Για 15 χρονιά στο New Star Art Cinema στην Αθήνα, αλλά και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού, φιλοξενεί το Micro μ Festival, μια διοργάνωση που υμνεί τον κινηματογράφο και κυρίως τους νέους ηθοποιούς, σκηνοθέτες, δημιουργούς μέσα από ταινίες μικρού μήκους που πραγματεύονται την καθημερινότητα, την αγάπη, τον πόνο, τον θάνατο και τις μνήμες, τα γηρατειά, την απώλεια και πολλά άλλα τα οποία και μας ταξίδεψαν μέσα από 15 ταινίες μικρού μήκους που επιλέχτηκαν προσεκτικά.
Είναι κάτι σαν διαγωνισμός που γίνεται ταυτόχρονα σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ρόδο, Βέροια, Ρέθυμνο, Κοπεγχάγη και Παρίσι και που ανάδειξη των τριών καλύτερων γίνεται από το κοινό και όχι από κάποια επιτροπή και αυτό είναι και το σωστό αφού, εντέλει, το κοινό επιλέγει τις επιτυχίες και τις αποτυχίες.
Το New Star Art Cinema είναι ένας όμορφος χώρος που προσφέρει εξαιρετικές ταινίες που έχουν κάτι να πουν.
Οι νέοι άνθρωποι, λοιπόν, στο προσκήνιο και η ανταπόκριση του κοινού ήταν ικανοποιητική εάν αναλογιστούμε ότι το σινεμά δεν είναι πια αγαπημένος χώρος όπως παλιά, έχει δυστυχώς αντικατασταθεί από τις πλατφόρμες που προσφέρουν home cinema. Μόνο μεγάλες παραγωγές μπορούν να γεμίσουν τα εναπομείναντα σινεμά.
Παρακολούθησα με ενδιαφέρον τις 15 ταινίες κι εγώ, με τη σειρά μου, επέλεξα τις 3 πιο ενδιαφέρουσες κατά τη γνώμη μου καταθέτοντας την ψήφο μου. Όμως θα ξεκινήσω με το τι είδα και θα αναφέρω στο τέλος τις δικές μου επιλογές.
Εδώ, πρέπει να πω ότι όλες οι ταινίες είχαν κάτι να πουν, άλλοτε ξεκάθαρο και άλλοτε πιο κρυμμένο. Οι δημιουργοί επιλέγουν συνειδητά την κουλτούρα του σινεμά που έχει να προσφέρει και δεν προσπερνά επιδερμικά όπως συνήθως συμβαίνει με τις action movies, τα θρίλερ και την επιστημονική φαντασία που δεν προάγουν την ποιότητα. Από την άλλη, όμως, οι περισσότερες παραγωγές δίνουν αυτό που ζητάει το κοινό που δεν έχει διάθεση να προβληματιστεί αλλά απλά να περάσει λίγες ώρες καλά.
Επιλέγω να ψηφίσω με άριστα το 20 ό,τι είδα και...
