Για να μπορέσεις να στοιχειοθετήσεις μια παρουσίαση για ποιητική συλλογή, θεωρώ πως πρέπει να έχει διανύσει πολύ δρόμο και εγώ θα ήθελα να δηλώσω ότι είμαι ακόμη στα πρώτα μου βήματα. Έχω διαβάσει ποιητικές συλλογές, έχω προσπαθήσει να εντρυφήσω στις λέξεις και να ανακαλύψω τα νοήματά τους και άλλοτε τα έχω καταφέρει ή και όχι. Αυτό που τελικά κατάλαβα είναι ότι το ποίημα είναι σαν ένας πίνακας ζωγραφικής. Πολλοί θα διαβάσουμε το ίδιο ποίημα και ο καθένας μας θα πάρει παρακαταθήκη του ό,τι εκείνος κατάφερε να απαγκιστρώσει από τον βυθό του.
Με γνώμονα τα παραπάνω, τολμώ να γράψω όλα όσα εισέπραξα από την ποιητική συλλογή των Ξένιας Μουστάκα και Αντώνη Ψάλτη, να αφήσω το δικό μου αποτύπωμα για τα ποιήματα, ευχόμενη να έχω καταφέρει έστω και στο ελάχιστο να εισπράξω αυτά που οι ίδιοι επιθυμούν να μοιραστούν μαζί μας.
Με το χέρι στην καρδιά λοιπόν, διάβασα την ποιητική συλλογή και ταξίδεψα με συνοδοιπόρο τη θλίψη, την απογοήτευση αλλά και τη νηνεμία του ουρανού.
Επισκέφτηκα μια πειραγμένη άνοιξη, μια άβουλη δύση, έναν καμουφλαρισμένο ήλιο αλλά και μοναχικά φεγγάρια με σκισμένα ρούχα.
Κρύφτηκα από έναν καλά καμουφλαρισμένο θάνατο με προβιά ονείρου, από έναν εξόριστο και χάρτινο δούρειο ίππο αλλά και από έναν αέναο πόλεμο ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι.
Ανακάλυψα μια χούφτα δύστυχους αλλόθρησκους και έναν καλοδιατηρημένο φασισμό που γαλουχείται στα σκέλια μιας ανίδεης κοινωνίας.
Αναζήτησα την ανυπέρβλητη δύναμη του έρωτα, την ανοσία στα ΠΑΝΤΑ, τον αθώο ρομαντισμό, τον εντυπωσιακό για κάποιους καπιταλισμό και τη, προ πάντων, συνειδητή μας λήθη.
Φτάνω στο σημείο και αναρωτιέμαι:
Τι τελικά είναι η πατρίδα μας;
Ποια η σχέση της Ιφιγένειας με την Κύπρο και τον Άμλετ;
Τι θέλει να πει ο Καρυωτάκης μέσω μιας υπεροπτικής γκριμάτσας;
Τι κάνει ο Σαχτούρης πλάι σε ένα άρρωστο παιδί;
Γιατί αναμοχλεύεται ο Πολέμης με τον Πάριο και τη Μελίνα;
Πώς σχετίζεται η Φρύνη του Πραξιτέλη με τις μεγαλουργίες του Αλέξανδρου;
Διαβάζω ξανά και ξανά τις ίδιες λέξεις. Στέκομαι ακοίμητος φρουρός τους. Αδημονώ να αποφασίσουν να μοιραστούν μαζί μου ψίχουλα από τους θησαυρούς τους, μα δεν τολμώ να ζητήσω το παραμικρό.
Αφουγκράζομαι τις κραυγές ενός απαλλοτριωμένου πλέον κόσμου με απόλυτο κυρίαρχό του το χρήμα και δούλο του το φτηνό συναίσθημα.
Φοβάμαι τον μονόπλευρο έρωτα, εκείνον τον απελπιστικά μονόχνοτο, την ενοχική αθωότητα, τη δειλή, σκέτη κόλαφος εφηβεία.
Ταξιδεύω επάνω σε απάτες, σε αυταπάτες, σε φαντασμαγορίες, σε πραγματικότητες, σε ήττες και ξεβράζομαι στις νίκες.
