους. Απολαμβάνω την βαριά ατμόσφαιρα του Χατζή, του Καραγάτση, του Ταχτσή και του Κουμανταρέα. Μα την μεγαλύτερη χαρά την παίρνω όταν βρίσκω καλογραμμένες και ενδιαφέρουσες ιστορίες από σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς.
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Α.Π.: Νομίζω πως το κεφάλι μου είναι σκεπασμένο με το πέπλο της καζαντζακικής σκέψης που ριζώνει πίσω στον Νίτσε και ίσως ακόμα παραπέρα. Κοιτώ τη ζωή ως ανηφοριά και τον Άνθρωπο ως έναν άλλον Σίσυφο που σπρώχνει τον βράχο του.
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Α.Π.: Όταν γράφω έχω βρει από πριν σημεία και γεγονότα που αποτελούν σταθμούς μέσα στην πλοκή. Ξέρω την αρχή και πολύ συχνά γνωρίζω και το τέλος. Όμως για να φτάσω από το ένα σημείο στο άλλο, την ιστορία δεν την σπρώχνω μόνος μου. Με εντυπωσιάζει το πως οι ρημαδιασμένοι χαρακτήρες μου αποκτούν δική τους βούληση και με πάνε από διαδρομές που δεν τις είχα σκεφτεί.
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Α.Π.: Αρκετή φαντασία. Μια κάποια εμπειρία. Και πάρα πολλή παρατηρητικότητα. Να βγάζει τον σκασμό και να μάθει να βλέπει και να ακούει όταν οι άλλοι μιλάνε για τις ζωές τους. Βρίσκω τρομερό ενδιαφέρον στα κουρασμένα βλέμματα και στα συγκινησιακά κομπιάσματα των συνομιλητών μου.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Α.Π.: Οι μυθοπλαστικές ιστορίες είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο για τον συγγραφέα. Είναι η μάσκα που φοράει για να κρυφτεί. Δανειζόμενοι λοιπόν την σκέψη του Όσκαρ Ουάιλντ, καταλήγουμε πως αυτή η κρυψώνα αποτελεί την μεγάλη ευκαιρία του συγγραφέα για να ρίξει όλη του την αλήθεια πάνω στο χαρτί. Έτσι, θα βρει τις καρδιές κάποιων αναγνωστών και αναγνωστριών. Όσο για τα άλλα, τα μετρήσιμα, αριθμοί, ποσοστά και λοιπά, είναι για να τα κοιτάνε οι αρμόδιοι. Δεν λέω πως δεν πρέπει να αφορούν τον συγγραφέα. Λέω πως είναι καλύτερα να τα έχει ως τριτοτέταρτη προτεραιότητα. Αυτό που οφείλει να κάνει είναι να είναι ειλικρινής, να δέχεται αξιοπρεπώς τις κριτικές και να γράφει, να σβήνει και να ξαναγράφει.
Τι την αποτυχία;
Α.Π.: Ακόμα και best seller να γίνει, αν δεν δώσει κάτι στον αναγνώστη ή αν δεν ανοιχτεί και γίνει μόνο σουβέρ για κούπες με καφέ, τότε το βιβλίο απέτυχε σ' εκείνο το συγκεκριμένο σπίτι. Και όταν λέω απέτυχε, εννοώ υποκειμενικά μιας και ένα βιβλίο, όταν δεν ταιριάζει σε κάποιους αναγνώστες, θα ταιριάξει σε άλλους.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Α.Π.: Αν φροντίζεις πάνω απ' όλα τον εαυτό σου και τα παιδιά σου, να έχουνε φαγητό στο τραπέζι καθώς και σωματική και ψυχική υγεία, τότε βυθίσου μες στα βιβλία.
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Α.Π.: Αυτόν που θα ήθελα να γράψουνε και στο νεκρομάρμαρό μου. «Εντάξει. Ωραία ήτανε.»
Ο Άρης Παχής απάντησε το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για το μυθιστόρημά του Καβαλάρης Θάνατος, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ελκυστής. Στην περίληψη διαβάζουμε:
Ένα στέλεχος επιχείρησης μαθαίνει συνταρακτικά νέα για την πορεία της υγείας του. Μια έφηβη, παιδί χωρισμένων γονιών, αντικρίζει τη σκληρή πλευρά της ζωής. Μια ομάδα αντρών, που συνεκτικό δεσμό έχουν την ανηθικότητα, είναι έτοιμη για την επόμενη μεγάλη της κίνηση, ενώ ένας στρόβιλος γεγονότων, δολοπλοκιών και οργής έρχεται να σαρώσει τα πάντα.Ένα βιβλίο που κοιτάζει στα μάτια τη σκοτεινή πλευρά της κοινωνίας και περιγράφει με τρόπο ωμό και κυνικό την ανθρώπινη ύπαρξη. Πίσω από την ασταθή ψυχολογία των χαρακτήρων και τη φρίκη που αυτή ξεσηκώνει, κρύβεται μια αλήθεια για τα όρια της ηθικής. Είναι η παραίτηση, η εκδίκηση ή η λύτρωση;
Ο Άρης Παχής γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Βόλο, όπου και διαμένει. Έχει αποφοιτήσει από το τμήμα Λογιστικής του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης. Το μυθιστόρημα Καβαλάρης Θάνατος αποτελεί το δεύτερο συγγραφικό του εγχείρημα, καθώς το πρώτο του, με τίτλο Η εκδίκηση της σβούρας (2022), έχει εκδοθεί και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως.
