Το φιλόξενο θέατρο Από κοινού, ένα θέατρο που δημιούργησε με πολλή αγάπη η Ελένη Γερασιμίδου, ο Αντώνης Ξένος και η Αγγελική Ξένου στον Κεραμεικό, είναι ένας χώρος τέχνης και δημιουργίας φτιαγμένος από μεράκι, που στεγάζει όνειρα, νέα σχήματα, καλλιτέχνες που έχουν την ανάγκη να εκφραστούν, εικαστικές εκθέσεις, κινηματογραφικές βραδιές, παρουσιάσεις βιβλίων, θέατρο σκιών και πολλά άλλα. Το όνομά του, Από κοινού, είναι ρεαλιστική απεικόνιση της συλλογικής ανάγκης για δημιουργία.
Η καρδιά και ψυχή του χώρου, η Ελένη Γερασιμίδου δεν χρειάζεται συστάσεις. Ένας άνθρωπος ταγμένος στο θέατρο, έχοντας άπειρες παραστάσεις στο βιογραφικό της, πετυχημένες εμφανίσεις στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο, άκρως πολιτικοποιημένος άνθρωπος, που έφτασε και στην Βουλή με το ΚΚΕ ως εκλεγμένη βουλευτής από το κοινό, που δικαίως την αγαπάει. Η Ελένη Γερασιμίδου είναι ένας άνθρωπος που δεν μάσησε ποτέ τα λόγια της. Τόλμησε –και τολμά– να ακούγεται δυνατά η φωνή της όταν θεωρεί ότι πρέπει να επέμβει.
Δεν χρειάζεται όμως άλλες συστάσεις για την γλυκιά Ελένη αφού εγώ ήρθα για την νέα παράσταση που παρουσιάζεται εδώ με την Ελένη Γερασιμίδου και τον Γιάννη Γιαραμαζίδη, με τον τίτλο Η θεριζοαλωνιστική μηχανή Τζακ Ρίπερ, μια –κυρίως– πολιτική θεατρική παράσταση με έντονα στοιχεία σατιρικής διάθεσης από έργο του Θανάση Τριαρίδη, σε σκηνοθεσία από την Αγγελική Ξένου. Μια θεατρική παράσταση που, στο λίγο που διαρκεί (μόλις 60 λεπτά), προσφέρει απλόχερα τα νοήματα που επιθυμεί να προβάλει ο συγγραφέας, διότι αυτό που μετράει δεν είναι η ποσότητα του χρόνου αλλά μόνο η ποιότητα που πρέπει να προσφέρει ο χρόνος.
Η Ελένη, διαβάζοντας το έργο του Τριαρίδη, επέλεξε την παρουσίασή του στο κοινό με την ίδια στον πρωταγωνιστικό ρόλο της διευθύντριας του Κρατικού θεάτρου, ταγμένης απόλυτα με τους κανόνες της εξουσίας.
Υποδέχεται τον νέο σκηνοθέτη, γεννημένος σε δομές μεταναστών, που βραβεύτηκε ως ο καλύτερος νέος σκηνοθέτης και έρχεται με την πρότασή του να αναλάβει τη δημιουργία μιας νέας παράστασης με ένα έργο που έχει γράψει ο ίδιος και που μιλάει για τις ευθύνες που έχει η εξουσία για τις μαζικές δολοφονίες μεταναστών στη θάλασσα. Στόχος της διευθύντριας είναι η απόλυτη αποτροπή του έργου διότι θίγει την εξουσία και τη δημοκρατία, όπως αρέσκεται να επαναλαμβάνει, και προσπαθεί να αλλάξει γνώμη στον νεαρό. Η ουσία είναι να μην ανακατέψει με επαναστατικές ιδέες το θέατρο κανείς. Η εξουσία επιθυμεί διακαώς εντυπωσιακές παραστάσεις που δεν έχουν νοήματα με κινδύνους να ενημερώσουν το κοινό.
