Ένα από τα βιβλία που επέλεξα να αγοράσω στην πρόσφατη 21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης ήταν και η συλλογή διηγημάτων της συγγραφέως Χρυσής Μαρούση, με τίτλο Το fauxτο-στέφανο. Ξεφυλλίζοντάς το στα γρήγορα ανακάλυψα ιστορίες που μου κέντρισαν αμέσως το ενδιαφέρον, κάνοντάς με μάλιστα να το ξεκινήσω το ίδιο βράδυ.
Μα πριν μοιραστώ μαζί σας περισσότερα στοιχεία για το αναγνωστικό μου βίωμα, ελάτε πρώτα να γνωρίσουμε την συγγραφέα μας. Όπως αναφέρεται και στην ιστοσελίδα του εκδοτικού οίκου Ελληνοεκδοτική, η Χρυσή Μαρούση ένιωσε απ' όταν ακόμη ήταν παιδί πως η πιο ταιριαστή λέξη για αυτήν ήταν η λέξη «καλλιτέχνης». Καταλάβαινε λοιπόν από τότε ότι μόνο με ένα μολύβι κι ένα κομμάτι χαρτί στα χέρια ένιωθε πραγματικά ο εαυτός της. Στην εφηβεία βρήκε καταφύγιο στη ζωγραφική και αρκετά σύντομα στις λέξεις. Ανασαίνοντας στίχους, ακολούθησε σπουδές αγιογραφίας, ώσπου η στιχουργική έδωσε την σκυτάλη στην πεζογραφία. Αυτό άλλωστε μπορείτε να το διαπιστώσετε κάλλιστα και στο βιβλίο Το fauxτο-στέφανο, μιας και στο οπισθόφυλλο σας περιμένει ένας ξεχωριστός QR κωδικός. Καλάροντάς τον θα απολαύσετε αμέσως πέντε τραγούδια, τις Σημερινές παραβολές. Με τον Ιπποκράτη Τέλιο, δημιούργησε την εκπομπή τέχνης Εξομολογήσεις με τη Χρυσή. Πρόκειται για μια σειρά συνεντεύξεων-πορτρέτων αξιόλογων καλλιτεχνών (2021-2023). Επίσης, υπέγραψε τα κείμενα της μουσικοθεατρικής παράστασης Μικρασία: Μη με λησμόνει (Θέατρο Κολοσσαίον, 2022). Από το 2022 ως και σήμερα γράφει στίχους για τραγούδια. Το 2024 υπέγραψε στιχουργικά το επετειακό τραγούδι για τα 50 χρόνια από την ίδρυση της Ιεράς Μητροπόλεως Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως, Ψηφιδωτό, σε μουσική Σωκράτη Παπαϊωάννου, το οποίο συμπεριλήφθηκε στο ντοκιμαντέρ για τα 50 χρόνια προσφοράς της Ιεράς Μητρόπολης.
Μένει στη Θεσσαλονίκη με τον σύζυγο και τα δυο της παιδιά. Ζει για να γράφει, με την ελπίδα πως όσα γράφει θα ζουν και χωρίς αυτήν. Το να χωρέσει ωστόσο μέσα σε λίγες γραμμές είναι δύσκολο, μα αποτελεί παράλληλα και μια πρόκληση. Ωστόσο, καλύτερα κι από αυτό το βιογραφικό θα σας τη συστήσουν τα βιβλία της, καθώς σε αυτά χωρά ολόκληρη, δίχως περιορισμούς λέξεων. Έργα της αποτελούν τα εξής: Κάθε λαβύρινθος κρύβει μια εξώπορτα (μυθιστόρημα, 2017, εκδ. Ownbook), Με νοιάζει, θέλω και μπορώ (παραμύθι, 2018, εκδ. Ownbook), Κρεμάλα (διήγημα στο συλλογικό έργο Ημερολόγια καραντίνας, 2020, εκδ. Ιανός), Το Ζηλιάνιο (παιδικό βιβλίο, 2023, εκδ. 24 γράμματα).
