Πολλές φορές ακούμε «το βουνό με βουνό δεν σμίγει» αλλά πιστέψτε με σμίγει εάν το θέλει η μοίρα, η τύχη, ό,τι πιστεύει ο καθένας τέλος πάντων. Έτσι όταν ζήτησα την παράσταση Οι λέξεις των άλλων από την συνεργάτη και φίλη υπεύθυνη επικοινωνίας Μαρίκα Αρβανιτοπούλου δεν είχα καθόλου υπ' όψιν μου ότι θα ξανασυναντούσα έναν παλιό φίλο, έναν εξαιρετικό συγγραφέα, που μαζευόμασταν παλιότερα, με μια φίλη ακόμα, για να μας διαβάσει κάποιο μυθιστόρημά του με πολλή όρεξη και αγωνία. Άλλοι αναλώνονται σε σειρές περιμένοντας την συνέχεια και εμείς με τον Μάνο να ανυπομονούμε να ακούσουμε την συνέχεια.
Από τότε άλλαξαν πολλά για όλους αλλά δεν άλλαξε η γραφή του Μάνου Θηραίου, που είναι και ο δημιουργός για το Οι λέξεις των άλλων, που για δεύτερη χρονιά φιλοξενείται στο θέατρο Άβατον, ένας γλυκός και φιλόξενος χώρος με πολύ ιδιαίτερες παραστάσεις.
Σε σκηνοθεσία του Θοδωρή Βουρνά, με τους Βλάση Πασιούδη –ο Άρης– και τον Χρήστο Γεωργίου –ο Αλέξης– στους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Ο Μάνος, με την ιδιαίτερη γραφή και με ευαισθησία του, μας μεταφέρει με το εξαιρετικό του κείμενο στην πάλη δύο ανθρώπων που αναζητούν την ταυτότητά τους πίσω από κρυμμένες αλήθειες και μυστικά που δεν φανερώθηκαν ποτέ μέχρι εκείνη την στιγμή, που όλα έγιναν ξεκάθαρα. Με μια ατμόσφαιρα που σταδιακά ηλεκτρίζεται μέχρι το εκρηκτικό φινάλε που επιτέλους βλέπει ο ένας τον άλλον χωρίς τις μάσκες που κρύβουν όλους μας.
Ο Άρης, ο ντελιβεράς, δεν μπορούσε ποτέ να φανταστεί τι πρόκειται να συμβεί μια σκοτεινή και βροχερή μέρα ενώ μεταφέρει μία παραγγελία στο σπίτι του Αλέξη. Μια η βροχή, που τον έχει κάνει μούσκεμα και δεν λέει να κοπάσει, και μια το φιλικό κάλεσμα του Αλέξη να μείνει μέχρι να περάσει η μπόρα, τον κάνει να αποδεχθεί αμήχανα την πρόσκληση. Ο Αλέξης είναι εξαιρετικός ομιλητής που δεν σε αφήνει να κουραστείς και τον κάνει γρήγορα να χαλαρώσει με πληροφορίες για κωμικά περιστατικά από τη ζωή του και χαλαρές συζητήσεις για τη δουλειά του ως μεταφραστής ταινιών. Όμως η χαλαρότητα δεν μπορεί να διαρκέσει καθώς υπάρχουν κρυφοί λόγοι και μια εκρηκτική δυναμική κάνει σιγά σιγά την εμφάνισή της δείχνοντας ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Τι, άραγε, θέλει ο Αλέξης από τον Άρη;
Γιατί προκύπτει τόση χειραγώγηση;
Τόσες ενοχές και τόσες τύψεις, που εμφανίζονται με βροντές σαν κεραυνοί, που φωτίζουν τα πρόσωπά τους για λίγο και τους μεταμορφώνουν τα χαρακτηριστικά.
Είναι τόσο μεγάλη η απόσταση που χωρίζει αυτές τις δύο ψυχές ή υποκρίνονται ότι είναι;
Πού μπορεί να καταλήξει όλο αυτό το μυστήριο της συνάντησης και πώς θα τους βρει το τέλος;
Οι λέξεις των άλλων είναι ένα καυστικό, ειλικρινές, απαλλαγμένο από τα στερεότυπα έργο που έρχεται για να μείνει.
Οι δύο ηθοποιοί, έχοντας μία σπάνια χημεία, δεν αφήνουν τους θεατές να χαλαρώσουν λεπτό από τους διαλόγους, που κυλούν γρήγορα, από την υπόθεση, που διατηρείται μυστηριώδης μέχρι το τέλος διατηρώντας ερμηνευτικά μια εξαιρετική ορμή και πάθος, που ξεχύνεται απλόχερα και παρασύρει όλους εμάς στην ανάγκη να δούμε κι άλλο...
Η σκηνοθεσία του Βουρνά είναι άψογη, δημιουργώντας την αίσθηση της απειλής που υπάρχει στην ατμόσφαιρα και που εντείνουν οι συνεχείς ανατροπές.
Ο Μάνος Θηραίος δημιούργησε ένα υπέροχο κείμενο που μας δείχνει πού μπορούν να οδηγήσουν να ανεκπλήρωτα πάθη, τα σκοτεινά μυστικά, η μοναξιά που θέλει να φωνάξει δυνατά αλλά δεν την αφήνουν και ένα ερωτικό ανομολόγητο πάθος που, όταν φανερώνεται, αλλάζει τις γραμμές των ζωών τον δύο νεαρών ανθρώπων. Ο Μάνος Θηραίος ήρθε για να μείνει και αυτό το ξέρω πολλά χρόνια, αλλά τώρα ήρθε η στιγμή να τον μάθουν και οι υπόλοιποι. Προσφέροντας μόνο ποιοτική τέχνη, είδα μια παράσταση που σίγουρα ανήκει στις 10 πρώτες που είδα φέτος. Και πιστέψτε με, έχω δει πολλές.
Τέλος, πολύ καλή η πινελιά της παύσης που γίνεται πέντε φορές και κάθε φορά διαμορφώνει μια καινούργια περίοδο.
Το τέλος σκληρό, τραγικό αλλά σωστό.
Τα θερμά μου συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές και στον Μάνο θα πω ότι, μπορεί κάποιοι άνθρωποι να χάνονται αλλά δεν ξεχνιούνται ενώ κάποιοι άλλοι πέρασαν και δεν άγγιξαν ποτέ.
Keep walking.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
