Κάποια παιδικά βιβλία, όταν φτάνουν στα χέρια μου, είναι τόσο ιδιαίτερα για μένα –με την καλή έννοια– που αμέσως τα ξεφυλλίζω, τα διαβάζω και αδημονώ να γράψω όσο πιο όμορφα λόγια μπορώ για την παρουσίασή τους. Ένα τέτοιο βιβλίο είναι και Η φωνή της Εύας. Διαθέτει ένα όμορφο εξώφυλλο, μια εξίσου όμορφη και ιδιαίτερη εικονογράφηση και ένα κείμενο που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο.
Μικροί μου φίλοι δεν θέλω να σας κρατώ σε αγωνία. Ευθύς αμέσως ανασκουμπώνομαι για να σας παρουσιάσω την ιστορία της Εύας που τόσο λάτρεψα και ελπίζω να σας αγγίξει όσο κι εμένα και ακόμα περισσότερο.
Μια φορά και έναν καιρό, κάπου σε μια πολιτεία, υπήρχε ένα κοριτσάκι που το όνομά του ήταν Εύα. Η Εύα, λοιπόν, αγαπούσε το τραγούδι, της άρεσε να τραγουδάει και όλοι όσοι ήταν κοντά της χαίρονταν και αγαλλίαζαν με τα ακούσματά της. Η φωνή της ήταν ξεχωριστή, ήταν γεμάτη μελωδία και τη ζήλευε ακόμα και το φεγγάρι. Είχε μια μουσικότητα και όταν η Εύα τραγουδούσε, όλη η πλάση γύρω της μεταμορφωνόταν. Ακόμα και τα δέντρα συνόδευαν τη μουσική της και όλη η πλάση υποκλινόταν στο τραγούδι της!
Μια μέρα, ο μπαμπάς της έφερε στο σπίτι έναν ξένο για να ακούσει την κόρη του να τραγουδάει. Η Εύα όμως, όταν είδε μπροστά της τον ξένο, αγχώθηκε και της ήταν αδύνατο να τραγουδήσει. Προσπάθησε, αλλά δυστυχώς δεν κατάφερε τίποτα. Έτσι, από εκείνη τη στιγμή το κοριτσάκι της ιστορίας μας σταμάτησε να μιλάει, σταμάτησε να τραγουδάει κι όλα γύρω της ήταν σιωπηλά. Η χαρούμενη φωνή της είχε χαθεί και τίποτα δεν μπορούσε να φτιάξει τη διάθεσή της.
Ο μπαμπάς της στεναχωρήθηκε. Δεν ήξερε τι να κάνει αλλά έπρεπε άμεσα να βρει μια λύση. Έτσι λοιπόν, άρχισε να ρωτάει πού είχε χαθεί φωνή της Εύας. Ρώτησε τα λουλούδια, ρώτησε τα ζώα, ρώτησε τα ψάρια και χωρίς να το αντιληφθεί ξεκίνησε ένα μεγάλο ταξίδι. Όπου βρισκόταν ρωτούσε. Ρώτησε θάλασσες, ρώτησε έναν αετό που πετούσε ψηλά στον ουρανό, μα όλοι του έλεγαν το ίδιο πράγμα, κανένας δεν είχε δει τη φωνή της Εύας.
Το ταξίδι προχωρούσε, ο μπαμπάς ρωτούσε, απαντήσεις δεν έπαιρνε και όλο απομακρυνόταν από την κόρη του και το σπιτικό του. Πέρασαν μέρες πολλές, η Εύα εξακολουθούσε να είναι θλιμμένη και συνάμα σιωπηλή και όλοι αναζητούσαν το τραγούδι της, αναζητούσαν τη φωνή της. Ο μπαμπάς της έφτασε πολύ μακριά, κατάφερε να συναντήσει το φεγγάρι, αλλά και μια σοφή κουκουβάγια που του έδωσε μια απάντηση γεμάτη νόημα, μια απάντηση πολλή σοφή, γεμάτη ελπίδα.
Μην περιμένετε να σας πω πώς τελειώνει το παραμύθι. Θα σας πω μονάχα τούτο και θα ήθελα να το έχετε πάντα στη ζωή σας ως κανόνα και να μην τον ξεχνάτε ποτέ! Πολλές φορές αναζητούμε κάτι πολύ μακριά, αυτό όμως μπορεί να βρίσκεται κοντά μας, μπορεί να βρίσκεται πλάι μας, μπορεί να βρίσκεται μέσα μας.
Μην ψάχνετε άδικα να βρείτε αυτό που πηγάζει από μέσα σας!
Πάντα θα είναι εκεί και θα σας περιμένει να το ανακαλύψετε!
Πάντα θα είναι εκεί και θα σας περιμένει να του δώσετε την ευκαιρία να βγει στο φως!
Πάντα θα είναι εκεί και για να συντροφεύει και να σας αγκαλιάζει το δίχως άλλο!
Αναζητήστε την ευτυχία στα κοντινά σας πρόσωπα.
Αναζητήστε την ευτυχία μέσα σας, εκεί που φωλιάζουν τα πιο δυνατά σας συναισθήματα.
Είναι στο χέρι σας μικροί μου φίλοι να τα ανακαλύψετε, να τα τροφοδοτήσετε, να τα δυναμώσετε και να τους δώσετε την ευκαιρία να ξεχειλίσουν και να κατακλύσουν τόσο εσάς, όσο και όλους όσοι σας νοιάζονται και σας αγαπάνε!
Αναζητήστε το παιδικό βιβλίο, διαβάστε το και να είστε σίγουροι ότι θα διδαχτείτε πολλά!
Εικονογράφηση: Δήμητρα Ψυχογυιού
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Φώσφορος.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρει:
Η Εύα αγαπούσε να τραγουδάει και ο μπαμπάς της να την ακούει.
Τι συμβαίνει όμως όταν η Εύα χάνει τη φωνή της;
Θα καταφέρει ο πατέρας της να φέρει πίσω το τραγούδι και τη χαρά στη ζωή τους;
Ποιόν δρόμο θα ακολουθήσει στο ταξίδι του;
Μια περιπετειώδης ιστορία για το που πηγαίνουν όλα αυτά που χάνουμε και, κυρίως, πως μπορούμε να τα επανακτήσουμε.
