Χρήστου Ντικμπασάνη
πίσω από κομήτες και αστεροειδείς,
πίσω απ' το δυνατό φως άστρων νεογέννητων,
όταν τα όνειρα και οι πόθοι μου
κραυγάζουν για την αδικαιολόγητη
Αδιάφορος δεν είμαι
στις επιθυμίες της ψυχής μου
μα τα φτερά του Ερμή
στην πλάτη μου δεν ταιριάζουν
Φοβάμαι να πετάξω μακριά
και ας λέω ψέματα
πως οι λέξεις της ανύψωσης και της απόδρασης
απ' τη φυλακή της Γης είναι βαριές
Είμαι ένας δειλός και μικροπρεπής μεταξοσκώληκας
που δεν τολμώ να γίνω πεταλούδα
Ανυπόστατες οι δικαιολογίες μου
και οι σκέψεις μου ομιχλώδεις
Μου αρέσει η ζεστασιά του κουκουλιού μου
Ζαρώνω μέσα του
γυμνός, ασφαλής, προστατευμένος
Έτσι νομίζω τουλάχιστον
Σαν από χρόνια λησμονημένος ναυαγός
έχω συνηθίσει το αναπόφευκτο της μοναξιάς μου
Τη λευτεριά μου την αφήνω για κάποια άλλη άνοιξη,
για κάποιο άλλο θέρος
Εξάλλου απέχει τόσο πολύ η αιωνιότητα
🌸
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο της Stella Papa [Όταν η απόγνωση συναντά την ελπίδα, ακρυλικό και κάρβουνο σε canvas paper]