Πού είναι τελικά η Ιθάκη;
Πώς θα βγω από τον λαβύρινθο του έρωτα που κυοφορεί λαθραίες, αισχρές, αβυσσαλέες, καταλυτικές και αντίξοες νάρκες;
Γιατί τελικά οι αλήθειες μοιάζουν άνανδρες;
Για ποιον είναι το άπειρο τυχερό;
Συνάντησα αφίξεις μα και αναχωρήσεις. Πού είναι τελικά η χαρά και πού η θλίψη τους;
Οδεύω προς το τέλος, αρματωμένη συναισθήματα.
Ο καυτηριασμός της εξουσίας, των εξουσιαστών, της εξαφάνισης του εγώ, του ατόμου και του ρομαντισμού, η ισοπέδωση της ιδέας, της αξίας, της υπόστασης και της παντός ελευθερίας αλλά και η αχνή φλόγα της φιλίας, της ελπίδας και της αλληλεγγύης κρατούν γερά τα σκήπτρα της παρακαταθήκης μου και με αφήνουν να βρω τον τρόπο να καταλαγιάσω τις φουρτούνες των συναισθημάτων μου.
Χωρίς να το επιδιώκω, στα πόδια μου μπερδεύτηκε μια πυξίδα και με οδήγησε αλάνθαστα να βρω την έξοδο. Φορτωμένη καθώς ήμουν, απώλεσα στη διαδρομή κάμποσα, μα δεν ανησυχώ, το βιβλίο θα είναι πάντα εκεί και θα μου γνέθει για ένα επόμενο αναγνωστικό ταξίδι.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γραφή.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρει:
Είκοσι χρόνια μετά την έκδοση της πρώτης του ποιητικής συλλογής με τον τίτλο Ο ήρωας μέσα μου, ο Αντώνης Ψάλτης στο ανά χείρας βιβλίο, που συναποτελείται από πέντε ξεχωριστές ενότητες, ανθολογεί μερικά από τα ποιήματα της πρώτης και εξαντλημένης συλλογής του εν είδει επανέκδοσης. Επίσης, σε αυτό δημοσιεύονται ποιήματα που έγραψε κατά τη διάρκεια των τελευταίων είκοσι ετών που δεν συμπεριλήφθηκαν σε καμία από τις προηγούμενες συλλογές του. Στην ομότιτλη του βιβλίου ενότητα επιχειρεί μια «διασκευή» αγαπημένων του ποιημάτων της ελληνόγλωσσης ποίησης. Δύο ακόμη ενότητες με ποιητές, που ποιήματά τους δεν έχουν δημοσιευτεί σε βιβλίο ξανά, φιλοξενούνται στο παρόν. Η Ξένια Μουστάκα και ο Πύρρων ο Ύστερος είναι οι δύο συνοδοιπόροι του σε αυτό το ποιητικό ταξίδι που γίνεται (ή συμβαίνει) Με το χέρι στην καρδιά.
Η Ξένια Μουστάκα γεννήθηκε το 1983. Κατάγεται από τον Δύστο Ευβοίας. Είναι φιλόλογος. Ζει και εργάζεται στη Λάρισα.
Ο Αντώνης Ψάλτης γεννήθηκε το 1977. Κατάγεται από την Κρανιά Ολύμπου, όπου και βρίσκεται όσο πιο συχνά μπορεί. Σπούδασε νομικά στο Α.Π.Θ. και στη Νομική Σχολή της Χαϊδελβέργης. Προηγούμενα βιβλία του: Ο ήρωας μέσα μου (2005), Το καντήλι και άλλα ποιήματα (2013), Ξέρετε το τέλος (ποιητική συνύπαρξη με τους Στέργιο Μήτα και Θοδωρή Ρακόπουλο, 2017). Υπό έκδοση είναι η μετάφρασή του στην Παλατινή Ανθολογία και στο ποιητικό έργο Νυχτωδίες του Friedrich Holderlin. Εργάζεται και κατοικεί στη Λάρισα.
