Βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Μάικλ Κράιτον (Η Σφαίρα [1987], Το στέλεχος Ανδρομέδα [1969]), η ταινία επιστημονικής φαντασίας Jurassic Park έκανε πρεμιέρα στις 9 Ιουνίου του 1993 συγκεντρώνοντας συνολικά πάνω από 1 δις δολάρια παγκοσμίως. Πρωταγωνιστούν οι: Σαμ Νιλ, Λόρα Ντερν, Τζεφ Γκόλντμπλουμ, Ρίτσαρντ Ατένμπορο κ.α. Κέρδισε 3 Όσκαρ (Καλύτερο Μοντάζ Ήχου, Καλύτερη Μίξη Ήχου και Οπτικά Εφέ).
Ο Τζον Χάμοντ, ένας δισεκατομμυριούχος, με τη βοήθεια γενετικών επιστημόνων, οι οποίοι κατάφεραν να επαναφέρουν πίσω κλωνοποιημένους δεινόσαυρους, ανοίγει ένα πάρκο ψυχαγωγίας σε κάποιο νησί της Κόστα Ρίκα. Όλα φαίνεται να πηγαίνουν καλά, μέχρι τη στιγμή που ο Χάμοντ, με μια μικρή ομάδα έμπειρων και ειδικών επιστημόνων, επισκέπτονται το Ιουράσιο Πάρκο με σκοπό να του δώσουν την τελική έγκριση. Όλα πάνε λάθος –όπως ήταν αναμενόμενο– οι προστατευτικοί ηλεκτροφόροι φράκτες απενεργοποιούνται και οι σαρκοφάγοι δεινόσαυροι ελευθερώνονται...
Η υπέροχη ιδέα του Μάικλ Κράιτον μεταμορφώθηκε σε βιβλίο κι εκείνο με τη σειρά του σε μια, εξίσου υπέροχη, ταινία με την υπογραφή ενός ογκόλιθου στον χώρο του θεάματος. Αναμφισβήτητα, το 1993 ήταν η χρονιά του Στίβεν Σπίλμπεργκ, όχι μόνο έσπασε τα ταμεία με το Jurassic Park, αλλά κέρδισε την εκτίμηση της Ακαδημίας Κινηματογράφου με την σπαρακτική Λίστα του Σίντλερ, η οποία του χάρισε το χρυσό αγαλματίδιο καλύτερης ταινίας αλλά και σκηνοθεσίας, που τόσο ποθούσε. Τέσσερα χρόνια αργότερα προσπάθησε να επαναλάβει την ίδια συνταγή (The Lost World και Amistad) χωρίς να έχει την ίδια «νοστιμιά».
Το 1993 ήταν επίσης η χρονιά του Τζον Γουίλιαμς. Όχι μόνο κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Μουσικής Επένδυσης για το Schindler's List (αφήνοντας πίσω τους αξιόλογους συνυποψήφιούς του: Έλμερ Μπερνστάιν για το The Age of Innocence, Ντέιβ Γκρούσιν για το The Firm, Τζέιμς Νιούτον Χάουαρντ για το The Fugitive και Ρίτσαρντ Ρόμπινς για το The Remains of the Day) αλλά συνέθεσε δυο τόσο διαφορετικά σάουντρακ, τα οποία συγκαταλέγονται στις καλύτερες δουλειές του συνθέτη.