Ξεκινάω από την πρώτη ταινία με τον τίτλο Δώσε μου 5 λεπτά: Είναι η ιστορία της Πηνελόπης που προσπαθεί να φτάσει στην κηδεία του συζύγου της όμως οι συγκυρίες και οι άνθρωποι δεν την αφήνουν. 15/20
Τα τρωκτικά του μπετόν: Αφορά την επιλογή τριών νέων ανθρώπων να καταφύγουν σε παράνομες δραστηριότητες από απόγνωση. 12/20
Superego: Η Ηρώ ζει έναν εφιάλτη βλέποντας έναν μυστηριώδη άνθρωπο που έχει αυτοκτονήσει οδηγώντας την στην αμφισβήτηση της πραγματικότητας. 12/20
Fatbardha: Μια εικόνα από τη ζωή δυο ηλικιωμένων ανθρώπων που παλεύουν μόνοι τους τα γηρατειά και τον θάνατο. 14/20
Ο πράσινος κήπος: Μια αναζήτηση για μια κινηματογραφίστρια που αναζητεί στην Τήνο μια ελπίδα που δεν έρχεται από τον απόντα πατέρα της προσπαθώντας να διαχειριστεί την απώλεια που νιώθει. 17/20
Λευρεσθής: Η επιστροφή του Ντίνου στο χωριό που έχει μεγαλώσει για την κηδεία της μητέρας του, που αυτοκτόνησε και που η εκκλησία αρνείται την ταφή της, τον οδηγεί σε μια απρόσμενη λειτουργία αποχαιρετισμού. 16/20
Με λένε Σέμελη: Μια νεαρή ζωγράφος που συνεχίζει να ακούει την μητέρα της, που έχασε, μέσα από τις κασέτες που είχε γράψει, αντιμετωπίζει την μόνιμη απώλεια ακοής ενώ μαθαίνει ότι οι πίνακές της ζητήθηκαν από γκαλερί. 19/20
Κορίτσια και πρόβατα: Το άγχος καταδυναστεύει δυο νεαρές κοπέλες με αποτέλεσμα την αϋπνία αλλά η μελατινίνη, που δίνει στην Μίριαν ένας φίλος της από λάθος, είναι παραισθησιογόνος ουσία και αυτό θα οδηγήσει τις δύο κοπέλες σε απρόσμενες καταστάσεις. 15/20
9 Ιανουαρίου: Ο Νίκος επιστρέφει στο σπίτι του μετά από μια σύντομη βόλτα και αντικρίζει τον πατέρα του να έχει επιχειρήσει να αυτοκτονήσει και μας μεταφέρει το άγχος και την κρίση που περνάει στον δρόμο για το νοσοκομείο. 15/20
Latera: Η θάλασσα και ο πατέρας ενός χαμένου γιου, που αναγκάστηκε να σκοτώσει με τα ίδια του τα χέρια, δεν μπορεί πια να του προσφέρει καμία λύτρωση. 16/20
Minus two hundred: Ζητώ συγγνώμη διότι είναι η μόνη που δεν παρακολούθησα επειδή έπρεπε να ξεπιαστώ οπότε δεν μπορώ να πω κάτι.
Ξένη: Η Ξένη και η κρυφή σχέση της με έναν μεγαλύτερο παντρεμένο άνδρα που της κλείνει μια συνέντευξη σε μια μεγάλη εταιρεία ρούχων ενώ η παρόρμησή της την κυριεύει. 16/20
Γιατί;: Ο Σπύρος οδηγείται σε ένα τρομακτικό αδιέξοδο γυρνώντας στην Αθήνα μετά τις καλοκαιρινές του διακοπές διαπιστώνοντας ότι δεν υπάρχει πια ελπίδα. 16/20
Το σύνδρομο της πολυκατοικίας: Ένας νεαρός διανομέας φυλλαδίων περνά μια ιστορία του Twilight Zone όταν εγκλωβίζεται σε μια πολυκατοικία κάνοντας διάφορα θελήματα που δεν επέλεξε. 16/20
Παντάξενος: Οι προσφυγικοί καταυλισμοί είναι η λύση που αναζητεί ένας άνδρας για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τη μοναξιά που τον τρελαίνει σε μια μεγάλη πόλη που κάνεις δεν ενδιαφέρεται για κανέναν. 17/20
Πιο πολύ μου άρεσε το Με λένε Σέμελη του Άρη Γεωργίου με την εξαιρετική Μανταλένα Παπαδάτου που θα ήθελα να δω την συνέχειά της. Πολύ καλό το Παντάξενος της Ευτυχίας Ιωσηφίδου με τον πολύ καλό Πάνο Κρανυδιώτη στην ερμηνεία. Και, τέλος, Ο πράσινος κήπος της Ελένης Τσέκερη με τους πολύ καλούς Ηρώ Μπέζου και Θεοδωρή Μαρκουίζο.
Αυτές ήταν οι τρεις δικές μου επιλογές και θέλω να ευχαριστήσω τη φίλη μου Μαρίκα Αρβανιτοπούλου που, ως υπεύθυνη επικοινωνίας, μου διάθεσε τις προσκλήσεις.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
