koukidaki: Αγάπη, Πίστη, Ελπίδα

Έντεν φον Χόρβατ

Οι Φαίδρα Παπανικολάου, Ιορδάνης Καλέσης, Δήμητρα Μπάσιου και Τιγκράν Αμπραμιάν σε φωτογράφηση για την παράσταση «Αγάπη, Πίστη, Ελπίδα»

Μπορεί ο άνθρωπος να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του, την ελπίδα και την ανθρωπιά του μέσα σε μια κοινωνία άδικη, ψυχρή και απάνθρωπα οργανωμένη; Αυτό είναι το καίριο ερώτημα που θέτει ο Έντεν φον Χόρβατ στο συγκλονιστικό και επίκαιρο έργο του Αγάπη, Πίστη, Ελπίδα.

Η παράσταση θα παρουσιάζεται στο Από Κοινού θέατρο στον Κεραμεικό από τις 5 Νοεμβρίου 2025 και κάθε Τετάρτη στις 20.15.

Μιλώντας ο ίδιος για το έργο του, σημείωνε: «Πίστη, Αγάπη, Ελπίδα θα μπορούσαν να τιτλοφορούνται όλα μου τα θεατρικά έργα, καθώς διαδραματίζονται σε καιρούς κατά τους οποίους το να πιστεύει, να αγαπά και να ελπίζει κανείς είναι μια αναγκαία ουτοπία.».

Η ιστορία διαδραματίζεται σε μια εποχή οικονομικής κρίσης, ανεργίας και κοινωνικής αποσάθρωσης. Στο επίκεντρο βρίσκεται μια νεαρή γυναίκα που αγωνίζεται να επιβιώσει με αξιοπρέπεια. Άνεργη και χωρίς καμία στήριξη, δεν έχει άδεια ασκήσεως επαγγέλματος και για να την αποκτήσει, χρειάζεται χρήματα. Αποφασίζει να πουλήσει το σώμα της όσο είναι ακόμα ζωντανή, ελπίζοντας έτσι να συγκεντρώσει τα χρήματα για την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ως πλανόδια πωλήτρια εσωρούχων. Εξαιτίας ενός ληξιπρόθεσμου προστίμου προκειμένου να πληρώσει την άδεια της αυτή δανείζεται ένα μικρό ποσό, κατηγορείται για απάτη και συλλαμβάνεται. Στην αποφυλάκισή της βρίσκεται αντιμέτωπη με την ίδια σκληρή πραγματικότητα – την απόρριψη και τη μοναξιά.

Η πορεία της την φέρνει αντιμέτωπη με τη γραφειοκρατία, την εξουσία, μία κυνική έμπορο, έναν βοηθό ιατροδικαστή και έναν άντρα που διχάζεται ανάμεσα στο συναίσθημα και το καθήκον, πρόσωπα που σκιαγραφούν μια κοινωνία σε ηθική κρίση.

Σκηνοθετικό σημείωμα:

Ο Χόρβατ δεν καταγράφει την ιστορία μιας γυναίκας· φωτίζει την τραγικότητα του απλού ανθρώπου, εκείνου που παλεύει να επιβιώσει και συνθλίβεται από έναν μηχανισμό αδιάφορο και απάνθρωπο. Σκηνοθετικά, επέλεξα μια γυμνή, σχεδόν άδεια ατμόσφαιρα. Ήθελα να αφήσω χώρο να ακουστεί η σιωπή, το βάρος της απάθειας. Οι χαρακτήρες εμφανίζονται σαν παραμορφωμένα είδωλα, για να αναδειχθεί η μηχανικότητα με την οποία λειτουργεί η κοινωνία απέναντι στον άνθρωπο.

Oι εικόνες του Χόρβατ μοιάζουν σήμερα πιο οικείες από ποτέ: η ανασφάλεια, η εκμετάλλευση και κυρίως η αίσθηση ότι το άτομο είναι αόρατο μπροστά στην κοινωνική μηχανή. Αναδεικνύοντας έτσι τη βία του συστήματος, τον παραλογισμό της γραφειοκρατίας, τον εκφασισμό της καθημερινότητας και την αυθαιρεσία της εξουσίας.