Αδίκως και αδικαιολογήτως απών από τις υποψηφιότητες για Όσκαρ Καλύτερης Μουσικής Επένδυσης, το Jurassic Park είναι ένα υπέροχο μουσικό διαμάντι, που όχι μόνο δεν χάνει τη λάμψη του στο πέρασμα του χρόνου αλλά γίνεται ολοένα και πιο λαμπερό, μέσα στη μουσική ένδεια της εποχής μας. Σε αντίθεση με τον ασπρόμαυρο, βαρύ, δραματικό τόνο της Λίστας του Σίντλερ, το θέμα του Jurassic Park είναι μια θριαμβευτική ανοιξιάτικη φανφάρα με αισιόδοξες πινελιές της ορχήστρας.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Τζον Γουίλιαμς κλήθηκε να γράψει μουσική για ταινία με τέρατα· το αιμοβόρο Jaws, αυτό το υπέροχο σάουντρακ, που ακόμη και σήμερα στοιχειώνει τους κολυμβητές, ήταν η αρχική επιτυχημένη δουλειά, σε μια εξίσου υπέροχη ταινία. Ωστόσο, παρότι το Jurassic Park είναι μια περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας με έντονα στοιχεία τρόμου, η προσέγγιση του συνθέτη ήταν διαφορετική.
Εστίασε στο δέος, αυτή τη γοητεία που ασκούν τα γιγάντια ερπετά, που χάθηκαν από τον πλανήτη πριν από πολύ καιρό. Τους έδωσε ένα ηρωικό θέμα παρουσιάζοντας με σεβασμό τα πλάσματα αυτά, μια χορογραφία μπαλέτου με αργοκίνητες πιρουέτες στα καταπράσινα λιβάδια αλλά και στο πυκνό δάσος.
Το κομμάτι Journey to the Island μας εισάγει με τον καλύτερο τρόπο στον κόσμο του πάρκου. Το ελικόπτερο κατευθύνεται στο νησί Νούμπλαρ και ταυτόχρονα γνωρίζουμε τους ήρωές μας. Όταν επιτέλους φτάνει στον προορισμό του η αψεγάδιαστη σκηνοθεσία του Σπίλμπεργκ, με εκπληκτικά πλάνα, δίνει την ευκαιρία στον Τζον Γουίλιαμς να γράψει ένα υπέροχο θέμα, μια ηρωική φανφάρα για το πάρκο, όπως ακριβώς το οραματίστηκε ο ιδρυτής Τζον Χάμοντ (Ρίτσαρντ Ατένμπορο) και κατ' επέκταση ο συγγραφέας Μάικλ Κράιτον. Κάπως έτσι, η σκηνοθεσία και η μουσική βάζουν τον θεατή μέσα σε ένα ρόλερ κόστερ και τον αφήνουν να παρακολουθεί έκπληκτος το τοπίο. Το ελικόπτερο προσγειώνεται και οι ήρωές μας μπαίνουν στα τζιπάκια. Η μουσική, πιστή σύμμαχος της εικόνας, γίνεται για λίγο πιο παιχνιδιάρικη μέχρι να βρεθούν στο καταπράσινο λιβάδι και τότε έρχεται μια ακόμη κλασική σκηνή με τους έκπληκτους Σαμ Νιλ και Λόρα Ντερν να κοιτάζουν με δέος το τεράστιο ερπετό που τρώει με ράθυμες κινήσεις το γεύμα του. Εκείνη τη στιγμή, οι δυο ήρωες αντέδρασαν όπως οι θεατές της δεκαετίας του 1990, όταν αντίκρισαν για πρώτη φορά τα αξεπέραστα οπτικά εφέ της ομάδας των Ντένις Μούρεν και Σταν Γουίνστον. Η μουσική κρατά τον ηρωικό τόνο της καθώς ο Τζον Χάμοντ λέει: «Δρ Γκραντ, αγαπητή μου δρ Σάτλερ, καλώς ήρθατε... στο Τζουράσικ Παρκ!». Ρίγη συγκίνησης, δέος, θαυμασμός...
