Καλώς ήρθατε στο koukidaki.gr. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για εσάς;
Αρετή Καμπίτση: Καλώς σας βρήκα και σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. Ζω και εργάζομαι στα Χανιά. Αγαπώ τη γραφή και τη ζωγραφική και φυσικά τη θάλασσα, την οποία χαίρομαι ιδιαίτερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Το καλοκαίρι είναι η αγαπημένη μου εποχή, παρόλο που έχω γεννηθεί μες στο καταχείμωνο. Μου αρέσουν οι άνθρωποι που έχουν ειλικρινείς προθέσεις και αποφεύγω εκείνους που αναζητούν διακαώς την κορυφή με όποιο κόστος, τους οποίους προσωπικά ονομάζω «πεινασμένους». Χαίρομαι με όσους αγωνίζονται για το προσωπικό και το γενικό καλό με πράξεις κι όχι με λόγια.
Οι Λευκές μνήμες είναι η νέα σας νουβέλα. Μιλήστε μας γι' αυτή...
Α.Κ.: Οι «Λευκές μνήμες» είναι ένα βιβλίο που γεννήθηκε από την ανάγκη μου να γυρίσω πίσω, στο παρελθόν μου και να το βιώσω ξανά, ώριμη πια, διανθίζοντάς το με τον χαρακτήρα της ηρωίδας μου Νόρας και τη βοήθεια των υπόλοιπων ηρώων μου. Ως σκέψη αρχικά, που στην πορεία ολοκληρώθηκε σε μια ιστορία. Συμβολίζει, για μένα, το τέλος μιας εποχής, δικής μου εσωτερικής αλλά και συγγραφικής, με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του ψυχογραφήματος. Είναι το κλείσιμο ενός κύκλου και το άνοιγμα ενός νέου.
Τι μπορεί να λείπει από τη ζωή μιας επιτυχημένης γυναίκας; Τι συμβαίνει στον εσωτερικό κόσμο της ηρωίδας σας;
Α.Κ.: Το πιο συχνό που λείπει από τη ζωή μιας επιτυχημένης γυναίκας είναι η αποδοχή της επιτυχίας, της από την ίδια αρχικά και ύστερα από τους άλλους, και έπειτα αυτό που σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να κρύβεται πίσω από την αγωνία της για την επιτυχία: η κάλυψη αναγκών που δεν ικανοποιήθηκαν. Η ηρωίδα μου Νόρα, καθόλα επιτυχημένη, αναζητά το μητρικό χάδι, την αποδοχή γενικότερα, που την ψάχνει στα πιο αλλόκοτα μέρη και στους πιο ακατάλληλους ανθρώπους. Της λείπει η ζωή με την ολοκληρωμένη έννοια.
Ποιο ήταν το ερέθισμα να ασχοληθείτε με μια γυναίκα όπως η Νόρα; Ποια μηνύματα θέλετε να περάσετε μέσα από το έργο σας;
Α.Κ.: Το ερέθισμα ήταν η ανάγκη μου να εξηγήσω στον εαυτό μου το παρελθόν μου, να το νιώσω και να το συγχωρέσω. Αν μπορούσα να περάσω ένα μήνυμα αυτό θα ήταν να κοιτάμε μπροστά, η ζωή είναι μόνο μπροστά.
Πιστεύετε πως οι υγιείς μνήμες είναι μια ασφαλής κατάδυση στη λήθη για να ξεφύγουμε από τον σημερινό άτεγκτο κόσμο ή μήπως αυτή η προσκόλληση στο παρελθόν μας κάνει κακό;
Α.Κ.: Οι ασφαλείς μνήμες σαφώς και είναι ένα καταφύγιο φιλικό όταν όλα γύρω μάς ζορίζουν. Είναι καλό να καταφεύγουμε στα «ωραία χρόνια», αρκεί να μην μένουμε για πολύ εκεί. Είναι σημαντικό να ζούμε στο παρόν, χρησιμοποιώντας λίγη από τη γλυκιά χρυσόσκονη του παρελθόντος μας, αλλιώς η ζωή μας γίνεται ένα φάντασμα κι εμείς παρατηρητές της.
