Έμπνευση και ελευθερία

Η υπέρτατη μορφή τέχνης είναι κατά τη γνώμη μου η κλασική μουσική διότι μπορεί να διεισδύσει στην καρδιά οποιουδήποτε την ακούσει και να του αφήσει τις πιο γλυκές αναμνήσεις.

Ένας χώρος που δημιουργήθηκε κυρίως για την τέχνη της μουσικής σε κάθε της μορφή είναι το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Εκεί, παρακολούθησα, με μεγάλη χαρά, μια συμπαραγωγή του Μεγάρου Μουσικής και της Underground Youth Orchestra σε εξαιρετικά κομμάτια από συνθέσεις των Beethoven, Shostakovich και Camille Saint-Saens.

Έμεινα μόνος

Νεφέλης Πηγή

Έμεινα μόνος μέσα στα τόσα πτώματα αναζητώντας ένα.

Έμεινα μόνος μέσα στις σκιάδες αναμνήσεις.

Έλα, δώσ' μου το χέρι σου, να περπατήσουμε μαζί,

Άγγελοι ονείρου

Ελένης Σταθοπούλου

Αφιερωμένο στα παιδιά του κόσμου,

τα πονεμένα σε ψυχή και σώμα,

και σε κείνα που ταξίδεψαν για τον άλλον κόσμο

ανυπεράσπιστα στο σκοτάδι των μεγάλων!

Σε λίμνης καθρεφτίστηκε νερά

νιφάδα πάλλευκη, χορεύτρια

στην πίστα ρόδων συναγμένων

σε γέλιων παιδικών πανέρι.

Στον Φρίξο

Ρόζας Βλαχογιάννη

Αντίο δεν υπάρχει για φίλους γκαρδιακούς μ' αθώο βλέμμα.

Ούτε αποχαιρετισμός για κείνους που θα ξαναδείς στη χώρα των θαυμάτων.

Στο δέντρο της ζωής δεν θα χαράξεις λόγια θλίψης.

Βόλτες, μυρωδιές και αναμνήσεις δεν ξεχνιούνται.

Γιατί όλα όσα αγαπάς, βρίσκονται στο κέντρο της καρδιάς σου.

Κι εσύ πιστέ μου φίλε, πάντα εδώ θα μένεις…

🌸

Copyright © Ρόζα Βλαχογιάννη All rights reserved, Δεκέμβριος 2024

Πρώτη δημοσίευση

Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε φωτογραφία του Φρίξου

Αλίκη Γεωργούλη

Από τις σημαντικότερες Ελληνίδες ηθοποιούς, η Αλίκη Γεωργούλη, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1931 και σπούδασε στην Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Πραγματοποίησε την πρώτη της θεατρική εμφάνιση το 1953 με τον θίασο του Μάνου Κατράκη και της Ασπασίας Παπαθανασίου στο έργο του Σω Ο άνθρωπος του διαβόλου. Με τον ίδιο θίασο πήρε μέρος και σε άλλα έργα από το παγκόσμιο δραματολόγιο, όπως: Βαθιές είναι οι ρίζες, Οθέλος του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, Ευγενία Γκραντέ του Μπαλζάκ κ.α.

Το γέλιο των σκύλων

Η συλλογή διηγημάτων Το γέλιο των σκύλων περιλαμβάνει ιστορίες-κόσμους ολόκληρους που «ζουν» κι αναπνέουν σε δύο δυόμιση σελίδες το πολύ, γραμμένους με μια γλώσσα λιτή αλλά ανατρεπτική, καίρια, με υποδόριο χιούμορ συχνά, με δόσεις σουρεαλισμού και τρυφερότητας... για τους απλούς λαϊκούς ανθρώπους, τις γειτονιές της πόλης, την λούμπεν πλευρά της, τις παράξενες περσόνες της... με τη ματιά της παρατηρήτριας, της ανήσυχης και της λάτρης του λαϊκού πολιτισμού και σύγχρονης λαογράφου. Της πεζογράφου, που χρίζει ήρωες όχι τους προβεβλημένους, τους αναγνωρίσιμους, τους παράγοντες του δημοσίου βίου, αλλά τους απλούς, τους απαρατήρητους, τους αόρατους, τους σιωπηλούς, τους μελαγχολικούς, τους απαξιωμένους, τους ξεπεσμένους, τους παράξενους, τους αθυρόστομους, τους ψυχασθενείς, τους έχοντες ανεπούλωτα ψυχικά τραύματα, τους παράφρονες, τους τρελαμένους, τους μοναχικούς, τους γέρους, τις γιαγιάδες, τους μυστικοπαθείς, τις λεσβίες, τους κανιβαλικούς, τους ανώμαλους, τους απάνθρωπους…

Το μπαλόνι που φοβόταν να πετάξει: Όταν οι φόβοι γίνονται «φτερά» και σε πάνε όσο πιο ψηλά μπορείς να φτάσεις

Μικροί μου φίλοι, σας αρέσει να παίζετε με μπαλόνια; Να τα πετάτε ψηλά και να περιμένετε να έρθουν ξανά πίσω στα χέρια σας; Αν απαντήσατε θετικά, ετοιμαστείτε να σας παρουσιάσω ένα όμορφο βιβλίο, γεμάτο συναισθήματα!

Το Μαριουλάκι

Ένα από τα πιο γλυκά βιβλία πεζογραφίας που διάβασα τον τελευταίο καιρό είναι Το Μαριουλάκι της Μαργαρίτας Στ. Κοντού, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν. Κι επίτηδες δεν το χαρακτηρίζω ως μυθοπλασία καθώς, όπως γίνεται σαφές, η ιστορία της Μαρίας, της ηρωίδας της νουβέλας αυτής, είναι αληθινή.