Δεν είναι, όμως, όλα τόσο γλυκούλικα σε τούτο το σάουντρακ. Υπάρχουν και πιο σκοτεινά επιθετικά θέματα, όπως τα: Eye to Eye ή ακόμα καλύτερα το The Raptor Attack. Ο Σπίλμπεργκ κλιμακώνει την ένταση και την αγωνία κλείνοντας δυο πιτσιρίκια μέσα στην κουζίνα με δύο βελοσιράπτορες, τους πιο επικινδύνους/ευφυείς δεινοσαύρους του πάρκου, να τα καταδιώκουν. Η μουσική υφή είναι σκοτεινή, φέρνει κάτι πρωτόγνωρο, ανακατεύει αρώματα της ζούγκλας, τα επιθετικά ένστικτα των πλασμάτων και ο Γουίλιαμς παίζει με άνεση στο γήπεδό του, κάνοντας έκδηλο τον ενθουσιασμό του. Δυο μικρά άπειρα ανθρωπάκια εναντίον δύο έμπειρων θηρευτών. Η μουσική γίνεται ειρωνική, επικίνδυνη, καθώς οι βελοσιράπτορες πλησιάζουν τα παιδιά...
Είναι το Jurassic Park μια απλή ταινία με τέρατα; Όχι, γι' αυτό και ο συνθέτης το υπογραμμίζει με έντονα χρώματα για να γίνεται εύκολα αντιληπτό από όλους. Όταν ο άνθρωπος το παίζει θεός και παρεμβαίνει στη μητέρα φύση οι συνέπειες είναι καταστροφικές. Αυτό ακριβώς μας περιγράφει το κομμάτι Welcome to Jurassic Park καθώς το ελικόπτερο χάνεται στο βάθος του ορίζοντα, στο φινάλε της ταινίας, με το πιάνο να παίρνει όλη την ένταση του θεατή, με το γλυκό θέμα της ταινίας. Ένα πουλί πετάει πάνω από τον ωκεανό και το ηλιοβασίλεμα δίνει μια αίσθηση ασφάλειας και ανακούφισης. Ένα μήνυμα πλανιέται στην ατμόσφαιρα. Δεν χρειάζεται να επαναφέρουμε πίσω κάτι που η φύση, συνετά, θέλησε να σβήσει πριν εκατομμύρια χρόνια, δεν χρειάζεται να επαναφέρουμε πίσω τους δεινόσαυρους, επειδή δεν έφυγαν ποτέ από τη γη, τα πουλιά είναι η συνέχειά τους στον εξελικτικό κύκλο της ζωής.
Η δημιουργικότητα του Τζον Γουίλιαμς δεν έχει όρια, παίζει με την ορχήστρα και προσθέτει διάσπαρτες πινελιές συνθεσάιζερ χωρίς να χάνει το κέφι του. Τη δεκαετία του 1990, ο συνθέτης έγραψε μερικά από τα πιο αξιόλογα σάουντρακ της καριέρας του όπως: Hook [1991], Far and Away [1992], Seven Years in Tibet [1997], Saving Private Ryan [1998], Star Wars: Episode I The Phantom Menace [1999].
Το σάουντρακ κυκλοφόρησε το Μάιο του 1993 από τη MCA Records. Το 2013 κυκλοφόρησε σε ψηφιακή μορφή, για την 20ή επέτειο, από την Geffen Records με τέσσερα επιπλέον κομμάτια (The History Lesson, Stalling Around, The Coming Storm και Hungry Raptor) ενώ το 2022 η La-La Land Records κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ με διπλό cd γεμάτο επιπλέον υλικό για τους συλλέκτες.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Συνθέτης: John Williams
Δισκογραφική: MCA
Tracklisting:
1. Opening Titles
2. Jurassic Park (Theme)
3. Incident at Isla Nublar
4. Journey to the Island
5. The Raptor Attack
6. Hatching Baby Raptor
7. Welcome to Jurassic Park
8. My Friend the Brachiosaurus
9. Dennis Steals the Embryo
10. A Tree for My Bed
11. High-Wire Stunts
12. Remembering Petticoat Lane
13. Jurassic Park Gate
14. Eye to Eye
15. T-Rex Rescue & Finale
16. End Credits