Τι γίνεται στην αντίθετη περίπτωση; Όταν οι μνήμες είναι άσχημες και τοξικές; Πόσο εύκολο είναι να απαλλαγούμε από αυτές;
Α.Κ.: Όταν οι μνήμες είναι άσχημες και τοξικές τα πράγματα δυσκολεύουν. Δεν υπάρχει αυτό το ασφαλές καταφύγιο που αναφέραμε πιο πριν. Δεν υπάρχει η ρίζα που θα μας κρατήσει σίγουρους και σταθερούς, όταν η ζωή δυσκολέψει και κινδυνεύουμε να γίνουμε βορά στα άσχημα ένστικτα των κακόβουλων ανθρώπων. Εκεί χρειάζεται να επιστρατεύσουμε ακόμα και την πιο μικρή, την ελάχιστη, δύναμη που πάντα, παρ' όλα αυτά, υπάρχει μέσα μας. Δεν πιστεύω ότι απαλλασσόμαστε ποτέ από τις άσχημες μνήμες. Μπορούμε όμως να καταφέρουμε κάτι πολύ σπουδαίο: να τις κοιτάζουμε κατάματα χωρίς να μας πληγώνουν και να μας τρομάζουν.
Ως συγγραφέας λαμβάνετε συνεχώς ερεθίσματα από το περιβάλλον σας. Αφουγκράζεστε την κοινωνία. Τι πιστεύετε ότι πάει λάθος στην ανθρωπότητα;
Α.Κ.: Όλα. Όλα πάνε λάθος. Από την αποκοπή του ανθρώπου από τη φύση, αυτή την απαραίτητη και αναγκαία επαφή με τη γη, μέχρι την απληστία και το ανελέητο κυνηγητό για την επιτυχία και κάθε λογής υλικού αγαθού. Πιστεύω πως όλο αυτό το λάθος μπορεί να μειωθεί όταν καταφέρουμε να ζήσουμε στη σιωπή. Έστω για λίγο. Φύση και σιωπή. Το φάρμακο για όλα και η θεραπεία όλων.
Ποιο από τα βιβλία σας ξεχωρίζετε; Υπάρχει κάποιος ήρωας ή ηρωίδα που κατέχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά σας;
Α.Κ.: Τις «Λευκές μνήμες», φυσικά. Μου έδωσαν μεγάλες χαρές και αγαπώ πολύ όλους τους ήρωες του βιβλίου. Σε καθέναν από αυτούς υπάρχει και ένα κομμάτι της προσωπικότητάς μου. Όλοι μαζί, είμαστε ένα.
Τι διαβάζει αυτή την εποχή η Αρετή Καμπίτση; Ποιο είδος προτιμά γενικά;
Α.Κ.: Διαβάζω πολλά και διάφορα, βιβλία φίλων συγγραφέων και μη. Προτιμώ το είδος που ταιριάζει κάθε φορά στη διάθεσή μου.
θα θέλατε να μας πείτε το αγαπημένο σας βιβλίο, τραγούδι και ταινία;
Α.Κ.: Αν μπορούσα να ξεχωρίσω ένα βιβλίο αυτό είναι τα «Πέτρινα ημερολόγια» της Κάρολ Σμιθ. Μου άρεσε πάρα πολύ. Αγαπημένο μου τραγούδι είναι «Ο Ερωτόκριτος», σε ερμηνεία του Χαρούλη και από τις ταινίες, έχω ξεχωρίσει στην καρδιά μου «Το κορίτσι που άφησα πίσω», την οποία ταινία βλέπω τουλάχιστον δύο φορές τον χρόνο. Τη λατρεύω!
Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια;
Α.Κ.: Έχω ήδη ολοκληρώσει το επόμενο βιβλίο μου, διαφορετικό από τα προηγούμενα, αφού όπως προανέφερα έκλεισε ένας κύκλος και άνοιξε ένας καινούργιος, και περιμένω με χαρά και γλυκιά προσμονή την έκδοσή του από τις εκδόσεις Φιλιππότη.
Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση και σας εύχομαι κάθε καλό σε όλα τα επίπεδα.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Η Αρετή Καμπίτση έκανε το ντεμπούτο της στο χώρο της λογοτεχνίας το 2018 με το βιβλίο Μικροί θεοί (εκδόσεις Πνοή) Ακολούθησαν τα: Οργισμένες μέρες (εκδόσεις Βακχικόν), Όχι δάκρυα για τη Φραν (εκδόσεις Γράφημα) και οι Λευκές μνήμες (εκδόσεις Φιλιππότη).
