Δάφνη.
Μια ψυχή που από μικρή ηλικία βιώνει την αδικία και την πίκρα. Η μοίρα τής παίζει άσχημα παιχνίδια και εκείνη προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της μετά από τα πολλαπλά χτυπήματα.
Βρίσκει τον έρωτα στα μάτια του Δημοσθένη. Η ζωή της γεμίζει φως μέχρι που πάλι το χέρι της μαύρης μοίρας κόβει το όνειρο. Tο βιβλίο ξεκινά δυναμικά, η γραφή μαγνητίζει από τις ζωντανές περιγραφές. Η γλώσσα απλή, μα γεμάτη νοήματα και εικόνες, κάνει τον αναγνώστη να νιώθει ότι βλέπει ταινία.
Η ιστορία της Δάφνης θα συνεχίζει να προβληματίζει τον αναγνώστη καθώς θα βρεθεί μετά τον θάνατο της μητέρας της στα χέρια της απόμακρης θείας Βασιλικής και ενώ η ζωή της ήταν ήρεμη θα γεμίσει από πόνο. Οι περιγραφές της συγγραφέως ανατριχιάζουν, δίνοντας το στίγμα της μεταπολεμικής εποχής όπου οι κοπέλες που έμεναν ορφανές και ήταν αναγκασμένες να καταλήξουν σε κάποιο συγγενικό πρόσωπο, η μεταχείρισή τους δεν ήταν πάντα ιδανική.
Η μοίρα όμως της μικρής κοπέλας έχει σκοπό να την χτυπήσει χωρίς έλεος. Ενός κακού μύρια έπονται... Αυτό το ρητό ταιριάζει απόλυτα στην ιστορία της Δάφνης.
Πρόκειται για ένα βιβλίο με πολλές ανατροπές με ίντριγκα και μια πλοκή πολύ καλά δεμένη από τη δημιουργό.
Μας δίνει πολλά στοιχεία για την εποχή που διαδραματίζεται το βιβλίο θυμίζοντάς στους παλαιότερους την σκληρότητα της κοινωνίας, μιας κοινωνίας που δεν χαρίζεται. Τα χρόνια, που περιγράφει η συγγραφέας, είναι ιδιαίτερα σκληρά και ενώ η χώρα μας προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της μετά από έναν άδικο και αιματηρό εμφύλιο πόλεμο, η δικαιοσύνη καταδικάζει σκληρά νέα κορίτσια χωρίς κανένα ελαφρυντικό, πλημμελήματα με μεγάλες καταδίκες.
Το βιβλίο με προέτρεψε να πράξω μια έρευνα για τα κορίτσια αυτά που χάθηκαν στο παράλογο μιας τυφλής δικαιοσύνης και ομολογώ ότι προς στιγμήν είχα την αίσθηση ότι η συγγραφέας ήταν εκεί και, σαν ένα άλλο μάτι, σαν να τα έζησε. Είναι σημαντικό τέτοιες σελίδες της ελληνικής ιστορίας να μη μένουν κρυφές, να συζητιούνται, να μην ξεχαστούν.
Η συγγραφέας χειρίζεται το θέμα μα σεβασμό και σοβαρότητα εις μνήμη όλων αυτών των γυναικών. Ένα βιβλίο-σταθμός ακόμα και στις μέρες μας δεδομένων τον γεγονότων (γυναικοκτονίες).
Ο λόγος ρέει τραβώντας το ενδιαφέρον του αναγνώστη.
Χρησιμοποιεί εμφατικές προτάσεις που ζωντανεύουν το κείμενο «χαρακώνοντας» την ψυχή του αναγνώστη.
Η Μαρία Γαβριελάτου μάς έχει συνηθίσει με την ανατρεπτική γραφή της και το βάθος των νοημάτων που κρύβουν τα βιβλία της.
Το προτείνω, σκεπτόμενη ότι θα σας κρατήσει πολύ καλή συντροφιά.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Το μυθιστόρημα της Μαρίας Γαβριελάτου Οι μοίρες της αστροφεγγιάς κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Έξη.
