Ευαγγελίας Αλιβιζάτου
Οι κούκλες δεν μιλούν, μόνο ακούν
μόνο στέκονται στα βάσανά σου.
Το λευκό της δέρμα χλομό…
Αντικατοπτρίζει τα κόκκινα χείλη πιο έντονα.
Τα ακροδάκτυλά της, φινέτσα…
Επιθυμεί να αγγίξει το μέλλον της.
Επιθυμεί να σταθεί περίοπτη
στη θέση που αξίζει.
Μα ακόμη στέκει μετέωρη
με παγωμένο βλέμμα.
Δεν ήρθε το κατάλληλο χέρι
να την αγκαλιάσει.
Οι σιωπές την φοβίζουν.
Το φιλντισένιο σερβίτσιο δίπλα της
καμαρώνει.
Αυτό είναι πιο χρήσιμο
πιο απαραίτητο.
Ντυμένη στα κόκκινα
προσεύχεται τη θαλπωρή...
Δυο μάτια παιδικά στέκονται
την κοιτούν επίμονα.
Μήτε γελά, μήτε αντιδρά.
Το σερβίτσιο ψιθυρίζει
το δικό του αντίο.
Ειρωνικός αποχαιρετισμός...
Στα μάτια της κυλά ένα δάκρυ,
στο μάγουλό της στέκεται,
θαρραλέο.
Δυο παιδικά χέρια την αγκαλιάζουν.
Η ψυχή αγαλλιάζει.
Βρήκε την αγάπη της.
Το φιλντισένιο φλιτζάνι σπάει στα δύο.
🌸
Copyright © Ευαγγελία Αλιβιζάτου All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα του Ρόδη Κωνσταντόγλου [Persian bowl, 2023]