koukidaki: Το χαμένο πεφταστέρι

Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Φωνή τέχνης: Έχουμε πρωτιές! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ e-books ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο –παρακολουθείτε όλα τα είδη– ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.

ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθoπλασίες: Από τις στάχτες της Καντάνου * Σαν μαργαριτάρι από σ' αγαπώ * 4ος όροφος * Τα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης * Ιόντα θανάτου * Ο βυθός αλλιώς ** Διηγήματα: Pelota * Backpack: Ιστορίες χίμαιρες * Πέτα μακριά, Πέπε ** Διάφορα άλλα: Βιβλιοδώρα από τις εκδόσεις Ελκυστής ** Ποίηση: Δεύτερη φωνή Ι * Το ξενοδοχείο της αυτοπραγμάτωσης * λοιπόν, ** Για παιδιά: Η περιπετειώδης εξαφάνιση του Καλτσάκη * Ρόνι ο Σαλιγκαρόνης

Το χαμένο πεφταστέρι

Ρόζα Βλαχογιάννη

Πίνακας Yiannis Kaminis [Άτιτλο, ακρυλικό σε καμβά]

Πενθώ για τα χαμένα πεφταστέρια των παιδιών, που οι ευχές τους δεν εκπληρώθηκαν.

Παιδιά ανίερων πολέμων, τσακισμένων ονείρων και εκείνα που τους έκλεψαν για πάντα το χαμόγελο.

Σε ποιον άνεμο θα στραφούν, να τους φέρει πίσω τον ήλιο;

Από ποια μητέρα θα γυρέψουν το δίκαιο, τη χαμένη αθωότητα;

Μόνα κρυώνουν στ' αγιάζι των ψυχών τους, χωρίς πατρίδα, χωρίς ουρανό.

Να τα σκεπάσω θέλω στις φτερούγες μου, να λυτρωθούν απ' την κόλαση των άλλων.

Μα ως φαίνεται, σωτήρες δεν βρίσκονται, ούτε νόμοι στα δικά μας μέτρα.

Πενθούμε μονάχα περισσότερο,

ώσπου να 'ρθουν οι καιροί,

χωρίς άλλα χαμένα πεφταστέρια…

🌰

Copyright © Ρόζα Βλαχογιάννη All rights reserved, 2024

Πρώτη δημοσίευση

Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Yiannis Kaminis [Άτιτλο, ακρυλικό σε καμβά]

Σημείωση ποιήτριας: Το χαμένο πεφταστέρι το έγραψα με αφορμή την κακοποίηση των παιδιών από τον «στοργικό» πατέρα-τέρας της Βουλής αλλά και για τα χιλιάδες κακοποιημένα παιδιά και τα θύματα των πόλεμων. Συγχρόνως και για το αδικημένο παιδί μέσα μας, που το φιμώνουμε.