Από τους σημαντικότερους ηθοποιούς της επιθεώρησης, ο Νίκος Σταυρίδης, γεννήθηκε το 1910 στο Βαθύ της Σάμου και σε ηλικία δεκαεννέα ετών πραγματοποίησε την πρώτη του θεατρική εμφάνιση με την επιθεώρηση Λοβιτούρα που ανέβηκε από τον θίασο των σπουδαίων ηθοποιών του μουσικού θεάτρου Μαρίκας Μαντινείου και Βασίλη Αυλωνίτη. Η θεατρική του πορεία συνεχίστηκε με οπερέτες που ανέβαζε ο Μ. Ζαφειρίου με τον θίασό του κι αργότερα συνδυάστηκε με το ιστορικό θέατρο Μακέδου όπως και με άλλους θιάσους της μουσικής σκηνής. Τον βρίσκουμε όμως και σε έργα πρόζας, όπως στην Τύχη της Μαρούλας του Δημητρίου Κορομηλά.
Από τη δεκαετία του '40 άρχισε να συγκροτεί τους δικούς του θιάσους ή να συνεργάζεται με τα μεγαλύτερα ονόματα του θεάτρου, όπως με την Άννα Καλουτά, τον Κώστα Χατζηχρήστο και την Ρένα Βλαχοπούλου (όλοι τους στις αρχές της καριέρας τους).
Από το 1950, όταν γύρισε την πρώτη του ταινία Έλα στον θείο, έγινε ακόμα πιο γνωστός στο ευρύ κοινό, αποκτώντας φανατικούς θαυμαστές που εδραίωσαν τη φήμη του. Έτσι λοιπόν, το 1950, τον βρίσκουμε στο θέατρο Παπαϊωάννου και αργότερα με την Άννα Καλουτά και την αδελφή της Μαρία, ενώ στη συνέχεια θα συνεργαστεί και με την Καίτη Ντιριντάουα και την Μαρίκα Νέζερ στην επιθεώρηση Χωρίς παράσιτα των Γιαλαμά, Θισβίου και Πρετεντέρη ενώ το 1954 ιδρύει την Ελληνική Μουσική Κωμωδία.
Εκτός από την μεγάλη επιτυχία που σημείωνε στην επιθεώρηση, ανέβασε και αρκετές κωμωδίες όπως: Ερωτικές βιταμίνες, Φτωχό σαν σπουργιτάκι, Λεφτά, λεφτά κ.α.
Θα συνεργαστεί εκ νέου με την Άννα και την Μαρία Καλουτά στην επιθεώρηση Η Ελλάδα για την Ελλάδα, ενώ στο θέατρο Μπουρνέλη θα ανεβάσει το έργο Τεντιμπόις.
Με την Σοφία Βέμπο και τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο θα συγκροτήσουν μαζί θίασο και θα ανεβάσουν το έργο του Μίμη Τραϊφόρου Όταν γυρίζουν τα χελιδόνια. Ο σπουδαίος ηθοποιός θα ανεβάσει το επόμενο διάστημα έργα πρόζας, όπως Ο χρυσός και ο τενεκές, Ο γαμπρός μου ο δικηγόρος, ενώ ως συνθιασάρχης με τον Παπαγιαννόπουλο θα ανεβάσουν την κωμωδία των Τσιφόρου και Βασιλειάδη Δέκα μέρες στο Παρίσι. Συνεχίζοντας, με τον θίασό του θα ανεβάσει τα έργα: Η αυτού εξοχότης εγώ του Δημήτρη Ψαθά, Ο δολοφόνος τα 'κανε θάλασσα του Άρθουρ Γουότκιν και τη μουσική κωμωδία Απ' τον ουρανό στη γη του Μίμη Τραϊφόρου και του Δημ. Βασιλειάδη.
Επιστρέφει στην επιθεώρηση, σε παραστάσεις που έγραψαν την δική τους ιστορία στο μουσικό θέατρο, όπως: Η Αθήνα την νύχτα, Να τι δεν είχες Αθήνα ενώ το 1963 θα συνεργαστεί με έναν ακόμα σπουδαίο ηθοποιό, τον Κώστα Χατζηχρήστο, στα έργα Εκατό χιλιάδες δολάρια, Ένας έξυπνος βλάκας, Κομπολόι δέκα χάντρες.
Συνεχίζει την πλούσια θεατρική του πορεία, μεταπηδώντας από την επιθεώρηση στην πρόζα: Γελάτε ανένδοτα, Κουράγιο Σωτήρη, Η πεπονόφλουδα, Τα ψιθυρίσματα, Η Αθήνα που έφυγε, η Αθήνα που ήρθε, Άκου, βλέπε, Τι χαμπάρια μάστορα;, Η επιστροφή της Λούλας κ.α.
Κινηματογράφος: Έλα στον θείο, Οι παπατζήδες, Καταδικασμένη κι απ' το παιδί της, Γραφείο συνοικεσίων, Έρως, φτώχεια και κομπίνες, Τρία παιδιά Βολιώτικα, Τζιπ, περίπτερο κι αγάπη, Μπαρμπα-Γιάννης, ο κανατάς, Κέφι, γλέντι και φιγούρα, Τρεις μάγκες στο παρθεναγωγείο, Η Λιλή και ο μουρντάρης, Δουλειές με φούντες, Ανθισμένη αμυγδαλιά, Η Χιονάτη και τα εφτά γεροντοπαλίκαρα, Φτωχαδάκια και λεφτάδες, Ευτυχώς τρελάθηκα, Ο Σταμάτης και ο Γρηγόρης, Κορόιδο γαμπρέ, Ζητείται τίμιος, Κόσμος και κοσμάκης, Μπετόβεν και μπουζούκι, Ο εξυπνάκιας, Εισπράκτορ 007, Η θυρωρίνα, Ψυχραιμία Ναπολέων, Ο πιο καλός ο μαθητής, Τρεις τρελοί για δέσιμο, Το αφεντικό μου ήταν κορόιδο, Αριστοτέλης ο επιπόλαιος, Ο παραγιός μου ο ραλίστας, Ο καου-μπόι του Μεταξουργείου, Δύο μοντέρνοι γλεντζέδες, Ο θείος μου ο Ιπποκράτης, Πώς καταντήσαμε Σωτήρη, Ο άνθρωπος ρολόι.
Ο Νίκος Σταυρίδης έφυγε από τη ζωή το 1987.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Οι πληροφορίες αντλήθηκαν από την εγκυκλοπαίδεια του Θεόδωρου Έξαρχου Έλληνες ηθοποιοί: Αναζητώντας τις ρίζες, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Δωδώνη.