Η διευθύντρια, μέσα από την συζήτηση –μέσα από μια πάλη λεκτική– επιδιώκει να ανακατευθύνει τον συγγραφέα ενώ η θεριζοαλωνιστική μηχανή Τζακ Ρίπερ είναι εργαλείο της εξουσίας, το πιο αποτελεσματικό όπλο αντιμετώπισης όλων των θεμάτων. Φυσικά είναι μια συμβολική μηχανή που εμπνέεται από τον διάσημο δολοφόνο, τον Τζακ Ρίπερ ή Τζακ ο αντεροβγάλτης, που σκόρπισε τον τρόμο στις πόρνες του Λονδίνου πριν πολλά χρόνια. Η μηχανή της εξουσίας περιλαμβάνει κανάλια, δημοσιογράφους, πρόθυμους συκοφάντες, ακόμα και εκτελεστές που λειτουργούν καταστρέφοντας την άλλη φωνή πριν ακόμα προσπαθήσει να εκφραστεί. Έτσι ορίζεται η δημοκρατία, σιωπηλή, αναβλητική κρύβοντας τα μυστικά της και συντρίβοντας όπως οι Ναζί όλες τις φωνές που επιθυμούν αλλαγές. Όταν η τέχνη χάνεται και στη θέση της μπαίνει η ψεύτικη δημιουργία, παράγει τα πρότυπα που επιθυμεί να περάσει η αδίστακτη εξουσία.
Η τοποθέτηση του Τριαρίδη είναι ξεκάθαρη για το τι επιθυμεί να προβάλει.
Για άλλη μια φορά, η Ελένη Γερασιμίδου ερμηνεύει, με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο, έναν άνθρωπο που ανήκει στο σύστημα και έχει ενσωματωθεί απόλυτα σαν ένα γρανάζι της τρομακτικής θεριζοαλωνιστικής μηχανής Τζακ Ρίπερ για τόσο πολλά χρόνια, έχοντας πιστέψει απόλυτα τον τρόπο που πρέπει να λειτουργεί η δημοκρατία. Με ένα κείμενο βαθιά πολιτικοποιημένο, με αλήθειες που πρέπει να εμφανιστούν, δεν θα υπήρχε καλύτερη περίπτωση από την επιλογή της Γερασιμίδου, που ξέρει καλά τι χρειάζεται ο κάθε ρόλος που αναλαμβάνει. Ο ρόλος της αυτός είναι ξεκάθαρα ένας κόντρα ρόλος για μια γυναίκα που πολεμά το σύστημα, στην πραγματικότητα.
Μαζί της, αρκετά καλός, ο Γιάννης Γιαραμαζίδης στον ρόλο του νεαρού σκηνοθέτη.
Πολύ καλή παράσταση με κείμενο to the point, εμφανίζει ακάλυπτα τις επικίνδυνες πολιτικές που εφαρμόζει η πολιτική σκηνή στον τόπο μας. Καλή η σκηνοθετική ματιά της Αγγελικής Ξένου. Το αστείρευτο ταλέντο της Γερασιμίδου μπροστά μας, για πολλοστή φορά, μεγαλώνει την σκηνή του μικρού θεάτρου αποδεικνύοντας το υλικό από το οποίο έχει φτιαχτεί η Ελένη σε όλους εμάς που θέλουμε να ξέρουμε περισσότερα.
Θέλω να ευχαριστήσω την Ελένη Γερασιμίδου που μου έκανε την μεγάλη τιμή να επικοινωνήσει μαζί μου προσωπικά για να με καλέσει να παρακολουθήσω ακόμα μια παράσταση που θα συζητηθεί. Για εμένα είναι μέσα στις 10 καλύτερες παραστάσεις που έχω δει φέτος και είναι μια πολύ βαθιά πολιτικοποιημένη φωνή που στέλνει τα σωστά μηνύματα. Πρέπει οπωσδήποτε να την παρακολουθήσουν άπαντες οι θεατρόφιλοι μαζί με τα παιδιά τους.
Μπράβο σε όλους τους συντελεστές που προσφέρουν κάτι τόσο δυνατό και αληθινό ευχόμενος να γεμίζει το θέατρο τις ημέρες που θα παίζεται.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