Κι αφού πήραμε μια γεύση από το βιογραφικό της συγγραφέως, ελάτε να περιπλανηθούμε τώρα στις σελίδες του έργου της Το fauxτο-στέφανο!
Έχουμε να κάνουμε με καθημερινές ιστορίες, οι οποίες είμαι απόλυτα σίγουρος ότι θα φανούν και σε εσάς αρκετά οικείες. Ακολουθώντας αρχικά ένα γράμμα μιας μάνας που της στέρησαν την ευκαιρία να χαρεί το παιδί της, βλέποντάς το να μεγαλώνει. Κι έπειτα, την ανάγκη μιας άλλης γυναίκας που αποζητά εκείνου του είδους την αγάπη που πιστεύει πως της αξίζει πραγματικά, παρόλο που πρόκειται για έναν έρωτα ενοχικό, γεμάτο τύψεις. Στη συνέχεια, θα έρθει στο προσκήνιο για να μας συστηθεί και ο περίφημος ζωγράφος Νικόλας. Εκείνος ο καλλιτέχνης με τα μεγάλα μυστικά και την ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη να γιατρέψει την ψυχή του. Ιχνηλατώντας, κατόπιν, τα βήματα των ηρώων που ο προορισμός τους είναι άγνωστος, ακολουθώντας ο καθένας την ανατρεπτική πυξίδα των προσωπικών τους επιδιώξεων. Παρακάτω γνωρίζουμε τον Βλάση. Τον καρπό ενός αληθινού έρωτα, που θα αποτελέσει και το μελλοντικό θύμα της υπέρμετρης φιλοδοξίας του, όπως και των προσωπικών του ονείρων. Μέχρι που μαθαίνουμε για την συμπονετική Αργυρώ και τον λυπημένο Λάζαρο. Αλλά και για την Λίνα με τη Νόπη. Την επιτομή της φιλίας.
Προσωπικά, με συνεπήραν οι περιγραφές, η δομή και η ανατρεπτική –τις περισσότερες φορές– κατάληξη των διηγημάτων. Απόλαυσα τις μικρές προτάσεις με τις γλαφυρές λέξεις, όντας όλες τους πλημμυρισμένες με την πιστή πραγματικότητα που «έχτισε» η φαντασία της κάνοντας την ανάγνωση να κυλά ευχάριστα, γεμάτη με ερωτηματικά από ηθικά διλλήματα.
Ιστορίες ανθρώπινες, βαθιά συναισθηματικές και εξομολογητικές. Με την συγγραφέα να σκάβει στο «εγώ» των πρωταγωνιστών, παραθέτοντάς μας τα κίνητρα, τα «θέλω», τις ενδόμυχες σκέψεις τους, κάτι που αυθόρμητα, σελίδα με τη σελίδα, μας οδηγεί στο να γινόμαστε ένα μαζί τους. Να συγκατανεύουμε τις αγωνίες και τ' ανεκπλήρωτα όνειρά τους. Ν' αποζητούμε τη δικαίωση στις επιθυμίες τους, το χαμόγελο στα χείλη τους, ανακαλύπτοντας σύντομα πως, ανάμεσα στις λέξεις, η συγγραφέας, έχει μπολιάσει συναισθήματα που μας αγγίζουν, μας κάνουν δικό τους, με λιτές προτάσεις, πλούσιες σε φως και σκοτάδι, πλημμυρισμένες όλες τους από μια ειλικρίνεια που άλλοτε πληγώνει σαν κοφτερή λεπίδα κι άλλοτε εξυψώνει στην ανείπωτη χαρά των ηρώων που στο ενδιάμεσο έγινε και δική μας.
Άλλωστε, αυτή δεν είναι η μαγεία που πρέπει να προσφέρει πάντοτε η πένα του συγγραφέα;
Σας εύχομαι ένα όμορφο αναγνωστικό ταξίδι!
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
